Προβληματισμός στην Κουμουνδούρου για την πολιτική συμμαχιών σε Ελλάδα και εξωτερικό

 

Του Φώτη Παπούλια

 

«Kαμπανάκι» χτύπησε στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με αφορμή τη δημοσκόπηση της Puplic Issue, η οποία φέρνει πρώτη φορά το κόμμα να υπολείπεται της Ν.Δ κατά μισή μονάδα. Οσο και αν οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, στην Κουμουνδούρου μελετούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και αναζητούν τις αιτίες των πιθανών υστερήσεών τους.

 

«Δεν είναι και για πανικό, αλλά καλό είναι να… πάρουμε τα μέτρα μας» υποστηρίζουν στελέχη του κόμματος, τα οποία διακρίνονται για την εμπειρία μελέτης δημοσκοπήσεων. Μια πρώτη «ανάγνωση» δείχνει ότι πιθανόν να έχει «στοιχίσει» το διάστημα αναμονής της κοινωνίας μετά την έγκριση της δανειακής δόσης, αφού οι επιπτώσεις των μέτρων δεν έχουν αρχίσει ακόμα να γίνονται απτές, και μια δεύτερη προσέγγιση υποστηρίζει ότι ενδεχομένως να αποτυπώνεται και μια «στάση αναμονής» μέχρι ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεκαθαρίσει το τι ακριβώς επιδιώκει.

 

Με δεδομένο ότι συνεργάτες του Α. Τσίπρα επισημαίνουν πως «το επόμενο τρίμηνο θα είναι κρίσιμο και ενδεχομένως εκλογικό», το ερώτημα που ανακύπτει είναι αν έχει εξαντληθεί η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ. « Το κόμμα είναι σε φάση συσπείρωσης, η εσωτερική του συνοχή δεν αμφισβητείται, η πορεία προς το συνέδριο δεν διακρίνεται από εντάσεις, βρισκόμαστε σε κατάσταση εκλογικής αναμονής» τονίζει ο εκπρόσωπος τύπου Π. Σκουρλέτης. Και αν αυτή η διαπίστωση αφορά την εσωτερική εικόνα του κόμματος, στελέχη προβληματίζονται από την κοινωνική εικόνα του.

 

Πρώτο ερώτημα: Εχει χτυπήσει δημοσκοπικό «ταβάνι» ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ; «Με δεδομένο ότι η αδιευκρίνιστη ψήφος κυμαίνεται μεταξύ 25%-27%, αν αυτή αναλυθεί ποιοτικά και συνυπολογισθεί η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ που καταγράφεται στο 85%, τότε το ποσοστό του κυμαίνεται μεταξύ 30% και 32% με τάση αύξησης», επισημαίνει ο πολιτικός αναλυτής Τ. Καφετζής.

 

Αρκεί αυτό για να δημιουργεί κλίμα όχι πλέον αισιοδοξίας αλλά σχεδόν βέβαιης ανάληψης της εξουσίας με δεδομένη τη ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού; Η εκτίμηση που έχει πλέον διαμορφωθεί και αποτελεί «εργαλείο ανάλυσης» συμπυκνούται σε τρία σημεία:

 

* Το ΠΑΣΟΚ αποδομείται με γρήγορους ρυθμούς, η κίνηση Λοβέρδου λειτουργεί διασπαστικά στην όποια εναπομείνουσα βάση του Κινήματος, η ανεξαρτητοποίηση Αηδόνη, παρά την επιστροφή των Σκανδαλίδη και Κουτσούκου, επιτείνει το πρόβλημα τόσο στο εσωτερικό όσο και στη βάση του ΠΑΣΟΚ.

 

* Η ΔΗΜΑΡ πληρώνει την όσμωσή της με το ΠΑΣΟΚ αλλά έχει και εσωτερικά προβλήματα, οι διαγραφές των Οδ. Βουδούρη και Π. Μουτσινάς είναι η αρχή εξελίξεων, ενώ

 

* Ο Α. Σαμαράς, ο οποίος φιλοδοξεί, χωρίς να τα καταφέρνει προς ώρας , να «εξαφανίσει» τους «Ανεξάρτητους Ελληνες», δύσκολα μπορεί να «παντρέψει» μια νέα κεντροδεξιά που ευαγγελίζεται, με ταυτόχρονο άνοιγμα στη «Χρυσή Αυγή».

 

Η επικρατούσα άποψη είναι ότι σε αυτό το σκηνικό ο ΣΥΡΙΖΑ θα λειτουργήσει ως υποδοχέας σημαντικών τμημάτων της κοινωνίας, με αποτέλεσμα το ζήτημα των «συμμαχιών» που σήμερα δείχνει «μπλοκαρισμένο» να τεθεί σε νέες βάσεις, αφού θα τις επιβάλει η κοινωνία.

 

«Μια μεταβατική διακυβέρνηση ενός συμμαχικού σχήματος με πλήρη επίγνωση των καταστάσεων, στο επίπεδο προγραμματικής συμφωνίας φαντάζει πλέον ρεαλιστικό σενάριο» επισημαίνει ο Τ. Καφετζής και προσθέτει: «Απαιτούνται βεβαίως και ευρωπαϊκές συμμαχίες, αφού η Ευρώπη αλλάζει δραματικά μέσα από το νέο Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας».

 

Εκείνο που προβληματίζει στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο τρόπος με τον οποίο θα ισορροπήσουν «το νέο, φρέσκο, κινηματικό “παρών” με την πολιτική ωριμότητα». Και φαίνεται να καταλήγουν σε μια ρεαλιστική παραδοχή: «Αν πείσουμε τους πολίτες ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στο παρελθόν, αλλά οφείλουμε να σταματήσουμε όλοι μαζί τον κατήφορο, τότε θα έχουμε κερδίσει μαζί με την κοινωνία το στοίχημα».