Του Μπάμπη Μιχάλη*
Ερώτημα που υποβάλλουν εις εαυτόν καθημερινά εκατομμύρια νέων στην Ευρώπη. Παιδιά μορφωμένα, με δύο και τρεις τίτλους σπουδών, που όμως δεν μπορούν να βρουν δουλειά ούτε στο Mc Donald’s της γειτονιάς τους. Πέντε χρόνια από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, η ανεργία των νέων στη Γηραιά Ηπειρο συνεχίζει να χτυπά το βαθύ κόκκινο. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, στην Ισπανία, το 56% των νέων -που ήταν μικρότεροι των 24 ετών- ήταν άνεργοι. Στην Ιταλία το αντίστοιχο ποσοστό άγγιξε το 40%, στην Πορτογαλία το 37% ενώ στην Ιρλανδία το 28%. Στην Ελλάδα τον αμέσως επόμενο μήνα η ανεργία των νέων ηλικίας 16-24 ετών ξεπέρασε το 60%. Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα για την αμέσως επόμενη ηλιακή ομάδα των στατιστικών. Τα ποσοστά ανεργίας των νέων ηλικίας 25-30 ετών είναι στα μισά έως τα 2/3 των αντίστοιχων που ισχύουν για την προηγούμενη ηλικιακή ομάδα και αυξάνονται συνεχώς. Πρόκειται για ποσοστά ανεργίας αντίστοιχα με αυτά που βίωσε η υφήλιος στην περίοδο της Μεγάλης Υφεσης τη δεκαετία του ΄30… λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το χειρότερο όμως είναι ότι -και τώρα- δεν υπάρχει καμία ένδειξη πως κάτι θα αλλάξει σύντομα. Η ανάκαμψη των ευρωπαϊκών οικονομιών και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας δείχνει όνειρο θερινής νυκτός με τις πολιτικές που ακολουθούν οι κυβερνήσεις στην παρούσα φάση.
«Φοβάμαι ότι θα πρέπει να περιμένουμε χρόνια. Πιστεύω ότι είναι μια κρίση που πάει και έρχεται, δεν πρόκειται όμως για μια κρίση που μπορεί να ξεπεραστεί μέσα σε λίγα χρόνια. Φοβάμαι ότι θα έχουμε για αρκετά ακόμη χρόνια το πρόβλημα της ανεργίας στη νότια Ευρώπη», δηλώνει ο επικεφαλής του Κέντρου Ευρωπαϊκών Οικονομικών Ερευνών ZEW (ενός εκ των πέντε οικονομικών ινστιτούτων της Γερμανίας που συμβουλεύουν την καγκελάριο Μέρκελ) Κλέμενς Φουστ.
Η Μέρκελ αποκαλεί δημοσίως την ανεργία των νέων ως το πιο πιεστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη. Ομως το μόνο που έκανε για το πρόβλημα αυτό την περασμένη Τρίτη στο Παρίσι ήταν να ξαναϋποσχεθεί 6 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της απασχόλησης των νέων από το 2014. Οι οικονομολόγοι θεωρούν το πρόγραμμα επιεικώς ανεπαρκές. Την ίδια στιγμή οι νέοι με τα δύο και τρία πτυχία των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου αποδημούν ο ένας μετά τον άλλο προς τις χώρες του Βορρά. Κοινωνιολόγοι, πολιτικοί επιστήμονες, φιλόλογοι από την Ελλάδα, την Ισπανία ή την Πορτογαλία βρίσκουν δουλειές των 1.000 και 1.200 ευρώ σε αλυσίδες fast food, σε μαγαζιά ρούχων, σε αποθήκες. Είναι καλύτερα από τα 300 και 500 ευρώ που τους προσφέρουν στην πατρίδα τους… αλλά δεν φτάνουν.
* Για την Αγγελική, που απολύθηκε από την τράπεζα την περασμένη Πέμπτη.
