→Πώς ο Μπομπ Μπράντλεϊ κράτησε ζωντανή την Αίγυπτο μετά τις εξεγέρσεις και την τραγωδία
Της Β. Παπαντωνοπούλου
Η δουλειά του ομοσπονδιακού τεχνικού δεν είναι εύκολη. Εχει τους παίκτες μαζί του ελάχιστες μέρες, καλείται μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να δώσει κρίσιμους αγώνες, πρέπει κάθε φορά να δικαιολογεί γιατί πήρε τον τάδε ή τον δείνα παίκτη και να αποδεικνύει ότι δεν έχει προσωπικά με κανέναν.
Και οι πιέσεις που υφίσταται; Τεράστιες. Στη Βραζιλία όλοι οι οπαδοί έχουν γεννηθεί «προπονητές» και εκφέρουν άποψη. Στην Αγγλία τα ταμπλόιντ «ξεσκίζουν» (sic) τον εκάστοτε ομοσπονδιακό. Στην Ισπανία πρέπει να κρατούνται ισορροπίες μεταξύ Καταλανών, Καστιγιάνων και Βάσκων. Και πάει λέγοντας… Στη Γαλλία πρέπει να διαθέτει δίπλωμα ψυχολογίας για να νταντεύει τις βεντέτες. Και ούτω καθεξής.
Υπάρχει όμως ένας προπονητής εθνικής ομάδας που αντιμετώπισε ξεχωριστές, μη ποδοσφαιρικές καταστάσεις.
Ο λόγος για τον 55χρονο Μπομπ Μπράντλεϊ, γεννημένο στο Νιου Τζέρσεϊ, που από το 2006 έως το 2011 ήταν ο τεχνικός της Εθνικής των ΗΠΑ.
Στα διαπιστευτήριά του ήταν η αμερικανική επικράτηση στο «Γκολντ Καπ» του 2007 και η δεύτερη θέση στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2009, όπου στα ημιτελικά οι ΗΠΑ είχαν επικρατήσει της Ισπανίας με 2-0.
Τον Σεπτέμβριο του 2011 αποφάσισε να δεχθεί την πρόταση της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Αιγύπτου για να αναλάβει τους «φαραώ». Και δεν μπορούσε να φανταστεί τότε τι εμπειρίες θα συνέλεγε στους επόμενους μήνες…
«Είχαμε την επανάσταση και μετά άλλη μια επανάσταση. Και κατόπιν έγινε η τραγωδία στο Πορτ Σάιντ. Και διακόπηκε το πρωτάθλημα της Αιγύπτου. Και κάηκαν τα γραφεία της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας στο Κάιρο…», κάνει τον απολογισμό ο Μπράντλεϊ.
Ειδικά τα συμβάντα του Πορτ Σάιντ έχουν καρφωθεί στη μνήμη του ίδιου και κυρίως εκείνων των παικτών του που βρέθηκαν στο συγκεκριμένο γήπεδο τη συγκεκριμένη μέρα.
Το ημερολόγιο έδειχνε 1 Φεβρουαρίου 2012. Στο γήπεδο του Πορτ Σάιντ, βρέθηκαν αντιμέτωπες για το πρωτάθλημα Αιγύπτου η Αλ Μάσρι με την Αλ Αχλί. Το τελικό σκορ ήταν 3-1 υπέρ των γηπεδούχων. Ο απολογισμός όμως, 79 νεκροί και περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι τραυματίες… Αυτό που στην αρχή έμοιαζε σαν ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ οπαδών, που υποστηρίζουν παραδοσιακές αντιπάλους του αιγυπτιακού ποδοσφαίρου, έκρυβε κάτι βαθύτερο. Κι ενώ υπάρχουν πλέον χίλιες μία ιστορίες συνωμοσίας για τα όσα συνέβησαν, τα γεγονότα είναι αδιαμφισβήτητα: Οι οπαδοί της Αλ Μάσρι ήταν οπλισμένοι σαν αστακοί με μαχαίρια, μπαστούνια, σπαθιά και πέτρες, ενώ η αστυνομία ούτε έκανε σωματικούς ελέγχους σε ένα ντέρμπι τέτοιας επικινδυνότητας ούτε άνοιξε τις πόρτες για να φύγουν οι θεατές όταν ξεκίνησαν τα επεισόδια. Η κρατούσα άποψη, πλέον, λέει ότι οι ίδιες οι αρχές προκάλεσαν το μακελειό, ως εκδίκηση για τον ρόλο που είχαν διαδραματίσει οι φανατικοί οπαδοί της Αλ Αχλί έντεκα μήνες νωρίτερα στην «αραβική άνοιξη της Αιγύπτου», όπως ονομάζεται πλέον η επανάσταση των πολιτών που έριξε τον Χόσνι Μουμπάρακ από το προεδρικό αξίωμα ύστερα από 30 χρόνια στην εξουσία.
Πολλοί προπονητές θα είχαν πάρει το πρώτο αεροπλάνο. Υπήρξε, μάλιστα, και οδηγία από τις ΗΠΑ προς τους Αμερικανούς πολίτες στην Αίγυπτο να εγκαταλείψουν αμέσως τη χώρα, γιατί δεν μπορούσαν να εγγυηθούν την ασφάλειά τους.
Ο Μπράντλεϊ δεν έφυγε. Αρχικά πήγε μαζί με τη σύζυγό του στην πλατεία της Σφίγγας στο Κάιρο, στην ειρηνική διαδήλωση-μνημόσυνο για τους νεκρούς του Πορτ Σάιντ. Κατόπιν ξεκίνησε η επιχείρηση να συνεφέρει τους παίκτες του. Κάποιοι ήταν εκείνο το απόγευμα στο γήπεδο.
«Μου είπαν ότι τα αποδυτήριά τους είχαν γίνει νοσοκομείο. Μερικοί τραυματίες ξεψύχησαν στα χέρια παικτών και προπονητών. Ενα δεκάχρονο παιδί άφησε την τελευταία του πνοή στην αγκαλιά του εμβληματικού αρχηγού της Αλ Αχλί και της Εθνικής, του Μοχάμεντ Αμπουτρίκα. Αυτός, σοκαρισμένος, αποφάσισε να παρατήσει το ποδόσφαιρο». Λίγους μήνες αργότερα όμως – και ύστερα από πολύωρες συζητήσεις με τον Μπράντλεϊ- ανακάλεσε την απόφασή του.
«Σιγά σιγά η ηρεμία επέστρεψε στις τάξεις της εθνικής ομάδας. Μέσα από την τραγωδία είχαμε γίνει φίλοι και αδελφοί με τους παίκτες. Η εμπειρία αυτή μας έκανε δυνατότερους», δηλώνει ο Μπράντλεϊ.
Ομως υπήρχαν πολλά προβλήματα. Δεν γίνονταν παιχνίδια πρωταθλήματος, οι παίκτες ήταν απλήρωτοι και έπρεπε να βρεθούν λύσεις. Ο Αμερικανός τεχνικός τούς πήγαινε σε όποιο προπονητικό καμπ έβρισκε, οργάνωνε φιλικά ματς στο Χαρτούμ του Σουδάν, ταξίδευαν στο Ντουμπάι, την Τρίπολη και τη Βηρυτό προς αναζήτηση αγώνων για να προετοιμαστούν για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Ολα όσα είχαν συμβεί στη χώρα, αντί να αποπροσανατολίσουν τους Αιγύπτιους παίκτες, τους προσέδωσαν μεγαλύτερο πείσμα και έναν στόχο: να πραγματοποιήσουν το όνειρο της συμμετοχής της χώρας σε Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά ύστερα από 24 χρόνια! Και αυτά δεν είναι μόνο λόγια: με 6 νίκες σε 6 αγώνες, έγινε μία από τις μόλις δύο χώρες στον κόσμο με απόλυτο ρεκόρ στα προκριματικά του Μουντιάλ 2014! Και μάλιστα, τα τρία «εντός έδρας» ματς έγιναν μακριά από το Κάιρο – τα δύο κεκλεισμένων των θυρών.
Η αποστολή τους όμως δεν έχει τελειώσει. Το τελευταίο εμπόδιο ονομάζεται Γκάνα, την οποία οι παίκτες του Μπομπ Μπράντλεϊ θα αντιμετωπίσουν στα αφρικανικά πλέι οφ στις 15 Οκτωβρίου εκτός έδρας και στις 19 Νοεμβρίου…
Πού; Η αρχική απόφαση ήταν να γίνει το δεύτερο ματς στο Κάιρο, στο μετονομασθέν στάδιο «30ής Ιουνίου», της μέρας που βγήκαν εκατομμύρια Αιγύπτιοι στους δρόμους ζητώντας την παραίτηση του ισλαμιστή προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι. Και θα ήταν η πρώτη φορά που θα γινόταν αγώνας ενώπιον κοινού στο Κάιρο μετά την τραγωδία του Πορτ Σάιντ. Ομως η ομοσπονδία της Γκάνας ζήτησε την περασμένη Τετάρτη από τη FIFA να αλλάξει η έδρα για λόγους ασφαλείας, καθώς οι αιματηρές διαδηλώσεις στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα το προηγούμενο Σαββατοκύριακο οδήγησαν στον θάνατο 51 άτομα, καθιστώντας το σκηνικό για άλλη μια φορά ακατάλληλο για ποδόσφαιρο…
