Του Γιώργου Σταματόπουλου
Ενσταση πρόβαλε φίλος δικηγόρος στην έννοια αποανάπτυξη που χρησιμοποίησα σε μια συζήτηση. Απομεγέθυνση είναι το σωστό, μου λέει φιλικά. Ουδεμία αντίρρησις εκ μέρους μου αφού, ούτως ή άλλως, στο κρίσιμο σημείο συμφωνούμε΄ η απεριόριστη ανάπτυξη σε έναν περιορισμένο πλανήτη θα καταλήξει στην καταστροφή της ανθρωπότητας. Απαιτείται, άρα, σμίκρυνση της οικονομίας. Αυτή με τη σειρά της προϋποθέτει τα «εγώ» όλων να είναι απαλλαγμένα από την απληστία και την εξουσιομανία΄ σε μια μικρή οικονομία πρέπει όλοι να συμμετέχουν στις αποφάσεις. Οφείλουμε κατά συνέπεια να εμβαπτιστούμε στην αισθητική της ολιγάρκειας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αφήνουμε την καπιταλιστική αγορά να εξαπλώνεται και να κυριαρχεί. Αυτή η αγορά διαμόρφωσε την αισχρή υπερκαταναλωτική μας στάση και συμπεριφορά. Η ίδια αυτή παγκόσμια αγορά αφαίρεσε τον πολιτισμό από την καθημερινότητά μας, εξόρισε (διά παντός;) την ανάγνωση, μας προίκισε με μια κιτς κουλτούρα του μεγέθους και της κοινωνικής καταξίωσης. Το πώς μπορούμε να απομεγεθύνουμε την Οικονομία είναι το ζητούμενο. Τα κινήματα απομεγέθυνσης της Οικονομίας έχουν προτάσεις, άμεσα συνυφασμένες με τη δημοκρατία με την αρχαία έννοια της δύναμης του λαού, του αυτεξούσιου όλων των πολιτών.
Εχει γι΄ αυτό μεγάλο ενδιαφέρον εκδήλωση που θα γίνει την ερχόμενη Τρίτη, 3 Δεκεμβρίου 2013, στις εφτά το βραδάκι στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20). Συνδιοργανωτές, η συνεταιριστική «Εφημερίδα των Συντακτών», ο Συνεταιρισμός για την Αλληλέγγυα Οικονομία «Συν-Αλλοις» και οι «Εκδόσεις των Συναδέλφων», που έχουν άμεση σχέση με την απομεγέθυνση, τις ήπιες, εναλλακτικές μορφές Οικονομίας που αντιστέκονται στη λαίλαπα του καπιταλισμού.
Πρόκειται για μια συζήτηση με τον θεωρητικό του ρεύματος της αποανάπτυξης, Κάρλος Τάιμπο, συγγραφέα του βιβλίου «Η πρόταση της αποανάπτυξης» και παρεμβάσεις από τους συγγραφείς του βιβλίου «Ο ανθρωπολογικός τύπος της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης», Γιάννη Μπίλλα και Γιώργο Κολέμπα. Σύμφωνα μ΄ αυτούς τους συγγραφείς η αποανάπτυξη δεν είναι απλώς μια κριτική στην αλόγιστη ανάπτυξη΄ ταυτόχρονα είναι και άρνηση της κοινωνικής εκμετάλλευσης και της λεηλασίας της φύσης, κριτική στο φαντασιακό της κατανάλωσης και, ακόμη, άρνηση της επιβαλλόμενης ομοιομορφίας και κριτική στην κυριαρχία της αγοράς, στον καπιταλισμό και στο αξιακό του σύστημα. Είναι μια πρόταση αναδιανομής των φυσικών πόρων προς όφελος όσων βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, πρόταση για δημιουργία συμβιωτικών κοινωνιών με άλλους αξιακούς κώδικες, έξω από ψυχαναγκαστική εργασία και οικονομισμό στις διαπροσωπικές σχέσεις. Το τοπικό πριν από το παγκόσμιο. Καλό θα ήταν όσοι αγρότες και δήμαρχοι και τοπικοί άρχοντες, πολιτικοί και δημοσιογράφοι να πάνε την ερχόμενη Τρίτη στη συζήτηση και να ακούσουν με προσοχή. Πολλά θα αποκομίσουν εάν βεβαίως ξεβουλώσουν τ΄ αυτιά τους.
