Μοιάζει με της Αγκαθα Κρίστι η πλοκή του. Φτύνεις αίμα ώσπου να βρεις τον δολοφόνο. Το μυαλό σου πάει στον έναν, υποψιάζεσαι την άλλη, καταλήγεις στον τρίτο και επεμβαίνει στο τέλος με την πένα του, σαν μετρ του σασπένς και ανατρέπει τα πάντα. Είπα πένα; Λάθος. Μπλε στυλό Μπικ χρησιμοποιεί κι η ταπεινή γραφίδα τού επιβάλλει λες ύφος λιτό, απέριττο, χωρίς εκζήτηση. Ρέουσα καθομιλουμένη του ’50 και του ’60 η γλώσσα του. Προσπαθεί να γίνει προσιτός στον λαό, όπως έλεγε, επιδιώκοντας ταυτοχρόνως να τον διδάσκει.
Απολαυστικός συνομιλητής και εντυπωσιακά ευρυμαθής ο Γιάννης Μαρής, διότι περί του Μαρή πρόκειται, είναι περιζήτητος στις παρέες. Και στους δημοσιογραφικούς κύκλους επίσης. Γόνος ρουμελιώτικης οικογένειας, γεννιέται στη Σκόπελο στα 1916. Περνά τα παιδικά του χρόνια στη Χίο και τη Λάρισα ακολουθώντας τις μεταθέσεις του δικαστικού πατέρα του, Δημοσθένη Τσιριμώκου.
Ριζοσπαστικοποιείται σπουδάζοντας στη Νομική Θεσσαλονίκης και εντάσσεται στον χώρο των σοσιαλιστών. Πολεμά αργότερα στην Αλβανία. Την περίοδο της Κατοχής προσχωρεί στο ΕΑΜ μαζί με τον Αλέξανδρο Σβώλο και τον εξάδελφό του Ηλία, μετέπειτα πρωθυπουργό της αποστασίας, μέσω της Ενωσης Λαϊκής Δημοκρατίας. Στη «Μάχη», την εφημερίδα της, διατελεί αρθρογράφος, κριτικός κινηματογράφου και αρχισυντάκτης. Μετά την απελευθέρωση εργάζεται στα φύλλα «Προοδευτικός Φιλελεύθερος», «Ελεύθερος Λόγος», «Αθηναϊκή», «Ακρόπολις», «Απογευματινή». Διώκεται εξαιτίας αποκαλύψεών του για τη Μακρόνησο και αποφυλακίζεται με παρέμβαση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Η πρώτη του λογοτεχνική απόπειρα δημοσιεύεται σε συνέχειες στο περιοδικό «Οικογένεια» το 1950. Πρόκειται για το μυθιστόρημα «Εγκλημα στο Κολωνάκι». Αποφεύγει να εκτεθεί ως Τσιριμώκος και το υπογράφει με το ψευδώνυμο Μαρής, παραφράζοντας πιθανόν το Μακρής, πατρικό επίθετο της μάνας του. Το έντυπο κλείνει πριν ολοκληρωθεί το πόνημα και συνειδητοποιεί την επιτυχία από τις χιλιάδες επιστολές αναγνωστών που ζητούν εναγωνίως να μάθουν τον δολοφόνο. Θεωρείται ο πρωτοπόρος του αστυνομικού και του νουάρ στην Ελλάδα δημιουργώντας σχολή. Ακούραστος γραφιάς, τυπώνει 45 τίτλους, 19 από τους οποίους γίνονται ταινίες και αρκετοί, τηλεοπτικές σειρές. Ο αστυνόμος Μπέκας είναι εφάμιλλος ενός Μεγκρέ.
Στην πραγματικότητα γράφει κοινωνικό μυθιστόρημα χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα το μυστήριο και την πλοκή. Οι κακοί είναι συνήθως πρώην μαυραγορίτες, δωσίλογοι ή κακομαθημένοι εκπρόσωποι της σάπιας μπουρζουαζίας. Αυτοδημιούργητοι επιστήμονες και επαγγελματίες ή λαϊκοί τύποι ενοχοποιούνται για να αποδοθούν στο κοινό λευκές περιστερές. Ενθερμος λάτρης της ΑΕΚ και της πρωτεύουσας, πεθαίνει τέτοιες μέρες το 1979. Μαγεύει στο έργο του το άρωμα μιας υπέροχης Αθήνας που δεν υπάρχει πια. Ζωντανεύει για πάντα διαδρομές, κτίρια, ταβέρνες, θέατρα, δενδροστοιχίες και ανθρώπινες σχέσεις μιας άλλης εποχής. Καταιγίδες και μπουμπουνητά που εξακολουθούν και σήμερα τον αποχαιρετούν σαν σκηνικό βγαλμένο απ' τις σελίδες του.
Μετέωρος [email protected]
