Αυτός είναι ο Παύλος Φύσσας, ο Killah P. της ραπ σκηνής, μέσα από τους στίχους των τραγουδιών του:

«Εγινε ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή κι εγώ ψάχνω έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσω.

Εχω ένα μέρος που με περιμένει εκεί, σε μια πολύ ψηλή κορφή πρέπει να φτάσω.

Γι΄ αυτό απλώνω ξανά πολύ ψηλά τα δυο μου χέρια, για να κλέψω λίγο φως από τα λαμπερά αστέρια.

Δεν αντέχω εδώ κάτω και κοντεύει να με πνίξει των ανθρώπων η μιζέρια τόσο, όσο κι η θλίψη.

Δεν αντέχω άλλο κι όλοι αυτοί δεν μου ταιριάξαν, πήρα τ' άλλο μονοπάτι κι όχι αυτό που μου χαράξαν.

Ηταν δύσβατο, σκληρό και με παγίδες πολλές, αγάπες σκάρτες και φίλοι φαρμακερές οχιές.

Είχε τέρατα με παράξενες στολές που παραμονεύαν πάντοτε κρυφά μες στις σκιές.

Μην κοντοσταθείς αν πρόκειται ν' ακολουθήσεις, τα δόντια σφίξε γερά και μη δακρύσεις.

Εγώ το πήγα και το έφτασα στο τέρμα κι όπως γράφουν στα βιβλία οι παλιοί σοφοί.

Οταν θα φτάσει ο ήλιος στο τελευταίο γέρμα, θα βάλουνε φωτιά από ψηλά οι αετοί».

«Ενα ποτό, θολωμένο μυαλό και η κακιά η στιγμή

Μια μηχανή, αδρεναλίνη πολλή και χιλιάδες γιατί.

Γέλια πολλά, όνειρα γλυκά που κάναμε από παιδιά.

Σε ένα λεπτό όλα τα όνειρα αυτά ταξίδεψαν μακριά

Μία στροφή, ένα γκρίζο πρωί μας άλλαξε τη ζωή.

Τώρα πού πας, ποιο μονοπάτι τραβάς, σε ποιο μέρος θα πας.

Ετσι απλά σταματάς μια ζωή και χωρίς το γιατί.

Οπου κι αν πας κοίτα να 'σαι καλά, κοίτα να το χαρείς.

Δεν σε ξεχνώ, με μια ανάμνηση ζω στου μυαλού το κενό.

Γέλιο λαμπρό που 'χω μες στην καρδιά θα 'σαι πάντα εδώ.

Ηταν πρωί, ο ήλιος είχε χαθεί δακρυσμένος κι αυτός.

Να 'σαι καλά κι από κει πάνω ψηλά τράβα μια τελευταία γκαζιά».

Σήμερα ο ουρανός, λυπημένος κι αυτός, δακρύζει στα βορειοανατολικά, τα δυτικά και τα νότια.

Τα τέρατα που παραμονεύουν πάντα κρυφά στις σκιές έκοψαν το νήμα της ζωής του Παύλου στα 34 του.

Το χέρι του ναζιστή δολοφόνου όπλισαν 441.018 συμπολίτες μας· 441.018 συνένοχοι.

Να 'σαι καλά κι από κει πάνω ψηλά τράβα μια τελευταία γκαζιά, Παυλάκη.

Μετέωρος [email protected]