Πότε μετατρέπονται σε αορίστου γιατί ο εργαζόμενος καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Τι προβλέπει ο νόμος
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Τζώρτζης Ρούσσος
Χρειάζεται να υπάρχει αντικειμενικός λόγος προκειμένου ένας εργοδότης να καταρτίζει με τους εργαζομένους του διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου. Ετσι, αν δεν υφίσταται αντικειμενικός λόγος και ο εργοδότης παρ’ όλα αυτά υπογράφει διαρκώς συμβάσεις ορισμένου χρόνου (προκειμένου να μην έχει ο εργαζόμενος τα πλεονεκτήματα της σύμβασης αορίστου χρόνου) τότε, όπως ρητώς ορίζεται στη νομοθεσία, «τεκμαίρεται ότι με αυτές επιδιώκεται η κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών της επιχείρησης ή εκμετάλλευσης με συνέπεια τη μετατροπή αυτών σε συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας αορίστου χρόνου».
Για να υπάρξουν όμως αυτά τα αποτελέσματα, θα πρέπει να υπάρχουν και κάποιες προϋποθέσεις. Ετσι, ο νόμος ορίζει ότι αν οι διαρκείς ανανεώσεις ξεπερνούν τα τρία έτη, τότε λογίζεται ότι ο εργαζόμενος καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες της επιχείρησης, οπότε έχει όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από τη σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι ο εργοδότης δεν μπορεί να απολύει τον εργαζόμενό του και να τον προσλαμβάνει πριν περάσουν 45 ημέρες, αφού νωρίτερα θεωρείται συνεχόμενη ανανέωση. Συγκεκριμένα, η νομοθεσία ορίζει ότι «διαδοχικές» θεωρούνται οι συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου που καταρτίζονται μεταξύ του ίδιου εργοδότη και του ίδιου εργαζόμενου, με τους ίδιους ή παρεμφερείς όρους εργασίας και δεν μεσολαβεί μεταξύ τους χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των σαράντα πέντε ημερών, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι μη εργάσιμες ημέρες. Προκειμένου δε περί ομίλου επιχειρήσεων, για την εφαρμογή του νόμου στην έννοια του όρου «ίδιος εργοδότης» περιλαμβάνονται όλες οι επιχειρήσεις του ομίλου.
Η παγίδα για τους εργοδότες
Ομως ο νόμος κρύβει και μία παγίδα για τους απρόσεκτους εργοδότες. Ετσι, ορίζει ότι αν στο χρονικό διάστημα των τριών ετών ο αριθμός των ανανεώσεων, διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας υπερβαίνει τις τρεις, τεκμαίρεται ότι με αυτές επιδιώκεται η κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών της επιχείρησης ή εκμετάλλευσης, με συνέπεια τη μετατροπή των συμβάσεων αυτών σε συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας αορίστου χρόνου. Βέβαια, θα πρέπει να επισημανθεί ότι και εδώ ισχύει ο κανόνας των 45 ημερών.
Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι αν μία επιχείρηση προσλάβει έναν υπάλληλο και του κάνει τρεις διαδοχικές μηνιαίες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τότε, την τέταρτη φορά θεωρείται ότι ο εργαζόμενος καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες και άρα έχει τα δικαιώματα της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου.
Ωστόσο, θα πρέπει να επισημανθεί ότι με βάση τις επιταγές του νόμου δεν επέρχεται αυτόματα η μετατροπή. Ετσι, ο εργαζόμενος θα πρέπει να προσφύγει στην ελληνική Δικαιοσύνη προκειμένου ο δικαστής που θα επιληφθεί της υπόθεσης να αποφανθεί περί της μετατροπής της σύμβασης εργασίας.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ
Η ασφάλιση των μισθωτών στο ΙΚΑ
Αν ο μισθωτός απασχολείται ή βρίσκεται όλες τις ημέρες του μήνα στη διάθεση του εργοδότη και αμείβεται με μισθό ανεξάρτητα εάν η επιχείρηση εφαρμόζει ή όχι το σύστημα της πενθήμερης εβδομάδας, θα του αναγνωρίζονται 25 ημέρες τον μήνα, ακόμη και για τους μήνες που έχουν 24 ή 26 εργάσιμες ημέρες (σύνολο έτους 300 ημέρες). Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι όσους διαφορετικούς εργοδότες και αν έχει ένας εργαζόμενος, αυτό που μετράει για τη συνταξιοδότησή του είναι αν τελικά εργάστηκε εκείνη την ημέρα, που σημαίνει ότι αν εργάζεται σε δύο εργοδότες τελικά θα μετρήσει μία ημέρα ασφάλισης και όχι διπλή.
Σε περίπτωση που ο μισθωτός εργάζεται και τις Κυριακές και για τις ημέρες αυτές πληρωθεί επί πλέον και δεν πάρει αντίστοιχες ημέρες ανάπαυσης (ρεπό), τότε του αναγνωρίζονται περισσότερες από 25 ημέρες, αν όμως πάρει αντίστοιχες ημέρες ανάπαυσης (ρεπό) θα του αναγνωριστούν 25 ημέρες. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι χρόνος ασφάλισης των εργαζομένων θεωρείται ο χρόνος κατά τον οποίο οι εργαζόμενοι παρέχουν ασφαλιστέα εργασία και δικαιούνται αποδοχές.
……………………………………………………………………………………………………………………
ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ
Πώς γλιτώνει την ακυρότητα της καταγγελίας
Δεν αρκεί για να θεωρηθεί η καταγγελία της σύμβασης εργασίας καταχρηστική και συνεπώς άκυρη το γεγονός ότι ενώπιον του δικαστηρίου ο εργοδότης επικαλέστηκε αναληθείς λόγους ή ότι δεν υπήρχε εμφανής αιτία για την απόλυση του εργαζόμενου, δεδομένου ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας είναι αναιτιώδης δικαιοπραξία. Το δικαίωμα του εργοδότη λοιπόν να απολύει κάποιον από το προσωπικό που απασχολεί είναι κατ’ αρχάς αναιτιώδες αλλά αν ο εργαζόμενος αποδείξει ότι εργοδότης του χειρίστηκε το δικαίωμά του καταχρηστικά, τότε είναι άκυρη η απόλυση αφού θεωρείται ότι ξεπεράστηκαν τα όρια της άσκησης του δικαιώματος. Υπέρβαση λοιπόν των ορίων του άρθρου 281 Α.Κ. υπάρχει όταν η καταγγελία της σύμβασης εργασίας γίνεται σε περιπτώσεις που αυτή υπαγορεύεται από ταπεινά κίνητρα, μίσος, εμπάθεια ή έχθρα ή από λόγους εκδικήσεως συνεπεία προηγούμενης νόμιμης αλλά μη αρεστής συμπεριφοράς του εργαζόμενου (π.χ. συνδικαλιστική δράση). Αν λοιπόν ο εργοδότης καταγγείλει τη σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και η καταγγελία αυτή είναι για οποιονδήποτε λόγο άκυρη, οπότε θεωρείται ως να μην έγινε, τότε ο εργοδότης οφείλει να δέχεται, όπως και πριν από την καταγγελία, τις υπηρεσίες του μισθωτού και να καταβάλλει τους μισθούς στον εργαζόμενο.
………………………………………………………………………………………………………………………………
ΕΥΡΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ξεκίνησε στις 19-9-2013 η υποβολή αιτήσεων για συμμετοχή στο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ για την επιχορήγηση «επιχειρήσεων για την πρόσληψη ανέργων πτυχιούχων ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων πανεπιστημιακού και τεχνολογικού τομέα, έως 35 ετών». Το πρόγραμμα στοχεύει στην απασχόληση 2.200 (επιπλέον των 5.000 που είχαν αρχικά προκηρυχθεί σύμφωνα με την με αριθμ. Β118758/5-6-2012 Δημόσια Πρόσκληση και καλύφθηκαν) νέων πτυχιούχων έως 35 ετών, ελληνικών ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, που είναι κάτοχοι πρώτου πτυχίου ή μεταπτυχιακού ή διδακτορικού ή ισότιμου τίτλου σχολών της αλλοδαπής, οι οποίοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες ένταξης στην αγορά εργασίας και διανύουν μεγάλα χρονικά διαστήματα σε δουλειές περιστασιακές και υποαμειβόμενες. Οι επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν τους ανέργους δεσμεύονται να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους για 27 μήνες, ενώ η επιχορήγηση διαρκεί για 24 μήνες. Η επιχορήγηση ανέρχεται στο ποσό των 20 ευρώ για κάθε ημέρα πλήρους απασχόλησης για ανέργους έως 24 ετών και 25 € την ημέρα για ανέργους άνω των 24 ετών.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ
Τρεις είναι οι διαβαθμίσεις που αφορούν την αμοιβή της υπερωριακής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα. Με βάση λοιπόν τη νομοθεσία, οι μισθωτοί απασχολούμενοι υπερωριακά δικαιούνται για κάθε ώρα νόμιμης υπερωρίας και μέχρι τη συμπλήρωση εκατόν είκοσι ωρών ετησίως αμοιβή ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 40%. Η αμοιβή για την πέραν των εκατόν είκοσι ωρών ετησίως νόμιμη υπερωριακή απασχόληση είναι το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά εξήντα τοις εκατό (60%). Ετσι και εφόσον ο εργαζόμενος θέλει να γνωρίζει πώς αμείβεται θα πρέπει να μετρά τις υπερωρίες του ώστε όταν ξεπεράσει τις 120 ώρες μέσα στο ίδιο έτος να αξιώσει από τον εργοδότη του να του καταβάλει αμοιβή για την υπερωριακή απασχόλησή του με το ωρομίσθιό του προσαυξημένο κατά 60%.Αντίστοιχα, για κάθε ώρα κατ’ εξαίρεση υπερωρίας (δηλαδή η υπερωρία που δεν δηλώθηκε στην οικεία επιθεώρηση εργασίας ώστε να λάβει την έγκριση της δημόσιας αρχής για την πραγματοποίησή της), ο μισθωτός δικαιούται αποζημίωση ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 80%.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ
Τείχος προστασίας με παράθυρα όμως διαφυγής έχει σηκώσει ο Αρειος Πάγος έναντι των καταχρηστικών επιλογών και επιχειρημάτων κάποιων εργοδοτών, που επιδιώκουν να εμφανίσουν ως αδράνεια δικαιώματος την αδυναμία, που στηρίζεται στον φόβο της απόλυσης, του εργαζόμενου να διεκδικήσει τις νόμιμες αποδοχές του ενόσω διαρκεί η σχέση εργασίας του. Οπως λοιπόν έχει κρίνει ο Αρειος Πάγος, η μετά μακρόχρονη αδράνεια άσκηση από τον μισθωτό του δικαιώματός του να αξιώσει από τον εργοδότη οφειλόμενες αποδοχές, και αν ακόμη δημιουργήθηκε στο μεταξύ πεποίθηση στον οφειλέτη ότι δεν θα ασκήσει το δικαίωμά του, δεν είναι καταχρηστική… Αυτό βέβαια σημαίνει ότι μπορεί ο εργαζόμενος να διεκδικήσει τις νόμιμες αποδοχές του σε βάθος πενταετίας. Ωστόσο ο Αρειος Πάγος αφήνει και ένα μεγάλο παράθυρο, αφού θέτει ως εξαίρεση το γεγονός αυτή η αδράνεια να συνοδεύεται από ειδικές περιστάσεις, εξαιτίας των οποίων η ικανοποίηση του δανειστή θα επιφέρει τόσο δυσβάστακτες για τον οφειλέτη συνέπειες, ώστε προς αποτροπή αυτών να κρίνεται με γνώμονα την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη ότι επιβάλλεται η μη άσκηση του αξιούμενου δικαιώματος.
