Λίο, έτσι λέγεται το διασημότερο λιοντάρι της Ιστορίας ή μάλλον το τρίτο διασημότερο όπως ψηφίστηκε το 2007, μετά τον Σίμπα, τον Βασιλιά των Λιονταριών από την ομώνυμη ταινία, και το Δειλό Λιοντάρι από το κινηματογραφικό έργο ο Μάγος του Οζ. Leo the Lion λοιπόν. Γουάου, πολύ ευφάνταστο.

Του Αγγελου Αναστασόπουλου

Ο Λίο είναι η μασκότ της εταιρείας παραγωγής του Χόλιγουντ Metro-Goldwyn-Mayer (για τους φίλους MGM). Ολοι έχουμε δει την περήφανη κίνησή του και έχουμε ακούσει τον βρυχηθμό του πριν πέσουν οι τίτλοι αρχής κάποιας ταινίας του διάσημου στούντιο. Ομως πόσοι, αλήθεια, ξέρουμε την ιστορία του;

Ο Λίο δεν είναι το πρώτο λιοντάρι που χρησιμοποιήθηκε από την εταιρεία. Είχαν χρησιμοποιηθεί άλλα έξι πριν από αυτόν, κανένα όμως με τόση επιτυχία. Πριν φτάσουμε στον φίλο μας τον Λίο και την εξαιρετική του πορεία, ας θυμηθούμε δυο-τρία πραγματάκια για τους προκατόχους του.

Ο πρώτος της σειράς ήταν ο Σλατς, ο οποίος ήταν το σύμβολο της Goldwyn Pictures πριν από την ένωση των τριών στούντιο. Η θητεία του ήταν σχετικά σύντομη, από το 1917 μέχρι το 1928, όμως η κληρονομιά που άφησε μεγάλη. Ο θρύλος θέλει τον Σλατς να κατασπαράζει την επομένη του γυρίσματος τον εκπαιδευτή του και δύο βοηθούς του. Είναι ένας αστικός μύθος με τόση δόση αλήθειας όσο ότι ζουν Ελοχίμ κροκόδειλοι στους υπονόμους της Κάτω Τραχανοπλαγιάς. Σταματήστε να δυσφημείτε το δύσμοιρο το λιονταράκι.

Ο Σλατς πρωτοχρησιμοποιήθηκε στην ταινία Polly of the Circus με τη Μάριον Ντέιβις και τον Κλαρκ Γκέιμπλ. Πέθανε το 1936 και το τομάρι του εκτίθεται στο Μουσείο McPherson του Κάνσας.

Δεύτερος στη σειρά ήταν ο Τζάκι. Ο πρώτος της νέας εταιρείας MGM και ο πρώτος που ακούστηκε να βρυχάται (σε όσες αίθουσες είχαν προμηθευτεί από το στούντιο την ειδική πλάκα γραμμοφώνου). Η πορεία του ήταν αξιοσημείωτη από το 1928 μέχρι το 1956, τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του, στις 26 Φλεβάρη 1952. Το… φάντασμά του επέστρεψε ως γκεστ το 1975 στην κωμωδία Hearts of the West με τον Τζεφ Μπρίτζες.

Ομως στον Τζάκι δεν άρεσαν οι νεωτερισμοί. Ετσι εμφανιζόταν μόνο στις ασπρόμαυρες ταινίες, σνομπάροντας επιδεικτικά το χρώμα. Τον ρόλο του στα χρωματισμένα φιλμ έπαιρναν τρία άλλα λιοντάρια: ο Τέλι, από το 1927 μέχρι το 1932, ο Κόφι, από το 1932 μέχρι το 1935 και ο Τάνερ που συνυπήρξε με τον Τζάκι από το 1935 μέχρι το 1956.

Το έκτο λιοντάρι, o Τζορτζ, είχε τα φόντα να μείνει για καιρό. Είχε τον τέλειο βρυχηθμό, ήταν εντυπωσιακό και κοιτούσε απευθείας την κάμερα. Ομως άντεξε λιγότερο από δύο χρόνια, αφού το 1957 η MGM βρήκε την τέλεια μασκότ: τον Λίο.

Ο Λίο ήταν πιο μικρόσωμος από όλους τους προκατόχους του, αφού δεν ήταν ούτε δύο ετών όταν γυρίστηκε η σκηνή του. Στις ταινίες της MGM έχουν χρησιμοποιηθεί δύο βερσιόν του. Η πρώτη είναι η κλασική με τους δύο βρυχηθμούς και η δεύτερη, σπανιότερη, με τρεις βρυχηθμούς και ένα επιπλέον κοίταγμα στην κάμερα.

Αλλά η καριέρα του δεν σταματά εκεί, αφού εμφανίστηκε ακόμα στην ταινία Tarzan με τον Μάικ Χένρι, στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά με τον Ρον Ιλαϊ, στα φιλμ King of Kings, Zebra in the Kitchen, Fluffy, Napoleon and Samantha, αλλά και σε μία ιστορική διαφήμιση των Dreyfus Investments. Δυστυχώς δεν ξέρουμε τίποτα για τη μετέπειτα ζωή του, αφού επέλεξε να αποσυρθεί σε ένα αγρόκτημα στη Μινεσότα και απέφευγε δημοσιογράφους και συνεντεύξεις.