Ενας σημαντικός πνευματικός άνθρωπος, ο Κωστής Σκαλιόρας, κριτικός θεάτρου και κινηματογράφου και μεταφραστής, πέθανε το Σάββατο σε ηλικία 86 χρόνων. Βαθιάς καλλιέργειας, δημιουργικότητας και ήθους, υπήρξε σε ό,τι κι αν καταπιάστηκε δάσκαλος, από αυτούς που τόσο πια μας λείπουν.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927. Σπούδασε ψυχολογία και κινηματογράφο στο Παρίσι. Εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου (1959-1971), αλλά και επιφυλλιδογράφος στο «Βήμα» (1971-75), και ως κριτικός θεάτρου στον «Ταχυδρόμο» (1961-1967). Υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού «Εποχές» (1963-1967). Διηύθυνε επί πολλά χρόνια (1977-1989) την Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού (της Σχολής Μωραΐτη), στην οδό Σίνα, που με τις εκδηλώσεις, τις εκθέσεις, τα σεμινάρια και τις εκδόσεις της ήταν ένα πνευματικό σημείο αναφοράς για τη νεολαία, που πλημμύριζε τις αίθουσές της. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του ΕΛΙΑ.

Παράλληλα έβαλε τη σφραγίδα του στο ελληνικό θέατρο παραδίδοντας έναν μεγάλο αριθμό μεταφράσεων, που δεν έχασαν με τα χρόνια το κύρος τους, πολλές φορές έργων που κανείς άλλος δεν τα είχε πλησιάσει. Μετέφρασε Μπέκετ, Μπρεχτ, Ντάριο Φο, Γκομπρόβιτς, Ρουτζάντε, Μολιέρο, Μπέρναρντ Σο, Πολ Κλοντέλ, Τουργκένιεφ, Γκολντόνι, Γκόρκι, Χόρβατ, Ζιροντού, Σνίτσλερ κ.ά. Οι μεταφράσεις του ανέβηκαν σε κρατικές σκηνές, στο Θέατρο Τέχνης και αλλού. Επιμελήθηκε επίσης την έκδοση του «Εξηνταβελώνη» τού Κ. Οικονόμου (διασκευή του μολιερικού «Φιλάργυρου») στη σειρά «Νέα Ελληνική Βιβλιοθήκη» των εκδόσεων «Ερμής» (1970). Σύντροφος της ζωής του υπήρξε για πολλά χρόνια η Ξένια Καλογεροπούλου. Αποτελούσαν ένα ξεχωριστό, πολυαγαπημένο ζευγάρι, αφοσιωμένο στην τέχνη, το θέατρο και την καλλιέργεια των νέων. Η κηδεία του θα γίνει αύριο.