Εμβρόντητοι, ενεοί, έμπλεοι έκπληξης ανακαλύπτουν οι μεγκαλοδημοσιογράφοι των καναλιών τη δολοφονική δράση των ναζιστικών συμμοριών. –«Ωστε μαχαιρώνουν Πακιστανούς; Πέφτω απ’ τα σύννεφα». –«Διαθέτουν οργανωμένα τάγματα εφόδου; Τσιμπήστε με να βεβαιωθώ». –«Υποστηρίζονται από αξιωματικούς των σωμάτων ασφαλείας; Βαράτε με κι ας κλαίω». Ποτέ δεν είναι αργά. Εμπειροι ρεπόρτερ, βαθύνοες σχολιαστές βγαίνουν και τα λένε ανοιχτά. Χωρίς φόβο και με πολύ πάθος. Κι αυτό γιατί υπήρξαν θύματα πλάνης. Δεν τους ηπάτησεν ο όφις αλλά το αυγό του. Εκθειάζουν τόσο καιρό τα λαϊκά και αυτοδημιούργητα παιδιά με το υψηλό παράστημα και τα στιβαρά μπράτσα που κατάφεραν, παρά τις αντιξοότητες της ζωής, να εκλεγούν βουλευτές. Δακρύβρεχτες ιστορίες.
Λίγο το ’χεις; Χωρίς να ανήκουν σε τζάκια, χωρίς να ξοδέψουν περιουσίες, στρογγυλοκάθονται στα έδρανα του Κοινοβουλίου. Το life style, έστω και βουτηγμένο στο αίμα, πουλάει. Φέρνει νούμερα. Ασκεί μια παράξενη έλξη. Αλλά δεν τους παρεξηγώ. Αφενός επειδή δεν είναι εποχές να διακινδυνεύουν τις εκ-πομπές τους και αφετέρου διότι ποιος ξέρει τι εντολές έχουν από τους καναλάρχες; Οι βαρόνοι του Τύπου είναι μυστήρια τρένα. Δεν τους πιάνεις πουθενά. Τα συμφέροντά τους διακλαδίζονται, διαπλέκονται, διακτινίζονται. Ποτέ δεν είσαι σίγουρος τι πρέπει να προβάλεις. Τους παραδέχομαι πάντως. Την κρίσιμη στιγμή αψηφούν όλα αυτά και αποφασίζουν να διαφωτίσουν το πόπολο που χασμουριέται στον καναπέ.
Ξεθάβουν το τομέμ του πολέμου ενάντια στον φασισμό. Αντιστέκονται με παρρησία. Ο Τύπος άλλωστε πάντα βρίσκει τρόπους να ξεγελά τη λογοκρισία. Ο αείμνηστος διευθυντής της «Απογευματινής» στα χρόνια της χούντας αποτελεί φωτεινό παράδειγμα. Του δόθηκε κάποτε εντολή να βάλει κεντρικό θέμα «τον εορτασμό του Πάσχα με φωτογραφίες των ηγετών της επαναστάσεως». Ο Αλέκος Φιλιππόπουλος επινοεί τίτλο με πολλές λέξεις ώστε να γίνουν μικρά τα γράμματα, να μη φαίνονται από μακριά: «Με συγκίνηση και ενθουσιασμό εορτάσθη το άγιον Πάσχα εις τους στρατώνας». Ακριβώς κάτω απ’ τις φωτογραφίες των Παπαδόπουλου, Παττακού, Μακαρέζου ξεχώριζε, με τεράστια στοιχεία, το δεύτερο θέμα της εφημερίδας: «Το τελευταίο Πάσχα της ζωής τους», με υπότιτλο «17 σκοτώθηκαν στην έξοδο». Εγινε χαμός αλλά η λογοκρισία δεν μπορούσε να πει τίποτα αφού εφαρμόστηκαν κατά γράμμα οι ντιρεκτίβες της.
Η ίδια τακτική ακολουθείται σήμερα από Τρέμη και Πρετεντέρη. Θέλουν να προβάλουν την απεργία των καθηγητών. Η υπηρεσία όμως ζητά να θάψουν τους απεργούς. Αρχίζουν λοιπόν το τροπάρι ότι δυστυχώς τα σχολεία είναι όλα κλειστά. Αίσχος και τέτοια. Οι άνωθεν εντολές ικανοποιούνται αλλά το μήνυμα περί καθολικής συμμετοχής περνάει ξεκάθαρο. Τις κορυφαίες στιγμές των ΜΜΕ συμμερίζονται τα μετέωρα και προοιωνίζονται γενικά αίθριο καιρό σε όλη τη χώρα.
Μετέωρος [email protected]
