Της Αρτέμιδος Σπηλιώτη

«Παγωμένη» παραμένει η συζήτηση για την άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς, με την κυβέρνηση να επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα βρεθούν στο δρόμο οι έχοντες αντικειμενικές δυσκολίες να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις.

Κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι είναι νωρίς ακόμα για μιλάμε για τελικό σχέδιο και παραπέμπουν στην κεντρική κατεύθυνση που έχει δώσει ο Αντώνης Σαμαράς, δηλαδή προστασία της πρώτης κατοικίας αντικειμενικής αξίας μέχρι 200.000 ευρώ, και τονίζουν ότι στόχος είναι ο εντοπισμός των «μπαταχτσήδων» που μπορούν αλλά δεν πληρώνουν.

Οι μεγάλες τράπεζες, πάντως, έχουν ήδη αποστείλει στο υπουργείο Οικονομικών τα αποτελέσματα της αξιολόγησης των στεγαστικών δανείων που έχουν χορηγήσει και, σύμφωνα με πληροφορίες, τους έχουν προκύψει περίπου 15.000 που δεν πληρώνουν από άποψη. Τραπεζικές πηγές, μάλιστα, αναφέρουν ότι καλούν τους συγκεκριμένους δανειολήπτες να προχωρήσουν στην πληρωμή των οφειλομένων, υπό την απειλή της… προαναγγελθείσας μερικής άρσης της προστασίας από τους πλειστηριασμούς.

Σε ό,τι αφορά το συνολικό ποσό που οφείλει αυτή η κατηγορία δανειοληπτών, οι εκτιμήσεις ποικίλλουν. Σύμφωνα πάντως με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, τον Αύγουστο τα υπόλοιπα των στεγαστικών δανείων ήταν 71,6 δισ. ευρώ, εκ των οποίων 18,6 δισ. ευρώ είναι σε τρίμηνη καθυστέρηση.

Αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών, άριστος γνώστης του τραπεζικού συστήματος σημείωνε ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο τα τριάρια στο Παγκράτι και στο Χαλάνδρι με τα μεγάλα ακίνητα στα ακριβά προάστια.

«Αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι τα δάνεια που δίνει μια τράπεζα τα αντλεί από τις καταθέσεις. Αν λοιπόν αύριο σπεύσουν όλοι οι καταθέτες και ζητήσουν τα χρήματά τους, οι ελληνικές τράπεζες θα καταρρεύσουν. Εχοντας λοιπόν αυτό στο μυαλό μας, θα πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα: σε ποιον ανήκει τελικά ένα ακίνητο που έχει αγοραστεί με δάνειο, το οποίο δεν αποπληρώνεται και μάλιστα σκοπίμως;»

Πίσω από αυτό το ρητορικό ερώτημα «κρύβεται» η άποψη ορισμένων που υποστηρίζει ότι θα πρέπει να αποσυνδεθεί η χρήση του ακινήτου από την ιδιοκτησία. Θεωρούν, δηλαδή, ότι πέραν της προστασίας συγκεκριμένων δανειοληπτών και συγκεκριμένων κατηγοριών ακινήτων, ο νόμος θα πρέπει να παρέχει τη δυνατότητα στους δανειολήπτες να διατηρούν το δικαίωμα χρήσης του ακίνητου και να καταβάλλουν ενοίκιο στην τράπεζα, αλλά να χάνουν την κυριότητα.