Βουλευτές της Αριστεράς εκφράζουν φόβους ότι οι ρυθμίσεις Μιχελάκη μπορεί να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον για διώξεις πολιτικών αντιπάλων. Δεν χάνεται η βουλευτική ιδιότητα χωρίς αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση

Της Αλίκης Μάτση

Στον αέρα βρίσκονται όλα τα σχέδια της κυβέρνησης για τους πολιτικούς χειρισμούς που θα ακολουθηθούν ως προς το κόμμα και τα μέλη της Χρυσής Αυγής.

Παρότι αργά χθες το βράδυ κατατέθηκε στη Βουλή νομοσχέδιο για τη διακοπή της χρηματοδότησης κομμάτων, εφόσον ο αρχηγός ή μεγάλη μερίδα βουλευτών ή μελών διώκεται ποινικά, τα πολιτικά ζητήματα που ανακύπτουν είναι τεράστια και συνοψίζονται στη φράση ανώτατου κοινοβουλευτικού παράγοντα: ό,τι ψηφιστεί τώρα δεν θα ισχύσει μόνο για τη Χρυσή Αυγή, αλλά και για άλλα ενδεχομένως κόμματα στο μέλλον. Κατά τούτο, είναι απολύτως δικαιολογημένες οι όποιες ενστάσεις εκφραστούν από την Αριστερά που έχει υποστεί διώξεις στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν.

Η νομοθετική ρύθμιση

Στη νομοθετική ρύθμιση που κατατέθηκε στη Βουλή από το υπουργείο Εσωτερικών προβλέπεται η διακοπή της χρηματοδότησης κομμάτων εφόσον ασκηθούν ποινικές διώξεις κατά:

• του αρχηγού του κόμματος ή του πραγματικού διευθυντή (του κόμματος),

• του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας,

• του 1/10 των βουλευτών, ή

• του 1/5 των ευρωβουλευτών, ή

• του 1/10 των μελών του κεντρικού οργάνου διοίκησης του κόμματος ή συνασπισμού κομμάτων.

Σύμφωνα με κοινοβουλευτικούς κύκλους, η ρύθμιση είναι ατελής καθώς είναι πολύ εύκολο στο όποιο κόμμα να αλλάξει αρχηγό, που συνήθως είναι και ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας, εν μιά νυκτί. Οπως είναι πολύ εύκολο στο άμεσο μέλλον να παρουσιαστεί στην πολιτική σκηνή με άλλο όνομα, αλλά με τις ίδιες ιδέες. Οι ίδιοι κύκλοι παραδέχονταν ότι το πρόβλημα επιλύεται εν μέρει με τη διάταξη για τους βουλευτές και τους ευρωβουλευτές.

Οι ενστάσεις ωστόσο, κυρίως της Αριστεράς, αφορούν και το μέλλον, καθώς η ιστορία έχει δείξει ότι δικτατορικά καθεστώτα χρησιμοποίησαν τον ποινικό μανδύα για να θέσουν εκτός νόμου πολιτικούς σχηματισμούς, όπως π.χ. το ΚΚΕ.

Ενα δεύτερο ζήτημα που ανακύπτει είναι ότι εν προκειμένω θα πρέπει ο Αρειος Πάγος, που ανακήρυξε προ των εκλογών το κόμμα ως νόμιμο, να ανακαλέσει την απόφασή του, διαφορετικά γεννάται πολιτικό ζήτημα. Διότι γεγονός είναι ότι ο αρχηγός και τα μέλη της Χ.Α. δεν διώκονται για τις πολιτικές τους ιδέες, αλλά για την εγκληματική τους δραστηριότητα. Εκτιμάται δε ότι το ανώτατο δικαστήριο δεν μπορεί να συναινέσει εφόσον η καταδικαστική απόφαση για τα ποινικά αδικήματα δεν καταστεί αμετάκλητη.

Ζήτημα προκύπτει και με την άρση της καταβολής της βουλευτικής αποζημίωσης στους προφυλακισθέντες.

Και σε αυτή την περίπτωση, αν δεν υπάρξει αμετάκλητη απόφαση καταδίκης τους από τον Αρειο Πάγο, διατηρούν αυτοδικαίως τη βουλευτική ιδιότητα. Στον Κανονισμό της Βουλής δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη. Επίσης, όπως συμβαίνει στην πλειονότητα των δυτικών Δημοκρατιών, δεν χάνουν έως τότε τα πολιτικά τους δικαιώματα. Που σημαίνει ότι αν π.χ. Μιχαλολιάκος και Κασιδιάρης θελήσουν να βάλουν υποψηφιότητα όντας προφυλακισμένοι, έχουν αυτό το δικαίωμα. Παλαιός κοινοβουλευτικός θύμιζε στην «Εφ.Συν.» ότι ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν είχε θέσει υποψηφιότητα όντας φυλακισμένος

Η συζήτηση που γίνεται αυτή τη στιγμή αφορά αν και κατά πόσο μπορεί να διακοπεί η αποζημίωσή τους κατά το όλον ή κατά ένα μέρος και αν θα χάσουν τα βουλευτικά τους προνόμια, όπως π.χ. την τηλεφωνική ατέλεια.

Συμπληρωματικές εκλογές

Σε ό,τι αφορά τέλος τη φημολογία περί κατάθεσης νομοσχεδίου με τις ρυθμίσεις του οποίου θα αποφευχθούν οι συμπληρωματικές περιφερειακές εκλογές, εφόσον παραιτηθούν οι βουλευτές της Χ.Α., αλλά και οι αναπληρωματικοί τους, στην κυβέρνηση επικρατεί διχογνωμία. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό είναι δυνατό. Κάποιοι άλλοι υπενθυμίζουν τη συνταγματική διάταξη βάσει της οποίας η Βουλή μπορεί να λειτουργήσει με λιγότερους από 300 βουλευτές μόνο το τελευταίο έτος της τετραετούς συνόδου.

Η ελπίδα πάντως είναι ότι τελικώς δεν θα υπακούσουν όλοι οι αναπληρωματικοί τον φίρερ Μιχαλολιάκο, οπότε τα κενά θα συμπληρωθούν και δεν θα χρειαστεί νομοθετική ρύθμιση. Ολα αυτά δείχνουν ότι για άλλη μια φορά η κυβέρνηση λειτούργησε με προχειρότητα, όντας απροετοίμαστη και ανέτοιμη να χρησιμοποιήσει το κατάλληλο πολιτικό οπλοστάσιο για να βάλει οριστικό τέλος στο ναζιστικό μόρφωμα.