«Φιλοδοξία μου είναι να κάνω το Φεστιβάλ της Αβινιόν λαϊκό». Να μια δήλωση που σήμερα σπανίως γίνεται εύκολα. Κι όμως το νέο αφεντικό του σημαντικότερου θεατρικού θεσμού της Ευρώπης, ο σκηνοθέτης, ηθοποιός, περφόρμερ και συγγραφέας Ολιβιέ Πι, που το ανέλαβε μετά τη δεκαετή θητεία των Ορτάνς Αρσαμπό και Βενσάν Μποντριγέ, θυμίζει σε συνέντευξή του στη «Μοντ» το όραμα του Ζαν Βιλάρ. Που το ξεκίνησε το 1947.
Με μία διαφορά: «Οταν ο Βιλάρ μιλούσε για λαϊκό θέατρο, εννοούσε να αφορά όλες τις κοινωνικές τάξεις. Μπορούμε, όμως, σήμερα να μιλάμε με όρους “τάξεων”; Δεν είμαι σίγουρος», εξηγεί ο Πι. «Είναι πιο σωστό να μιλάει κανείς για άτομα. Λαϊκό θέατρο σήμερα σημαίνει να αγγίζεις τους ανθρώπους που έχουν κάποια πνευματικά ενδιαφέροντα, αλλά κι εκείνους που θα μπορούσαν να ενδιαφερθούν για το θέατρο, όμως σκέφτονται ότι δεν έχουν θέση εκεί. Πρέπει να τους πούμε και να τους ξαναπούμε ότι η Αβινιόν είναι εδώ και γι’ αυτούς. Αλλά ας μην ονειρευόμαστε: το θέατρο δεν απευθύνεται σε ολόκληρη την κοινωνία».
Ο Ολιβιέ Πι είναι ο πρώτος, μετά τον Ζαν Βιλάρ, άνθρωπος του θεάτρου που αναλαμβάνει την Αβινιόν. Υπήρχε η άποψη ότι ένας καλλιτέχνης δεν θα μπορούσε να αφιερωθεί στο δημιουργικό έργο του ή ότι δύσκολα θα τα έβγαζε πέρα με τους συναδέλφους του. Ο Πι διαφωνεί, έχει άλλωστε διευθύνει το «Odeon – Theatre de L’ Europe», ενώ έχει διεκδικήσει δύο φορές στο παρελθόν την Αβινιόν. «Από κει ξεκίνησα ως ηθοποιός το 1985, από το “off ”, είμαι δημιούργημα του φεστιβάλ, συνδέθηκα πολύ μαζί του. Οσο ο κόσμος γύρω μας δυσκολεύει, η Αβινιόν είναι όαση σκέψης και ευφυΐας». Και τα σχέδιά του; Θεωρείται σκηνοθέτης που προβάλλει το θέατρο του λόγου, ενώ αντίθετα τα τελευταία χρόνια η Αβινιόν έδινε έμφαση στις περφόρμανς και στο θέατρο των εικόνων. «Δεν ρίχνω το ανάθεμα, όλα θα υπάρχουν, και χορός και θεάματα “indisciplinaires” (μεικτά). Αλλά θα υπάρχουν, επίσης, πολλοί ποιητές, όσο περισσότεροι γίνεται. Ζωντανοί και νεκροί». Αποκαλύπτει και την παράσταση με την οποία θα ξεκινήσει η Αβινιόν του 2014: «Ο πρίγκιπας του Χόμπουργκ» του Κλάιστ, σε σκηνοθεσία του Τζόρτζιο Μπαρμπέριο Κορσέτι.
Οσο για τα λειτουργικά του φεστιβάλ, ο Ολιβιέ Πι, διαπιστώνοντας ότι δεν προκαλεί το ενδιαφέρον των νέων (σε αντίθεση με το δικό μας), σχεδιάζει ένα είδος συνδρομής γι’ αυτούς αλλά και μείωση των τιμών. Θέλει, επίσης, ένα φεστιβάλ μεγαλύτερης διάρκειας με λιγότερες παραστάσεις, που θα παίζονται περισσότερες φορές.
Αυτό που δεν πρόκειται να πειράξει είναι ο διεθνής χαρακτήρας του. Μακάρι να ανοίξει και μια πόρτα στο ελληνικό θέατρο. Μην ξεχνάμε τους δεσμούς του με την αρχαία τραγωδία, ότι σκηνοθέτησε την περασμένη σεζόν στο Εθνικό το «Βιτριόλι» του Μαυριτσάκη και ότι μας γοήτευσε το καλοκαίρι στην Πειραιώς με τη γυναικεία περσόνα του «Miss Knife» χορεύοντας και τραγουδώντας.
Επιμ.: Β.Γεωργ.
