Του Χρήστου Τσακόπουλου*
Η αντίθεση που κυριαρχεί σήμερα στη χώρα μας και στην Ε.Ε. είναι μεταξύ, αφ' ενός, της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που κυριαρχεί και, αφ' ετέρου, της εναλλακτικής αντινεοφιλελεύθερης αναπτυξιακής στρατηγικής, που είναι υπέρ της οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης της Ε.Ε. και αντίθετη με την ηγεμονία και ασυδοσία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των αγορών, που αυτονομούνται απέναντι στην πραγματική οικονομία. Αυτοί είναι οι δύο βασικοί πόλοι της πολιτικής πραγματικότητας.
Οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν τον πόλο του νεοφιλελευθερισμού είναι η Ν.Δ. του κ. Σαμαρά, το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου, που, ενώ είναι πλήρως ενσωματωμένος στην πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, αναφέρεται παράλληλα στην Κεντροαριστερά, και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες του κ. Καμμένου, με βάση την ουσία των θέσεών του και όχι με βάση την αντιμνημονιακή του ρητορική.
Τον αντινεοφιλελεύθερο, αριστερό πόλο στηρίζουν, εν δυνάμει, οι Οικολόγοι Πράσινοι, η Δημοκρατική Αριστερά, οι συνεπείς αριστεροί σοσιαλδημοκράτες που έχουν αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είναι υπέρ της παραμονής στο ευρώ και της οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης της Ε.Ε. και που, κατά τη γνώμη μου, αποτελούν σήμερα την πλειονότητα. Είναι λάθος να θεωρείται ο ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίο, μονολιθικό κόμμα και ως σταθερός πόλος της πολιτικής ζωής, γιατί στο εσωτερικό του υπάρχουν δύο αντιθετικές, με διαφορές στρατηγικού χαρακτήρα, τάσεις, που εκφράζονται ανοιχτά.
Υπάρχει και τρίτος πόλος, που κινείται στο περιθώριο της πολιτικής ζωής και εκφράζεται κυρίως από το ΚΚΕ, που εμμένει στη στρατηγική του για κρατισμό και εξουσία του κόμματος. Στον πόλο αυτό ανήκει, σύμφωνα με τις θέσεις που προτείνει, και η λεγόμενη αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Βασικό στοιχείο για τη δημιουργία του αριστερού, αντινεοφιλελεύθερου πόλου, που μπορούμε να τον ονομάσουμε και πόλο της Κεντροαριστεράς, είναι η διαμόρφωση των βασικών αξόνων της προγραμματικής του βάσης. Εκτός από τη θέση για παραμονή στο ευρώ, η άλλη βασική θέση πρέπει να είναι η ενίσχυση των συμμετοχικών, συλλογικών, συνεταιριστικών παραγωγικών σχέσεων, μέσω ενός νέου αναπτυξιακού νόμου. Πρακτικά, ο νέος νόμος θα θεσμοθετήσει δύο νέες μορφές ανωνύμων εταιρειών, τις επενδυτικές προτάσεις των οποίων θα επιδοτεί προνομιακά. Τη Συνεταιριστική Α.Ε., με σκοπό την καθετοποίηση της παραγωγής, και την Αυτοδιαχειριστική Α.Ε., που θα στελεχώνεται, με πρωτοβουλία της περιφερειακής και τοπικής αυτοδιοίκησης, κατα προτεραιότητα από ανέργους, με ισόποση διανομή των μετοχών.
Οι κοινωνικές αλλαγές δεν γίνονται από μόνες τους αυτόματα, αλλά με σκέψη, πολιτικές πρωτοβουλίες και δράση από τα πολιτικά υποκείμενα.
……………………………………………………………………………………….
* Πολιτικός Μηχανικός.
