→Στόχος, η καταστολή και η ποινικοποίηση των αγώνων τους
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Την καταστολή της εγκληματικότητας ψάχνει η αστυνομία στις μαθητικές διαμαρτυρίες (και) στην Καστοριά. Δεν εξηγείται αλλιώς η έφοδος της Ομάδας Πρόληψης Καταστολής Εγκληματικότητας, και μάλιστα με κινηματογραφικό τρόπο, στο κτιριακό συγκρότημα που στεγάζει το 1ο, το 2ο και το 3ο Λύκειο της πόλης, προκειμένου να εκκενώσουν τις εγκαταστάσεις από μαθητές που έκαναν κατάληψη.
Το γεγονός πυροδότησε αντιδράσεις αλλά και διαμάχες στην τοπική κοινωνία, η οποία αναζητεί εξηγήσεις. Γονείς μαθητών κατήγγειλαν ότι τα ξημερώματα της Τρίτης (την ίδια ώρα που γινόταν η αδιανόητη επιχείρηση στο 1ο ΕΠΑΛ Λαμίας, με τις συλλήψεις και τις καταδίκες μαθητών), αστυνομικοί της ΟΠΚΕ εισέβαλαν στο σχολικό συγκρότημα πραγματοποιώντας σωματικούς ελέγχους σε μαθητές-εγκληματίες με το πρόσχημα ότι ψάχνουν να βρουν ναρκωτικά.
Η επιχείρηση, όπως καταγγέλλουν, συνοδεύτηκε από απρόοπτα στο κτίριο του 3ου Λυκείου, όπου οι αστυνομικοί φέρονται πως έσπασαν ένα παράθυρο για να μπουν και οι μαθητές πήδηξαν από άλλα παράθυρα για να διαφύγουν. Αποτέλεσμα, κάποια παιδιά να τραυματιστούν ελαφρά.
Σε απάντηση της πρωτοφανούς καταστολής και της ποινικοποίησης των αγώνων τους, οι μαθητές πραγματοποίησαν πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης και κατέληξαν στην Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς όπου παρέδωσαν ψήφισμα με τα αιτήματά τους.
Ο αστυνομικός διευθυντής Καστοριάς υποστήριξε σε δηλώσεις του ότι η Αστυνομία είχε πάρει εντολή από την Εισαγγελία, έχοντας και τη σύμφωνη γνώμη των διευθυντών των σχολείων, αλλά και των αντίστοιχων συλλόγων γονέων και κηδεμόνων. Η δήλωση αυτή προκάλεσε την έντονη αντίδραση του διευθυντή του 2ου Λυκείου Δημήτρη Κωστούλα, που σε ανακοίνωσή του διέψευσε κατηγορηματικά κάτι τέτοιο και διατύπωσε την αντίθεσή του στην αστυνομική επέμβαση.
Τονίζει μεταξύ άλλων: «Θεωρώ το σχολείο ως τον κατεξοχήν χώρο ελεύθερης έκφρασης των ιδεών, φυτώριο διαμόρφωσης κοινωνικοποιημένων και γνήσια δημοκρατικών αυριανών πολιτών με ισχυρή προσωπικότητα και άποψη για την περιρρέουσα πραγματικότητα. Αυτή ακριβώς η πεποίθησή μου με κάνει να τοποθετώ τον εαυτό μου εξ ορισμού και θέσεως δίπλα στους μαθητές μου, γιατί αυτός είναι ο αυτονόητος ρόλος του δασκάλου, τον οποίο έχω αναλάβει και υπηρετώ με απόλυτη προσήλωση σε ολόκληρη την εκπαιδευτική μου διαδρομή των 31 χρόνων. Και αυτός είναι και ο λόγος που δεν μου επέτρεπε να επιζητήσω λύση του προβλήματος της κατάληψης με επέμβαση των εισαγγελικών ή αστυνομικών αρχών, αλλά με υποχρέωνε να περιοριστώ στις άμεσα υπερκείμενες αρχές, δηλαδή στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ως προς το εκπαιδευτικό μέρος και στις δημοτικές αρχές ως προς το κτιριακό και τις εγκαταστάσεις του σχολείου».
Νίκος Φωτόπουλος
