Σύμφωνα με τη σχεδόν πάγια τακτική του Πόντιου Πιλάτου, και στην περίπτωση του Τούρκου αγωνιστή Ερντογάν Τσακίρ, ο Αρειος Πάγος απέρριψε το αίτημα της μη έκδοσης.

Δεδομένου ότι το ένταλμα στην περίπτωση αυτή ήταν ευρωπαϊκό, το δικαστήριο συνοπτικά και με τυπικές διαδικασίες έκρινε ότι όφειλε να το αποδεχτεί, όπως είχε άλλωστε αποδεχτεί και ανάλογο γερμανικό αίτημα. Ακόμη και αν το μόνο «παράπτωμα» του απεργού πείνας, σύμφωνα με το γαλλικό αίτημα έκδοσης, ήταν η συμμετοχή του σε συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς και σε επίσημη διοργάνωση διεθνούς συνεδρίου.

Την ώρα που άλλες χώρες διατηρούν το δικαίωμά τους να αρνηθούν αντίστοιχα αιτήματα, όπως π.χ. η Γερμανία που δεν έκανε δεκτό το αίτημα της Ελλάδας για την έκδοση Χριστοφοράκου ως ελλιπώς αιτιολογημένο, το ανώτατο ελληνικό δικαστήριο δεν διανοείται -όπως αποδεικνύεται- να αρνηθεί παρόμοια εντάλματα.

Τέλος, ο όρος του Αρείου Πάγου να μην εκδοθεί στην Τουρκία δεν παρέχει φυσικά καμιά ασφάλεια στον κατηγορούμενο, μια και όταν έρθει η στιγμή της απόφασης του γαλλικού δικαστηρίου δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ενεργοποιήσει ο κρατούμενος την ελληνική δικαστική απόφαση. Σημειώνεται εδώ ότι η υγεία του Ερντογάν είναι σε άσχημη κατάσταση, μιας και βγήκε από απεργία πείνας 53 ημερών. Δυστυχώς, αν και υπάρχουν ειδικές διατάξεις στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο για τις περιπτώσεις που ζητείται η έκδοση λόγω πολιτικής δράσης και ενώ ο ίδιος ζήτησε να εκτίσει την ποινή του (από το γαλλικό κράτος) στην Ελλάδα, ο Αρειος Πάγος αρνήθηκε να του δώσει αυτή τη δυνατότητα.

Α.Ψ.