Μια έκθεση στην Αθήνα αναβιώνει το ξακουστό βερολινέζικο στέκι, όπου ο Ρίτσαρντ Μπάρτον απήγγελλε ποίηση, ο «κουμπωμένος» Φράνσις Μπέικον έλυνε τη γραβάτα του και ο Χέλμουτ Μπέργκερ πετούσε τα πιάτα στους παπαράτσι!
Της Παρής Σπίνου
Τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 δεν υπήρχε περίπτωση να πήγαινες στο Βερολίνο και να μην επισκεφτείς το «Εστιατόριον» της Φώφης Ακριθάκη, που έμεινε στην Ιστορία με το όνομά της, Fofi’s, ένα από τα πλέον ξακουστά καλλιτεχνικά στέκια όχι μόνο της τότε διχοτομημένης πόλης αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Κοσμοπολίτισσα, λάτρις της καλής ζωής, μια γυναίκα με έντονη προσωπικότητα, με ανοιχτή καρδιά και ανοιχτό μυαλό, συγκέντρωνε στο μυθικό πλέον μπαρ-ρεστοράν την αφρόκρεμα της τέχνης, της διανόησης αλλά και της πολιτικής. Από τους Ρεμπέκα Χορν, Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ, Φράνσις Μπέικον, Ρόμπερτ Γουίλσον, Χάινερ Μίλερ, Γιάννη Κουνέλλη, Ζαν Μορό, μέχρι τους Βιμ Βέντερς, Πέτερ Στάιν, Λόρι Αντερσον, Τάκι, Ντίτερ Ροτ, Μάρτιν Κίπενμπεργκερ, ήταν ορισμένοι μόνον από τους εκλεκτούς συνδαιτυμόνες.
Την ξεχωριστή ατμόσφαιρά του αναβιώνει η έκθεση «FOFI’S Berlin. To Βερολίνο της Φώφης Ακριθάκη: 1969-1997» στο Μουσείο Αλεξ Μυλωνά, με έργα τέχνης και αντικείμενα που έφερε μαζί της στην Αθήνα,η ιδιοκτήτριά του το 1997, όταν πλέον το ονομαστό στέκι είχε κλείσει. Το περασμένο Σάββατο η ίδια ξενάγησε παλιούς και νέους φίλους στην έκθεση και μοιράστηκε μαζί μας τις αναμνήσεις της.
«Στο Βερολίνο φτάσαμε το 1969, καθώς ο Αλέξης είχε διετή υποτροφία της DAAD. Λόγω χούντας είχαν καταφύγει εκεί πολλοί Ελληνες. Το Βερολίνο ήταν μια πόλη που οι Γερμανοί ήθελαν να τη διατηρήσουν ζωντανή, καλώντας θεατρικά και μουσικά σχήματα, δίνοντας υποτροφίες. Ηταν μια εποχή έντονων πολιτικών ζυμώσεων και σεξουαλικής απελευθέρωσης ταυτόχρονα».
Με το τέλος της υποτροφίας το ζευγάρι δεν θέλει να φύγει. Ο Ακριθάκης γυρίζει ασταμάτητα στην πόλη, αναζητώντας ερεθίσματα, δημιουργεί την προσωπική του εικαστική μυθολογία, γεμάτη αρχετυπικά σύμβολα και προσωπικές εμπειρίες. Η Φώφη εργάζεται αρχικά σε μπαρ και στη συνέχεια ανοίγει το δικό της, μαζί με συνεργάτες, δίνοντας έμφαση στην ελληνική κουζίνα και τις προσιτές τιμές. «Ηταν το πρώτο φωτεινό στέκι, που έφερνε κάτι από τη Μεσόγειο στο Βερολίνο», τονίζει, ενώ περιγράφει ορισμένες από τις… απερίγραπτες βραδιές του.
«Ενα από τα λίγα ζεστά καλοκαιρινά βραδάκια καθόταν ο Χανς Ντίτριχ Γκένσερ έξω και έτρωγε, όταν από κάποιο μπαλκόνι ένα μπαλόνι γεμάτο νερό προσγειώθηκε στο τραπέζι του! Ο ηθοποιός Χέλμουτ Μπέργκερ δεν ήθελε τους παπαράτσι όταν έτρωγε και τους πετούσε τα φαγητά στα μούτρα. Ο Φράνσις Μπέικον κάθε φορά που επισκεπτόταν στο Βερολίνο μάς τιμούσε. Ερχόταν ντυμένος κομψά με γραβάτα και κοστούμι και μετά, το πρωί, ήταν… κουρέλι. Ο Ρίτσαρντ Μπάρτον δεν έπινε, ήταν σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Ενα βράδυ όμως ενέδωσε και κατέληξε να μας απαγγέλλει καταπληκτικά ποίηση…».
Σταθερός θαμώνας και ο Χάινερ Μίλερ, από τις συζητήσεις μαζί του έμαθαν ότι έρχεται η πτώση του Τείχους, ένα εξάμηνο πριν από το ιστορικό γεγονός. «Την ημέρα που άνοιξαν τα σύνορα κλείσαμε όλοι τα μαγαζιά μας και φύγαμε. Την επομένη όμως ανοίξαμε και κερνούσαμε τους Ανατολικούς».
Στην έκθεση μπορεί να δει κανείς τη σύνθεση που έκαναν στο εστιατόριο οι Ρεμπέκα Χορν, Χάινερ Μίλερ και Γιάννης Κουνέλλης, για να γιορτάσουν τα γενέθλιά τους, με το λευκό τραπεζομάντιλο λεκιασμένο από κρασί, αποτσίγαρα και τριαντάφυλλα. Στον χώρο εκτίθεται και το περίφημο «Μπαρ» του Ακριθάκη από ξύλο, με κιονόκρανο, μια παλιά βρύση, λουλούδια και την επιγραφή «Fragile», που αναπαράγει την εύθραυστη επικοινωνία σε έναν τέτοιο χώρο. Ενα τραπεζάκι με βιεννέζικες καρέκλες, στρωμένο όπως ακριβώς στο «Fofi’s» θυμίζει τις ένδοξες μέρες και τις κεφάτες παρέες που πλέον έχουν διαλυθεί, σε ένα εστιατόριο όπου η ζωή και η τέχνη γίνονταν ένα.
INFO: Μέχρι 3 Νοεμβρίου (πλ. Αγ. Ασωμάτων 5, Θησείο, τηλ. 210 3215715). Επιμέλεια: Ντένης Ζαχαρόπουλος, Αλέξιος Παπαζαχαρίας.
