Του Φώτη Παπούλια
Στον απόηχο των απολύσεων δημοσιογράφων (τελευταίος αλλά όχι έσχατος, όπως όλα δείχνουν, ο μέχρι χθες και επί εικοσαετία οικονομικός συντάκτης Αθαν. Κανιάρης), κυκλοφόρησε την Κυριακή ο ανανεωμένος «Ριζοσπάστης».
«Ξεκινάμε σήμερα τη νέα μορφή του “Ριζοσπάστη” [...] όλες οι αλλαγές έχουν ένα στόχο: να βελτιώσουν και να αναβαθμίσουν την εφημερίδα στην προσπάθεια να επιτελέσει το σύνθετο καθήκον της ως όργανο της Κ.Ε. του Κόμματος, ως καθημερινός σύντροφος για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα [...] με την εφημερίδα μας στο χέρι να χτίσουμε γερούς ιδεολογικούς και πολιτικούς δεσμούς» επισημαινόταν εντός πλαισίου στην πρώτη σελίδα.
Στον ανανεωμένο (τουλάχιστον τεχνικά) «Ριζοσπάστη» αποτυπώνεται πλήρως το «πνεύμα» του 19ου Συνεδρίου, όπως πληροφορούσε από την περασμένη Πέμπτη (31/10) η «σύνταξη» της εφημερίδας.
Για όσους γνωρίζουν καλά τα τεκταινόμενα καθίστατο σαφές ότι πλέον αυτή θα βρίσκεται υπό τον έλεγχο της ηγετικής ομάδας, η οποία «θα ελέγχει και θα δίνει τη γραμμή, ενδεχομένως αποκλείοντας πρόσωπα και κείμενα τα οποία δεν θα ήταν αρεστά».
Στο φύλλο της Κυριακής (3/11) το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Πέτρος Αλέπης, σε άρθρο του, αφού επισημαίνει ότι «έχει αδυνατίσει η σχέση υπολογίσιμου αριθμού κομματικών μελών με την εφημερίδα», επιχειρεί να αναλύσει τη σχέση εφημερίδας – αναγνωστών υποστηρίζοντας ότι «η εφημερίδα είναι ΤΟ ΟΠΛΟ του κάθε κομμουνιστή [...] δεν είναι υπερβολή να πούμε πως αν δεν διαβάζει ένας κομμουνιστής κάθε μέρα το «Ριζοσπάστη» είναι όχι απλώς ανενημέρωτος αλλά συχνά ανεπίκαιρος, άστοχος με μπαγιάτικα επιχειρήματα».
Δεν παρέλειπε να κάνει αναφορά στην κρίση του 1990-91, «στη μάχη με τους οπορτουνιστές για το χαρακτήρα της εφημερίδας», τονίζοντας ότι «ο “Ριζοσπάστης” είναι η ταυτότητα του κάθε κομμουνιστή, με αυτόν στη μασχάλη εκτιθόμαστε όπου και αν βρισκόμαστε». Ο συντάκτης του κειμένου επιχειρούσε μια ιστορική αναδρομή στον διαπαιδαγωγικό ρόλο της εφημερίδας, επισήμαινε την αναγκαιότητα «ενός ισχυρού δικτύου διακίνησης κατ’ αρχήν του κυριακάτικου φύλλου», και τόνιζε πως «είναι μια δουλειά που για να αποδώσει πρέπει να είναι πλήρως ενταγμένη στους στόχους οικοδόμησης-ισχυροποίησης του κόμματος, στο σχέδιο ανασύνταξης του εργατικού-λαϊκού κινήματος».
Ενα κείμενο που ερμηνεύτηκε από πρώην στελέχη ως «πλέον, ο “Ριζοσπάστης” από όργανο της Κεντρικής Επιτροπής, να μετατρέπεται σε όργανο της ηγεσίας του κόμματος…».
