Οι αβυσσαλέες διαφορές των κομμάτων για τον ρατσισμό, όπως έχουν καταγραφεί στα πρακτικά της Βουλής
Της Αντας Ψαρρά
Πάνω από 300 σελίδες πρακτικών της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο αποτύπωσαν ξανά την άβυσσο που χωρίζει κόμματα και φορείς που αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα να υπάρξει νομοθεσία ποινικής καταδίκης αλλά και προστασίας θυμάτων ρατσιστικού μίσους από όσους απλά και στα γρήγορα θέλουν να καλύψουν άλλη μια «τρύπα» στο ευρωπαϊκό προφίλ της Ελλάδας. Σε άλλη σφαίρα βέβαια κινούνται κόμματα και φορείς που δεν έχουν καν αντιληφθεί τι σημαίνει ρατσισμός ή εμπράκτως τον επικροτούν ή και τα δύο. Λίγο πριν αυτό αποτυπωθεί και στην Ολομέλεια, αξίζει να αναφερθούμε στους διαλόγους βουλευτών και εκπροσώπων φορέων στη διάρκεια των συνεδριάσεων της επιτροπής.
Αντιφάσεις Αθανασίου
Πρωτίστως ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Αθανασίου, δεν κατάφερε να καλύψει τις δικές του αντιφάσεις και τις αντιφάσεις της Ν.Δ. για το ζήτημα. Τόσο ο ίδιος όσο και το ακροδεξιότερο κομμάτι της Ν.Δ. αντιστρατεύτηκαν το προτεινόμενο νομοσχέδιο Ρουπακιώτη που παρ’ όλες τις ατέλειες έβαζε έναν φραγμό στην ανεξέλεγκτη ρατσιστική βία. Αφού λοιπόν επιχειρηματολόγησαν για την αρτιότητα του νόμου 1979, παρουσιάζοντας ένα «ρετάλι» νομοσχεδίου χωρίς καμιά ουσιαστική νομοθετική ρύθμιση, μετά το παρέπεμψαν στις καλένδες. Οι καταιγιστικές εξελίξεις με το ναζιστικό μόρφωμα, οι διεθνείς αντιδράσεις στο ρατσιστικό ξεσάλωμα αλλά και οι πολλές καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επανέφεραν τον κ. Αθανασίου στην άβολη θέση να πρέπει να καταθέσει ξανά αλλά και να υπερασπιστεί το προχειρογραμμένο και ελλειμματικό νομοσχέδιο με τα αμφιλεγόμενα άρθρα.
Ηδη μέσα στην επιτροπή φάνηκε η άβυσσος όταν το μοναδικό ζήτημα που τέθηκε από τις δεξιές και ακροδεξιές πτέρυγες ήταν η ακατανόητη επιμονή να ταυτιστεί η γενοκτονία των 6 εκατ. Εβραίων του Ολοκαυτώματος με τις εθνοκαθάρσεις και τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχτηκαν σε βάρος των Αρμενίων, των Ποντίων και των Μικρασιατών, λες και η διαφορετική ορολογία μειώνει το βάρος αυτών των εγκλημάτων. Λες και υπάρχει περίπτωση ο Αρειος Πάγος να δικαιώσει ποτέ κάποιον που υποκινεί σε μίσος ενάντια στους Ποντίους ή τους Αρμενίους, όπως το έκανε με το αντισημιτικό φιλοχιτλερικό πόνημα του Κ. Πλεύρη. Λες και υπάρχει περίπτωση να αποτελέσουν σήμερα θύματα ρατσιστικής βίας οι μικρασιατικής καταγωγής πολίτες ή οι Πόντιοι!
Το άλλο ζήτημα που επίσης αποκάλυψε την άβυσσο μεταξύ των κομμάτων είναι ο άγριος ρατσισμός απέναντι στους gay και trans πολίτες που για το κόμμα του υπουργού Δικαιοσύνης δεν αποτελεί καν ζήτημα στα λιγοστά άρθρα του νομοσχεδίου. Εδώ μάλιστα υπήρξε αποστομωτική απάντηση στον υπουργό από τον εκπρόσωπο του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου, Κ. Καζανά: «Είπατε ότι δεν πρέπει να μπει η ταυτότητα φύλου σε αυτό το νομοσχέδιο, γιατί η αλλαγή φύλου είναι προσωπική επιλογή. Η θρησκεία δεν είναι προσωπική επιλογή; Γιατί η θρησκεία μπαίνει και δεν είναι δυνατόν να μπει η αλλαγή φύλου, που είναι και αυτή μια προσωπική επιλογή;».
Η Αριστερά
Για τα πραγματικά θύματα της ρατσιστικής βίας αγωνιούν αποκλειστικά τα κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, ενώ οι υπόλοιποι μάλλον ενοχλούνται όταν αναγκάζονται έστω να το συζητούν.
Ολα τα παραπάνω αποτυπώθηκαν στις ομιλίες των βουλευτών από τις οποίες ξεχώρισε με απόλυτη νομική τεκμηρίωση εκείνη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, πράγμα που αναγνώρισε και ο ίδιος ο υπουργός. Ενδεικτικό των απόψεων των κομμάτων ήταν το ποιοι φορείς προτάθηκαν να παρουσιαστούν στην επιτροπή.
Η Ν.Δ. ζήτησε την Εθνική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΕΔΑ), την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, τον Συνήγορο του Πολίτη, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντίων, των Αρμενίων και των Μικρασιατών, ισορροπώντας ανάμεσα στις διαφορετικές τάσεις του αντιρατσιστικού προβληματισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ, αντίθετα, ζήτησαν να μιλήσουν και εκπρόσωποι φορέων μεταναστών και ομοφυλόφιλων, που πραγματικά και ουσιαστικά βιώνουν τη ρατσιστική βία, το Δίκτυο Καταγραφής Ρατσιστικών Εγκλημάτων και οι Γιατροί του Κόσμου.
Το ΠΑΣΟΚ έμεινε στους πιο «θεσμικούς».
Οι ΑΝ.ΕΛΛ. ζήτησαν το Ιδρυμα Μαραγκοπούλου, τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων.
Το ΚΚΕ, αφού υποσημείωσε τον κίνδυνο να κρύβονται άλλες επιδιώξεις στη διατύπωση περί εγκωμιασμών εγκλημάτων, στάθηκε μάλλον στο περιθώριο της συζήτησης τονίζοντας ότι η κοινωνία θα αντιμετωπίσει τον ρατσισμό κι όχι οι νομοθετικές ρυθμίσεις.
Τέλος, η Χ.Α., που αγωνιά κι αυτή για τον ρατσισμό, ζήτησε εκπροσώπους από τους Ποντίους, τους Αρμενίους και τους Μικρασιάτες, αλλά και από την ΕΛ.ΑΣ. και το Λιμενικό!
Ανισότητες
Ο υπουργός τελικά δεσμεύτηκε περισσότερο για αλλαγές στις γενοκτονίες και λιγότερο για τα θύματα ρατσιστικής βίας. Αξιοσημείωτο είναι πως η αρεοπαγίτης Β. Θάνου προβληματίστηκε κυρίως για την «ανισότητα» που δημιουργείται με την προτεινόμενη κατάργηση του παράβολου για τα θύματα ρατσιστικής βίας. Δεν φάνηκε όμως να προβληματίζεται με την επισήμανση ότι οι μετανάστες τιμωρούνται με μεγαλύτερες ποινές από Ελληνες όταν διαπράττουν το ίδιο αδίκημα, ούτε για ρατσιστικές απόψεις και αποφάσεις δικαστών.
Η συνέχεια στην Ολομέλεια!
