Του Κωνσταντίνου Τσίμα
Χθεσινό πρωτοσέλιδο: Εκκλησία και δήμοι προσφέρουν, λέει, Δωρεάν Φροντιστήριο για Ολους [τους μαθητές]! Χίλιοι επτακόσιοι εκ των οποίων έχουν ήδη εγγραφεί στα εν λόγω προγράμματα «ενισχυτικής διδασκαλίας» όπως ονομάζονται. Τα οποία θα πραγματοποιούνται μέσα σε σχολικά συγκροτήματα και σε… ναούς της κεντρικής και δυτικής Θεσσαλονίκης, από δεκάδες εθελοντές καθηγητές όλων των ειδικοτήτων.
Κάθε χρόνο, η έναρξη της σχολικής χρονιάς συνοδεύεται από απεργίες καθηγητών και καταλήψεις ή απειλές καταλήψεων από μαθητές, καταγγελίες της εκάστοτε αντιπολίτευσης, διαβεβαιώσεις του εκάστοτε υπουργού περί καλύψεως των κενών θέσεων διδασκόντων, έγκαιρης διανομής βιβλίων κ.λπ. Εχουμε σχηματίσει την εντύπωση ότι άπαντες οι άμεσα ενδιαφερόμενοι (μαθητές, καθηγητές και γονείς) προσπαθούν να βάλουν σε μια τάξη τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και το κράτος τελικά τους μπουρδουκλώνει, δεν διαθέτει κονδύλια, οι αίθουσες παραμένουν ακατάλληλες, οι κενές θέσεις παραμένουν κενές, τα βιβλία καθυστερούν και τα… φροντιστήρια καλά κρατούν.
Αυτό το τελευταίο, τα φροντιστήρια, επί δεκαετίες συντηρείται ως η μεγάλη παθογένεια, αλλά και ως η ανομολόγητη εξήγηση για τα χάλια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ο μύθος της «δωρεάν εκπαίδευσης» έχει καταπέσει. Οι συνωμοσιολόγοι πιστεύουν ακράδαντα πως το όλο πρόβλημα στήνεται από τους φροντιστές. Καθώς πολλοί εν ενεργεία καθηγητές δουλεύουν κρυφά ή φανερά στα «ιδιαίτερα» και σε φροντιστήρια, ενισχύεται η άποψη ότι εκτελούν πλημμελώς τα καθήκοντά τους στο σχολείο ώστε να εξασφαλίζουν έσοδα από τα φροντιστηριακά μαθήματα. Κατά προτίμηση δε, αδήλωτα και αφορολόγητα έσοδα.
Οπότε, είναι πραγματικά απορίας άξια η πανηγυρική ανακοίνωση περί δωρεάν «ευλογημένης παραπαιδείας», και μάλιστα υλοποιούμενης από εθελοντές καθηγητές. Αν οι εθελοντές εργάζονται ως καθηγητές σε σχολεία, ποιος τους εμποδίζει να κάνουν σωστά τη δουλειά τους εντός προγράμματος; Εξάλλου, εκτός των προβλεπόμενων ωρών ενισχυτικής διδασκαλίας, μπορούν στο κάθε σχολείο να οργανώσουν χωρίς τυμπανοκρουσίες τμήματα για μαθητές που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Γιατί δήμοι και Εκκλησία μπαίνουν στα χωράφια της δημόσιας εκπαίδευσης και απαξιώνουν κραυγαλέα το δημόσιο σχολείο και όσους διδάσκοντες δεν συμμετέχουν; Αν πάλι οι διορισμένοι καθηγητές κρίνονται (από τους δήμους; Από την Εκκλησία;) ανίκανοι και οι εθελοντές είναι αδιόριστοι, ποιος παρέχει τα εχέγγυα ότι τα φροντιστήρια προσφέρουν την ποιότητα που απαιτείται; Η υπόθεση χρειάζεται έρευνα σε βάθος.
