Ταξίδι στη φαντασία με πολλά «αν», 2,2 δεύτερα πριν από την κόρνα…
Του Γιάννη Ντεντόπουλου
Ανεξάρτητα από την ορθότητα ή τη σκοπιμότητα που εξυπηρέτησε τη δεδομένη χρονική στιγμή η δήλωση του Στέλιου Συμεωνίδη, παρατηρητή του αγώνα της Α1 μπάσκετ ανάμεσα σε ΚΑΟΔ και Αρη, θα μπορούσε να… ξαναγράψει την Ιστορία.
Το αρχαιότερο μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας κατέκρινε τον διεθνή διαιτητή Σπύρο Γκόντα, υπογραμμίζοντας ότι με την απόφασή του να τιμωρήσει με τεχνική ποινή τον πλέι μέικερ του Αρη Μοχάμεντ Πάσαλιτς 2,2 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, έκρινε τον αγώνα υπέρ των Δραμινών, κάτι που συνηθίζουν να αποφεύγουν οι ρέφερι σε όλα τα επίπεδα.
Κανένας δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν είναι σωστό ή όχι να εφαρμόζεται αυτός ο άγραφος νόμος που ονομάζεται και «non call». Ωστόσο η δήλωση Συμεωνίδη στον ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης «Αθλητικό Μετρόπολις», σύμφωνα με την οποία «ο Αρης ήταν ο νικητής του αγώνα», γιατί «στα χαρτιά σημείωσα ότι το παιχνίδι τελείωσε με 80-81, σκορ που ανέφερε το ταμπλό 2,2 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη και όχι με 84-81 που γράφτηκε στο φύλλο αγώνα», ήταν ένα απροσδόκητο αλλά ευπρόσδεκτο εισιτήριο για ένα ταξίδι στον χρόνο με πολλή φαντασία και μπόλικα «αν»…
Ας ξαναγράψουμε, λοιπόν, την Ιστορία, σταματώντας το παιχνίδι 2,2 δευτερόλεπτα πριν από την κόρνα της γραμματείας…
Μόναχο, 1972
Στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου, το 1972, ο Αλεξάντερ Μπέλοφ δεν θα είχε προλάβει να πιάσει την «μπέζμπολ» πάσα του Ιβαν Εντέσκο, από τη μία άκρη του γηπέδου στην άλλη, ούτε να τη βάλει στο καλάθι των ΗΠΑ (51-50), χαρίζοντας στη Σοβιετική Ενωση το πρώτο της χρυσό στο μπάσκετ Ανδρών σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ούτε φυσικά ο αείμνηστος πρόεδρος της FIBA Ρομπέρ Μπισνέλ θα έγραφε σε επίσημο έγγραφο για «το άδικα καταρριφθέν αήττητο των ΗΠΑ». Πόσο μάλλον έπειτα από μια φάση που παίχθηκε δύο φορές με παράτυπη παρέμβαση του τότε γενικού γραμματέα της FIBA Ουίλιαμ Τζόουνς.
Επική ανατροπή στην Πόλη
Η ΤΣΣΚΑ θα «είχε κερδίσει τον φθόνο», αφού θα ήταν τώρα πρωταθλήτρια Ευρώπης, αντί του Ολυμπιακού. Το νικητήριο καλάθι (62-61) που πέτυχε ο Γιώργος Πρίντεζης και ολοκλήρωσε μια επική ανατροπή από το -19, σημειώθηκε 7 δέκατα του δευτερολέπτου πριν από τη λήξη του τελικού του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας (13/5/2012) στην Κωνσταντινούπολη.
«Υπάρχει μια φράση η οποία λέει ότι η συμπάθεια δίνεται δωρεάν και ο φθόνος κερδίζεται. Προφανώς δεν αξίζαμε τον φθόνο. Την ήττα από τον Ολυμπιακό θα τη θυμάμαι περισσότερο από οποιαδήποτε νίκη. Πόνεσε πολύ», δήλωσε ο κεραυνοβολημένος πρόεδρος της ΤΣΣΚΑ Αντρέι Βατούνιν.
Η πρεμιέρα του «Ζοτς»
Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς θα είχε κατακτήσει στην καλύτερη περίπτωση 7 Κύπελλα Πρωταθλητριών αντί για 8, αφού ο Σάσα Τζόρτζεβιτς θα είχε μείνει στη μέση της μυθικής διαδρομής που κατέληξε σε εκείνο το απίθανο τρίποντο από τα πλάγια που έριξε την Μπανταλόνα στο καναβάτσο και χάρισε (σκορ 71-70) στην Παρτίζαν τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης στον τελικό του φάιναλ φορ του 1992 στο «Αμπντί Ιπεκτσί».
Ηταν η παρθενική σεζόν του «Ζοτς» στους πάγκους. Κι αν το ξεκίνημα δεν ήταν τόσο λαμπερό σε σημείο να επονομαστεί «Γκαστόνε», κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι το 1994 στο Τελ Αβίβ, ο ίδιος θα καθόταν στον πάγκο της Μπανταλόνα για να συνεχίσει την καταμέτρηση…
Η Μακάμπι του Γκέρσον θα γινόταν η μοναδική ομάδα μετά τη Γιουγκοπλάστικα που θα έκανε repeat στην Ευρωλίγκα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα τα είχε καταφέρει το 2004, αν ο Ντέρικ Σαρπ δεν άρπαζε την μπάλα και σχεδόν ταυτόχρονα με την κόρνα της λήξης, δεν σημάδευε σωστά έξω από τη γραμμή των 6,25 για να στείλει στην παράταση (94-94) τον τελευταίο αγώνα των ομίλων με τη Ζαλγκίρις στο «Γιάντ Ελιάου» (7/4/2004).
Η «ομάδα του λαού» θα είχε αποκλειστεί πάραυτα από το φάιναλ φορ που διοργάνωσε στο ίδιο γήπεδο και κατέκτησε με τρόπο θριαμβευτικό σαρώνοντας με 118-74 τη Σκίπερ Μπολόνια στον τελικό. Θα έμενε με την κούπα της Μόσχας, που ήρθε ένα χρόνο αργότερα.
Τρίποντο από τη… φυσούνα
Πιθανότατα, η αυτοκρατορία του Παναθηναϊκού στην Ελλάδα να μην είχε ξεκινήσει το 1998. Ο Ολυμπιακός νικούσε τον ΠΑΟΚ στο ΣΕΦ, στο τελευταίο παιχνίδι των ημιτελικών εκείνης της σεζόν, μέχρι που ο Πέτζα Στογιάκοβιτς σηκώθηκε με το απαράμιλλο στιλ του που τον καθιέρωσε αργότερα ως έναν από τους πιο δεινούς σουτέρ του ΝΒΑ και του κόσμου, κι έστειλε την μπάλα στο διχτάκι της ομάδας του Ιβκοβιτς.
Ο ΠΑΟΚ πήρε το ματς με 58-55, ο πρωταθλητής Ολυμπιακός που είχε το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας αποκαθηλώθηκε πρόωρα και ο Παναθηναϊκός του Λευτέρη Σούμποτιτς, του Ράτζα και του Σκοτ δεν έχασε την ευκαιρία να αξιοποιήσει το δικό του πλεονέκτημα απέναντι στον «δικέφαλο» που είχε κάνει τη μισή δουλειά.
ΗΠΑ-Ρωσία, συμμαχία
Η Ισπανία θα είχε κατακτήσει το πρώτο της χρυσό σε Ευρωμπάσκετ από το 2007 στη Μαδρίτη και πλέον θα μετρούσε τρία συνεχόμενα, αφού ο Αμερικανός (με ρωσική υπηκοότητα) Τζέι Αρ Χόλντεν στο «τσακ» πρόλαβε να ευστοχήσει (60-59), να της πάρει την μπουκιά από το στόμα και να οδηγήσει τη Ρωσία στην κατάκτηση ενός ανέλπιστου χρυσού απέναντι στην παγκόσμια πρωταθλήτρια της Ιαπωνίας (2006).
Τα… τρελά του Μιχαλάκη!
Ο θρυλικός Μάικλ Τζόρνταν είναι μακράν ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ σε buzzer beater, δηλαδή καλάθια που νίκησαν τον ήχο του χρονόμετρου της λήξης. Αυτό το… βιολί το ξεκίνησε από τα χρόνια του πανεπιστημίου. Με ένα τέτοιο, στον τελικό του NCAA το 1983 χάρισε τον τίτλο στο North Carolina του Ντιν Σμιθ, αφήνοντας με την όρεξη το Τζορτζτάουν.
Εχει αφήσει εποχή το τελευταίο καλάθι που πέτυχε κόντρα στη Γιούτα στο ξεκίνημα των τελικών του ΝΒΑ το 1997. Εκανε σταυρωτή ντρίμπλα και ξεφορτώθηκε τον Ράσελ που έχασε την ισορροπία του και ξαπλώθηκε φαρδύς-πλατύς στο παρκέ, και η αυτού εξοχότης σημάδεψε όπως τις περισσότερες φορές σωστά: 84-82. Οι Μπουλς νίκησαν με 4-2 τη σειρά και πανηγύρισαν το θριπίτ.
Μία από τις πιο ιστορικές φάσεις στο ΝΒΑ έγινε στις 9 Ιουνίου του 1987. Ο Μάτζικ Τζόνσον ολοκλήρωσε με το περίφημο χουκ του τη διείσδυση προς τη ρακέτα των Σέλτικς και χάρισε τη νίκη στους Λέικερς. Ουσιαστικά αυτό ήταν το καλάθι που έκαμψε το φρόνημα της Βοστόνης και άνοιξε τον δρόμο των «λιμνανθρώπων» για την κατάκτηση του δαχτυλιδιού με 4-2 νίκες.
Το NCCA έχει προσφέρει πολλές τέτοιες ιστορίες και πρωταγωνιστές. Το 1987, με καλάθι του Κιθ Σμαρτ η Ιντιάνα νίκησε με 74-73 το Σίρακιους του «δικού”»μας Ρόνι Σεϊκέλι και κατέκτησε τον τίτλο. Το φάιναλ φορ είχε γίνει στο Superdome της Νέας Ορλεάνης με 64.959 θεατές που είναι ρεκόρ στην ιστορία του πανεπιστημιακού πρωταθλήματος. Το 1992, ύστερα από πάσα του Γκραντ Χιλ που διήνυσε όλο το γήπεδο, ο Κρίστιαν Λέτνερ (μέλος της αυθεντικής Dream team του 1992) χάρισε με τη λήξη τη νίκη στο Ντιουκ επί του Κεντάκι. Χάρη σε αυτό το Ντιουκ πήγε στο φάιναλ φορ όπου κατέκτησε και τον τίτλο.
Θα μπορούσαμε να θυμηθούμε πολλά τέτοια καλάθια. Το 1992 στη Ναντ, ο Ρίκι Μπράουν άρπαξε την μπάλα από τη λανθασμένη επαναφορά του Παναγιώτη Φασούλα, σκόραρε και η Ρεάλ Μαδρίτης στέφθηκε κυπελλούχος Ευρώπης. Ο δε ΠΑΟΚ έχασε την ευκαιρία να κάνει το δικό του ριπίτ, μετά τη Γενεύη το 1991.
«Βάλ' το, αγόρι μου»
Η Εθνική Ελλάδας θα μπορούσε να έχει μία ακόμη συμμετοχή σε τελική φάση Ευρωμπάσκετ το 1983, αν ο Ζαν Μισέλ Σενεγκάλ δεν πετούσε την μπάλα από τη σέντρα και δεν ευστοχούσε. Οι Γάλλοι, παρά τους 38 πόντους του Νίκου Γκάλη, νίκησαν με 79-77 (δεν υπήρχε ακόμη τρίποντο) και πέταξαν τη «γαλανόλευκη» έξω από την 8άδα του Ευρωμπάσκετ που ολοκληρώθηκε στη Ναντ.
Χαλάλι τους, αν αναλογιστούμε τον πόνο που τους προκάλεσε το αξέχαστο… «βάλ' το, αγόρι μου» τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ του 2005 στο Βελιγράδι, που σηματοδότησε την πρόκριση (σκορ 77-76) και τη μετέπειτα κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου, 18 χρόνια μετά το 1987, απέναντι στην ανήμπορη να αντιδράσει Γερμανία του Νοβίτσκι.
Παρεμπιπτόντως, αυτό το καλάθι που άλλαξε τον ρου της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ, θα ήταν ο ορισμός του buzzer beater γιατί σημειώθηκε 3 δευτερόλεπτα πριν από το φινάλε. Αρα κατά τον Στέλιο Συμεωνίδη, 8 δέκατα πριν από τη δική του λήξη.
