Ως κτίριο δεν παρουσιάζει κάποιο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, αλλά είχε την τύχη στους χώρους του να γραφτεί η ιστορία δύο ιστορικών εφημερίδων, του «Εθνους» και της «Ελευθεροτυπίας». Εδώ και ένα χρόνο τρίτωσε το… καλό, καθώς έγινε το ορμητήριο της «Εφημερίδας των Συντακτών»
«Η συνεταιριστική προσπάθεια για την έκδοση της «Εφημερίδας των Συντακτών» δεν θα μπορούσε, για λόγους συναισθηματικούς και συμβολικούς, να έχει άλλη στέγη από αυτή που επιλέχτηκε: οδός Κολοκοτρώνη 8
Της Χαράς Τζαναβάρα
Πριν από ένα χρόνο -στην πραγματικότητα 15 μήνες- το δημοσιογραφικό «μικρόβιο» ζωντάνεψε και πάλι στο ιστορικό Νο 8 της οδού Κολοκοτρώνη. Η ταμπέλα «ενοικιάζεται» αποκαθηλώθηκε στον δεύτερο όροφο για να στεγάσει τη συνεταιριστική εφημερίδα. Ενα φιλόδοξο ξεκίνημα σε δύσκολες εποχές, του Τύπου και της οικονομίας, που ανέλαβαν 115 δημοσιογράφοι και τεχνικοί, στην πλειονότητά τους «απόπαιδα» της άλλοτε δυναμικής «Ελευθεροτυπίας», που είχε αναστείλει την έκδοσή της τον Δεκέμβριο του 2011 αφήνοντας απλήρωτους ώς σήμερα 880 εργαζόμενους.
Η πρόταση για την Κολοκοτρώνη είχε ακουστεί από τον Μάρτιο κατά τις επίπονες διαδικασίες της κυοφορίας της νέας εφημερίδας. Είχαν μάλιστα απορριφθεί άλλες λύσεις που αφορούσαν κτίρια, κυρίως εκτός δακτυλίου, με ελαφρώς χαμηλότερο νοίκι.
«Γυρίζουμε σπίτι μας», είχαν πει πολλοί προερχόμενοι από την «Ελευθεροτυπία» και δεν ήταν υπερβολή. Η Κολοκοτρώνη, κατά γενική ομολογία, συνδέθηκε με τις καλύτερες παραδόσεις μιας εκδοτικής προσπάθειας που έγραψε ιστορία, εγκαινιάζοντας τεχνικές καινοτομίες και κυρίως φέρνοντας φρέσκο αέρα στα μέσα ενημέρωσης.
Από την πρώτη γενική συνέλευση στο «σπίτι μας» στα τέλη Ιουλίου του 2012 -μαζί με τα γραφειοκρατικά τρεξίματα για την υλοποίησης του εγχειρήματος, που αποδείχθηκαν τραυματική αλλά πολύτιμη εμπειρία σε αχαρτογράφητα νερά- άρχισε το… προσκύνημα στον δεύτερο όροφο και το ανάβρυσμα των αναμνήσεων από την έκδοση της «Ελευθεροτυπίας». Αλλωστε, για τους σημερινούς πενηντάρηδες ήταν τα χρόνια της αθωότητας…
Στο νοικιασμένο και τότε από τη «Χ.Κ. Τεγόπουλος» κτίριο, το καλοκαίρι του 1975, είχε ξεκινήσει το ρηξικέλευθο εγχείρημα της έκδοσης μιας νέας εφημερίδας μετά το επιτυχημένο εγχείρημα της «Αδέσμευτης Γνώμης» κατά τη διάρκεια του πολυήμερου απεργιακού αγώνα των δημοσιογράφων.
Η πρωτοβουλία είχε αναληφθεί από 80 δημοσιογράφους, που προέρχονταν κυρίως από την τότε κραταιά «Απογευματινή». Δεν ήταν τυχαίο, καθώς ο Αλέκος Φιλιππόπουλος, πρώτος διευθυντής τού παλιού εγχειρήματος, προερχόταν από τη συγκεκριμένη εφημερίδα και προσέφερε τον τίτλο «Ελευθεροτυπία» που είχε ήδη κατοχυρώσει για την έκδοση περιοδικού. Μέσα στη φούρια του εγχειρήματος, ξεχάστηκαν καθοριστικές «λεπτομέρειες», όπως η αγορά δημοσιογραφικού χαρτιού και βεβαίως κεφάλαια κίνησης, που εξασφαλίστηκαν από τον Κίτσο Τεγόπουλο, τότε επιτυχημένο επιχειρηματία στον χώρο των βιβλίων. Αυτός ήταν, όπως καταγράφει ο Λυκούργος Κομίνης στο βιβλίο του «Η κρίση του Τύπου», που πρόσθεσε τον υπότιτλο «Η Εφημερίδα των Συντακτών» και στην ουσία είναι ο… νονός του νέου εγχειρήματος. Για την ιστορία, αξίζει να αναφερθεί ότι το πρώτο φύλλο της «Ε» είχε κυκλοφορήσει 21 Ιουλίου. «Δεν βγαίνουν εφημερίδες μέσα στο καλοκαίρι», είχαν προφητεύσει με κακεντρέχεια ορισμένοι εκδοτικοί παράγοντες της εποχής, που διαψεύστηκαν.
Βεβαίως, δεν έλειψαν οι εσωτερικές αντεγκλήσεις, που οδήγησαν σε αλλαγή φρουράς στην ηγεσία της εφημερίδας και έφεραν στο τιμόνι τον Σεραφείμ Φυντανίδη. Η αγορά ολόκληρου του κτιρίου έγινε γύρω στο 1978 από τη «Χ.Κ. Τεγόπουλος» και αμέσως ξεκίνησαν οι εργασίες ανακαίνισης, που περιλάμβαναν και την προσθήκη ορόφων.
Η αγορά είχε γίνει μέσω πλειστηριασμού, λόγω της πτώχευσης του ιστορικού «Εθνους», στο οποίο τον Μάρτιο του 1970 η χούντα είχε βάλει «λουκέτο» λόγω άρθρου του Ι. Ζίγδη. Ιδρυτής της εφημερίδας, που είχε κυκλοφορήσει στις 26 Οκτωβρίου 1913 και ήταν σταθερά τοποθετημένη στην πλευρά των υποστηρικτών του Ελευθέριου Βενιζέλου, ήταν ο Σπύρος Νικολόπουλος. Το πρώτο νοικιασμένο κτίριο της εφημερίδας, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, ήταν επί της πλατείας Καρύτση. Γρήγορα αγόρασε το οικόπεδο στην Κολοκοτρώνη, όπου έχτισε το αρχικό κτίριο σε σχέδιο του μηχανικού Απ. Παναγιωτόπουλου. Σχεδιάστηκε από την αρχή για να καλύψει τις ανάγκες έκδοσης εφημερίδας, με χώρους εκτύπωσης και στοιχειοθέτησης. Στα υπόγεια λειτούργησε υποσταθμός της ΔΕΗ.
Εκείνη την εποχή στην περιοχή γύρω από την πλατεία βρισκόταν η έδρα μεγάλων εφημερίδων, ενώ δεύτερος, μάλλον υποδεέστερος, δημοσιογραφικός πόλος είχε αναπτυχθεί πίσω από το Δημαρχείο. Βρισκόταν στη «βιτρίνα» της πρωτεύουσας, δίπλα στην παλιά Βουλή, το διοικητικό κέντρο και την εμπορική «καρδιά» της πρωτεύουσας. Εδώ, επί της οδού Χρήστου Λαδά, λειτούργησε για δεκαετίες το συγκρότημα Λαμπράκη και στην Ανθίμου Γαζή η «Εστία», στους χώρους της οποίας άνθησαν περίφημα φιλολογικά και λογοτεχνικά καφενεία.
Δεν είναι τυχαίο ότι επί της Κολοκοτρώνη, που αρχικώς ονομαζόταν οδός Ανακτόρων, από τα τέλη του 19ου αιώνα είχαν αρχίσει να κατασκευάζονται αστικές κατοικίες. Κατά μήκος του δρόμου έχουν διασωθεί 22 νεοκλασικά, που έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα.
Τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μια καινούργια πορεία, καθώς έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται στέκια της νεολαίας με δυναμικό στίγμα σε ολόκληρο το κέντρο της πρωτεύουσας.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
1 Αρωμα Τύπου
Το «σπίτι» μας στην Κολοκοτρώνη δεν διαθέτει αρχιτεκτονικά στολίδια. Η βαριά σιδερένια είσοδος οδηγεί στην εσωτερική μαρμαρένια σκάλα με την ελικοειδή ανάπτυξη στους ορόφους. Διαθέτει όμως μια ξεχωριστή αύρα, ίσως γιατί εδώ γράφτηκε μεγάλο μέρος της νεότερης δημοσιογραφικής ιστορίας.
2 Χίλιοι καλοί χωράνε
Δημοσιογραφικά γραφεία και χώροι για τις υπηρεσίες στο συλλογικό εκδοτικό εγχείρημα στριμώχνονται σε έναν όροφο, σε περίπου 300 τετραγωνικά, που δεν επαρκούν για όλους αλλά αποδεικνύουν στην πράξη πως «χίλιοι καλοί χωράνε».
3 Οι φίλοι και εμείς
Το στήσιμο των γραφείων έγινε από λίγους ειδικούς, ηλεκτρολόγους, γυψοσανιδάδες, μπογιατζήδες και τρεις φίλους αρχιτέκτονες, που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Παρόντες και οι περισσότεροι συνεταιριστές, που διακρίθηκαν κυρίως στο κουβάλημα και τη συναρμολόγηση των απαραίτητων επίπλων.
