Φερέιρα, Ρότσα και τώρα Φάμπρι. Τι συνέβαινε και τι συμβαίνει στα αποδυτήρια της Παιανίας

Του Κ. Μανωλιουδάκη

«Τα αποδυτήρια είναι σαν το καρδιογράφημα», συνήθιζαν να λένε οι παλιότεροι προπονητές. Και συμπλήρωναν με νόημα: «Ανάλογα με την εικόνα που έχουν, ξέρεις αν παραμένεις στη ζωή ή αν πεθαίνεις…».

Δύσκολο πράγμα αναμφίβολα να μπορείς να κουμαντάρεις τόσο πολλά ισχυρά «εγώ» που κάνουν καριέρα και επί της ουσίας ανταγωνίζονται. Πρέπει να τους έχεις όλους ικανοποιημένους και μονιασμένους για τον κοινό σκοπό. Την επιτυχία της ομάδας.

Για σκεφτείτε σε όλα αυτά να μπουν στη μέση και τα οικονομικά «ζόρια», οι καθυστερήσεις και οι διακανονισμοί… Και κερασάκι στην τούρτα, οι «σκιές» για κάποιους από τους παίκτες, αποδοκιμασίες και «μπινελίκια»! Βαριά η καλογερική…

Τα περισσότερα απ' αυτά βεβαίως συμβαίνουν δύο χρόνια τώρα στον Παναθηναϊκό. Ομως, όταν μια ομάδα παίζει καλά και νικάει, όλα «καλύπτονται». Οταν χάνει ή δεν παίζει καλά, εμφανίζονται οι τριγμοί και τα μπαστούνια. Και ειδικά φέτος, τα ζόρια ήταν πολλά στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού, που πέρασαν από διάφορες φάσεις και ακόμη περνάνε…

Για παράδειγμα, στις μέρες του Φερέιρα το αρχικό ερέθισμα υπήρξε στις πρώτες συζητήσεις εν όψει της νέας χρονιάς και αφορούσε τον χειρισμό του Πορτογάλου στην περίπτωση του Καραγκούνη. Μιλάμε για παίκτη που ήταν πολύ αγαπητός σε όλους τους Ελληνες, μικρούς και μεγάλους, αλλά και τους ξένους. Μόνο που οι ξένοι από τη στιγμή που δεν βρίσκονται στη χώρα τους είναι σαφώς πιο χαλαροί.

Κατόπιν οι γκρίνιες για «δύο μέτρα και δύο σταθμά» πέρασαν στον Μπουμσόνγκ που είχε… ψηλώσει και την έπεφτε αρκετές φορές σε συμπαίκτες του, μένοντας πάντα ατιμώρητος και «άβρεχτος». Το ίδιο και ο Κουίνσι με τον Σισοκό που δεν δέχονταν παρατήρηση ούτε με αίτηση, ακόμη κι αν αργούσαν ή ξενυχτούσαν, σε αντίθεση με παρόμοια παραπτώματα άλλων παικτών.

Η ομάδα ξεκίνησε καλά και όλα ξεχάστηκαν, αλλά έπειτα από λίγο βγήκαν στην επιφάνεια και μάλιστα διογκωμένα. Η τρίχα έγινε τριχιά, άρχισαν να κυκλοφορούν στα αποδυτήρια ευφάνταστα σενάρια περί προπονητή «ανθέλληνα» και άλλα περίεργα, και μετά τη Μάριμπορ και την καρατόμηση του Κατσουράνη το… παιχνίδι χάθηκε. Αυτοί που «έβραζαν» με τον Πορτογάλο ήταν πλέον πολλοί. Πάρα πολλοί.

Στην αρχή ζορίστηκαν, καθώς η πίεση έπεφτε (και) πάνω τους. Υστερα από λίγο, όχι. Ο Φερέιρα αποχώρησε γιατί δεν πήγαινε άλλο και ο Ρότσα ανέλαβε την ομάδα και τον χειρισμό των αποδυτηρίων. Αλλος άνθρωπος. Ευγενικός, προσιτός, λιγότερο «βεντέτα» απ' τον Πορτογάλο, πλησίασε τους παίκτες και τους «κέρδισε». Μιλούσε με όλους το ίδιο, δεν ξεχώριζε κανέναν, έφερε πολύ πιο κοντά τους Ελληνες με τους ξένους.

Τα αποτελέσματα φάνηκαν άμεσα και δη στα ματς με τον ΠΑΟΚ, τη Μάριμπορ, την Τότεναμ και τον Ολυμπιακό. Το μοιραίο λάθος του ήταν ότι επέτρεψε να υπάρξει χαλαρότητα ή δεν πήρε μέτρα για να τη σταματήσει όταν το πράγμα… ξεχείλωσε. Τότε κυριάρχησε η (παράλογη) λογική σε αρκετούς παίκτες: «Εντάξει, ήμασταν καλύτεροι από τον Ολυμπιακό στο ντέρμπι, κάναμε το καθήκον μας για φέτος στο πρωτάθλημα, οπότε ας αράξουμε…». Η συγκεκριμένη νοοτροπία είχε αποτέλεσμα η ομάδα να εμφανιστεί σαν… παιδική χαρά στο ματς με τη Βέροια, να χάσει τα αυγά και τα πασχάλια στο γήπεδο και να φάει τρία.

Ο Ρότσα δεν έχασε ποτέ τα αποδυτήρια με την έννοια της αντιπάθειας από τους παίκτες. Το αντίθετο. Απλά δεν πρόλαβε τη… χαλαρότητα που έδειξαν όλοι στο ματς με τη Βέροια, κάτι που είχε συνέπεια τα όσα απίστευτα ακολούθησαν. Προσπάθησε, και σ' ένα βαθμό κατάφερε, να μαζέψει τα πράγματα εντός Παιανίας με τις δηλώσεις του στο ματς με την Προοδευτική υπέρ των ποδοσφαιριστών που είχαν στοχοποιηθεί από τη διοίκηση, αλλά δεν μπορούσε να διορθώσει πράγματα που ξεπερνούσαν τις αρμοδιότητές του.

Ισως πάλι να το παράκανε και να την πάτησε. Να παραήταν φιλικός και να ήθελε να πράσει μια και καλή το μήνυμα ότι «εγώ βάζω τον παίκτη πάνω απ' όλα». Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι συζητήσεις του με όλους τους «φευγάτους» πριν από τα ματς και η πρωτοβουλία του να τοποθετήσει τον Μπουμσόνγκ στην 11άδα στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό, όταν ο Γάλλος τού έδωσε το «ΟΚ». Ηταν μια κίνηση που έφερε το τέλος του Αργεντινού πιο γρήγορα.

Ο Φάμπρι είναι πλέον το «new entry» στην Παιανία. Οι πρώτες εντυπώσεις των παικτών, ότι πρόκειται για χαρακτήρα που λειτουργεί διαφορετικά. Κάτι ανάμεσα σε Φερέιρα και Ρότσα από πλευράς προσέγγισης. Ακόμα, όμως, είναι πάρα πολύ νωρίς για τον Ισπανό. Ούτε καν το πρώτο καρδιογράφημα δεν μπορεί να γίνει…

…………………………………………………………………………………………………………………………………………

Γιατί έφυγαν

Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ

Το καλοκαίρι έμεινε στην ομάδα και ανανέωσε το συμβόλαιό του με την προοπτική να γίνει ο ηγέτης στην άμυνα. Ο Φερέιρα τον πίστεψε και ο Αλαφούζος υλοποίησε την επιθυμία του. Πλην όμως, ο Γάλλος δεν πρόσφερε, όντας μόνιμα τραυματίας. Σύμφωνα με τους ανθρώπους του «τριφυλλιού», δήλωνε τραυματίας δίχως τραυματισμό ικανό να δικαιολογεί τόσο μεγάλο διάστημα αποχής. Οι παχυλές απολαβές του και η μηδενική προσφορά του φέτος τον οδήγησαν στην έξοδο.

Σεμπάστιαν Λέτο

Ο σοβαρός τραυματισμός και η επέμβαση που έκανε στο γόνατο ήταν εκ των προτέρων γνωστό ότι θα του στερούσε τη συμμετοχή σε όλη τη διάρκεια της φετινής χρονιάς. Ανεξάρτητα από τον χρόνο επιστροφής του και το αν θα είναι ο ίδιος Λέτο όταν πατήσει ξανά το χορτάρι, από του χρόνου τον Γενάρη είχε το δικαίωμα να υπογράψει ως ελεύθερος όπου επιθυμούσε. Ετσι του έγινε πρόταση επέκτασης συμβολαίου με μικρότερες αποδοχές, αλλά ο ίδιος αρνήθηκε, οπότε αποφασίστηκε να αποχωρήσει, καθώς εκτός των άλλων έπιανε και θέση ξένου.

Λουκάς Βύντρα

Το κακό του παιχνίδι στο ματς με τη Βέροια υπήρξε η καλύτερη αφορμή για να επισπευστεί η εδώ και καιρό ειλημμένη απόφαση της διοίκησης για «ψαλίδι» της τάξης του 50% στις απολαβές του ή λύση συμβολαίου. Η αλήθεια είναι ότι ήταν… πρόκληση τα χρήματα με τα οποία είχε ανανεώσει το συμβόλαιό του επί προεδρίας Γόντικα, αλλά για αυτό δεν ευθυνόταν ο ίδιος. Και σαφώς θα μπορούσε να βγει με καλύτερες συνθήκες το διαζύγιο.

Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος

Η περίπτωσή του διαφέρει από των υπολοίπων. Παρότι ανανέωσε νωρίτερα απ' όλους το καλοκαίρι έπειτα από εισήγηση Φερέιρα και απέκτησε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα, ζήτησε μετά από λίγους μήνες να φύγει στο εξωτερικό. Την ίδια εποχή η απόδοσή του έπεσε δραματικά και φάνηκε σαν κάτι να είχε «σπάσει» μέσα του – όχι απαραίτητα με την ομάδα όσο με τη νοοτροπία στη χώρα μας και το ποδόσφαιρό μας. Οι «πράσινοι» δέχτηκαν το αίτημά του μετά χαράς, αφού μετά το ματς με την Ξάνθη δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένοι από την παρουσία του.

Δημήτρης Γόντικας

Ηταν το κόκκινο πανί για τους οργανωμένους οπαδούς του Παναθηναϊκού, που εκτιμούσαν ότι είναι άνθρωπος του Βαρδινογιάννη, χρεώνοντάς του πρωτίστως το μυστικό ραντεβού που είχε κάνει με τον Τσάκα λίγο πριν από την επίσημη εμφάνιση του ίδιου ως εκπροσώπου του πρώτου πρίγκιπα Αλ Σαούντ. Ο Αλαφούζος είχε στην αρχή καλή συνεργασία με όλους αλλά από ένα σημείο και μετά, με την παρουσία του Χρήστου Παναγόπουλου, περιορίστηκαν οι αρμοδιότητές του σε βαθμό που δεν είχε επί της ουσίας αντικείμενο.

Βαγγέλης Πέτσος

Ο μέχρι πρότινος επιχειρησιακός διευθυντής του Παναθηναϊκού Βαγγέλης Πέτσος υπήρξε θύμα της αξιολόγησης του διοικητικού προσωπικού από τον ίδιο τον Γιάννη Αλαφούζο και τους στενούς συνεργάτες του. Εκτιμήθηκε ότι δεν προσφέρει ανάλογα με την αμοιβή του και από τη στιγμή που έπρεπε να γίνουν περικοπές μπήκε στη «μαύρη λίστα» και εν τέλει ενημερώθηκε ότι θα αποχωρήσει από τον σύλλογο.