Του Κώστα Ζώρα*

Δεν είμαι θιασώτης των προσωπικών αντιπαραθέσεων.

Πιστεύω ακραδάντως ότι οι διαπροσωπικές εντάσεις και συγκρούσεις συσκοτίζουν το ουσιαστικό επιχείρημα και επιφέρουν σύγχυση στον αποδέκτη του.

Το «διακηρυκτικό» κείμενο επομένως των 58, με στόχο τη θρυλούμενη «ενότητα της Κεντροαριστεράς», δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται στη βάση ενδεχομένως προσωπικών αδυναμιών ή χαρακτηριστικών.

Αλλωστε η συμβολή των περισσότερων εξ αυτών στις επιστήμες, τα γράμματα και τις τέχνες κρίνεται αντικειμενικώς ως αναμφίβολη και απολύτως θετική.

Το κείμενο των 58 θα μπορούσε να έχει ικανοποιητική υποδοχή και αποδοχή στις ερευνητικές διαδικασίες του εργαστηρίου των κοινωνικών και πολιτικών θεσμών, το οποίο λειτουργεί στο πλαίσιο της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Οι φοιτητές και τα άλλα επιστημονικά μέλη του εργαστηρίου μας θα εκαλούντο να επισημάνουν και να αναλύσουν, στη βάση σεμιναριακής εργασίας, τις θεωρητικές αναφορές του κειμένου. Βέβαιος είμαι ότι εκ της διεργασίας αυτής θα προέκυπταν χρήσιμα για την επιστήμη συμπεράσματα.

Τα προβλήματα για το ενδιαφέρον αυτό κείμενο προέρχονται όμως όχι από τη θεωρητική αλλά από την εφαρμοσμένη πολιτική διαδικασία. Και εξηγούμαι διά των εξής ερωτημάτων προς τους συντάκτες και συνυπογράφοντες:

–Η χώρα έχει απολέσει την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία της ή όχι;

–Η Ελλάδα προσδιορίζεται πλέον ως αποικία χρέους ή όχι;

–Ο γερμανικός ηγεμονισμός αναιρεί τους ιστορικούς στόχους των ιδρυτών της Ευρωπαϊκής Ενωσης;

–Η δημοκρατία έχει περιέλθει σε κατάσταση αναπηρίας ανάλογης εκείνης των ετών 1950 – 1967;

–Προκύπτει εμπειρικά καταρράκωση του Συντάγματος και των λειτουργιών του ή όχι;

–Η χώρα κυβερνάται ουσιαστικά από τον ολιγαρχικό σύνδεσμο επιχειρήσεων και μέσων ενημέρωσης;

–Η πολιτική τάξη απολαμβάνει θεσμικά προνόμια έναντι των άλλων πολιτών;

–Η εξισορρόπηση εξουσιών και λειτουργιών αποτελεί χαρακτηριστικό της θεωρητικής και πρακτικής αναφοράς του πολιτικού συστήματος;

–Ο πολίτης συμμετέχει ουσιαστικά στην καθημερινή δημοκρατική άσκηση;

–Η πρωτοφανής μεταφορά πλούτου και εισοδημάτων από τους πολλούς στους ολίγους επιτρέπει προοπτικές ανάπτυξης στο πλαίσιο κοινωνικού κράτους;

–Τα πανεπιστήμια αυτοδιοικούνται δημοκρατικά κατά τη συνταγματική επιταγή ή πολιορκούνται από τους φορείς των συμφερόντων των κυρίαρχων ταξικών ομάδων;

Οι 58 επιδιώκουν διά του κειμένου να κινητοποιήσουν δυνάμεις, ώστε να καλυφθεί πολιτικά και κομματικά ο λεγόμενος «κεντρώος ή μεσαίος» χώρος. Η φιλόδοξη αυτή προοπτική προσκρούει όμως σε δύο πρόδηλα δεδομένα:

Το κόμμα ή τα κόμματα, στα οποία απευθύνονται, συνεργάστηκαν ή συνεργάζονται εισέτι με την πλέον ακραία μετά το 1974 κυβερνητική εκδοχή της Δεξιάς. Οι εντυπώσεις εξ αυτού στους εκλογείς θα είναι καταλυτικές.

Σύμφωνα με όλες τις έγκυρες κοινωνικές έρευνες, ο «μεσαίος» προς τα αριστερά χώρος –η περιλάλητη δηλαδή Κεντροαριστερά– καλύπτεται ήδη από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Καλό κουράγιο.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

* Καθηγητής της Πολιτικής Κοινωνιολογίας και των Πολιτικών Θεσμών, πρώην αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Αιγαίου