Από τη μια μεριά μόνο οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες μαθητές, στη μέση σιδερένιοι φράκτες και από την άλλη απολυμένοι ή υπό απόλυση εκπαιδευτικοί
Της Αννας Ανδριτσάκη
Παρά τον σύγχρονο συμβολισμό που έχουν αποκτήσει, τα τελευταία χρόνια, οι επετειακές παρελάσεις, εκφράζοντας τη συλλογική αντίδραση στις πολλαπλές μορφές βίας που ασκούνται στην κοινωνία, κάθε χρόνο ξανανοίγουν το ερώτημα για το νόημα της ύπαρξής τους.
Μαθητές με αντιφασιστικά σύμβολα, σημαιοφόροι παιδιά μεταναστών, ελάχιστοι επίλεκτοι μαθητές παρόντες. Λίγο πιο πέρα, απολυμένοι ή υπό απόλυση εκπαιδευτικοί και άλλοι εργαζόμενοι. Στη μέση φράκτες σιδερένιοι για να μη διαταραχθεί το νόημα του θεσμού που, ειδικά φέτος, το τίμησαν λιγότεροι από κάθε φορά εθνικοί αντιπρόσωποι.
Η εικόνα είναι εύγλωττη ακόμα και όταν περιλαμβάνει επεισόδια με καθηγητές ή γονείς αμήχανους μπροστά στη μετεξέλιξη των παρωχημένων επετειακών εορτασμών η οποία επιβάλλει αποφάσεις. Θα αφεθούν στην παρακμή τους; Θα αποκτήσουν ξεκάθαρη μορφή συλλογικής δράσης αναδιαμορφώνοντας, ωστόσο, το πλαίσιό τους ή θα καταργηθούν επαναπροσδιορίζοντας την αξία των ενδοσχολικών πρωτοβουλιών;
Ο υπουργός Παιδείας, φέτος, αποχρωμάτισε ακόμη περισσότερο τις παρελάσεις. Εδωσε εντολή γα ακόμη μικρότερη συμμετοχή. Μόνον οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες. Δηλαδή, ακόμη πιο κλειστού τύπου, με ακόμη πιο περιορισμένη διάρκεια και κοινό. Από την άλλη, εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν είτε για κατάργηση (Τάσος Κουράκης) είτε για μετατροπή τους σε εκδηλώσεις όπου θα παίρνουν μέρος «απλοί πολίτες και όχι άρματα μάχης» (Θεανώ Φωτίου), δεδομένων και των στρατιωτικών παρελάσεων που φέτος, μάλιστα, ήταν και πλούσιες.
Μαύρες σημαίες
Μέχρι να απαντηθούν οριστικά και ουσιαστικά τα ερωτήματα, η καταγραφή θα δίνει τον τόνο:
•Στην Αθήνα οι θεατές παρακολούθησαν εκ του μακρόθεν και για ένα μικρό μέρος της διαδρομής (Πανεπιστημίου από το ύψος της Βουκουρεστίου και μετά) λόγω αποκλεισμού του Συντάγματος, ενώ στα Προπύλαια συγκεντρώθηκαν διαμαρτυρόμενοι με μαύρες σημαίες οι διοικητικοί υπάλληλοι του Πανεπιστημίου Αθηνών και του ΕΜΠ.
•Η αντιπροσωπεία του 20ού Δημοτικού σχολείου Αθήνας παρέλασε με τον μη ελληνικής καταγωγής, έγχρωμο σημαιοφόρο της και φωτογραφήθηκε αγκαλιάζοντάς τον.
•Οι μαθητές του 1ου Λυκείου Ζωγράφου φόρεσαν αντιφασιστικά αυτοκόλλητα τα οποία τους είχαν μοιράσει μέλη του Αντιφασιστικού Μετώπου Ζωγράφου. Η γυμνάστρια, λένε, τους απείλησε με αποβολή. Εκείνα επέμειναν.
•Στο Καστελόριζο μαθητές και γονείς παρέλασαν με μαύρες σημαίες και πανό. Δύο μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς και ακόμη περιμένουν καθηγητές, ενώ το Δημοτικό χάνει δασκάλους.
•Σε πολλές πόλεις της περιφέρειας δεν έλειψε η… επετειακή αποδοκιμασία των μαθητών με τη στροφή του κεφαλιού προς την αντίθετη από τους επισήμους πλευρά.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Με Κουντούρη και «Εφ.Συν.»
Το χιούμορ και την ευαισθησία της πένας του δικού μας Μιχάλη Κουντούρη διάλεξε φέτος το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο της «Λαμπηδόνας» στον Βύρωνα για να τιμήσει την επέτειο του «Οχι». Χτες, κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης στη Χρυσοστόμου Σμύρνης, πολίτες που δραστηριοποιούνται στη «Λαμπηδόνα» μοίρασαν στους παρευρισκόμενους δύο γελοιογραφίες του Μιχάλη Κουντούρη με θέμα τον φασισμό, δημοσιευμένες στην «Εφ.Συν.».
«Θέλαμε να αναδείξουμε την ιδέα ότι δεν νοείται η πατρίδα χωρίς ελευθερία. Αναζητούσαμε έναν πιο άμεσο τρόπο να περάσουμε το μήνυμα. Τα συνηθισμένα φυλλάδια μπορεί να κουράζουν και στο τέλος να μη διαβάζονται. Τι καλύτερο από τη γελοιογραφία; Καταλήξαμε πολύ γρήγορα στον Μιχάλη Κουντούρη, ο οποίος δέχτηκε με χαρά, και στην “Εφημερίδα των Συντακτών”. Δεν χρειάστηκε να το σκεφτούμε πολύ. Το Κέντρο λειτουργεί με βάση την αυτοδιαχείριση και την προσωπική συμμετοχή. Νιώθουμε άνετα με μια εφημερίδα που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις αρχές του συνεταιρισμού και της αυτοδιαχείρισης», μας έλεγαν χτες.
Πολλοί από τον κόσμο χαμογελούσαν μόλις έβλεπαν τις γελοιογραφίες, άλλοι προβληματίζονταν. Ορισμένοι, λίγοι, αντιδρούσαν στην ιδέα να μοιραστεί φυλλάδιο στην παρέλαση. Το σίγουρο είναι πως δεν πέρασε απαρατήρητο.
Δ.Αγγ.
