Του Γιώργου Σταματόπουλου
Με εγκαλεί φίλος για το σημείωμα του Σαββάτου περί την Τοπική Αυτοδιοίκηση εξ αφορμής συζήτησης με «φίλο δήμαρχο», όπως έγραφα. «Δεν αναγνωρίζω σε κανέναν άρχοντα το δικαίωμα να έχει φίλους» μου γράφει, κατ΄ αρχήν. Και συνεχίζει: «Μήπως μπορεί να μας πει (ο δήμαρχος ή φίλος σου) πόσο καιρό ασκεί την εξουσία του; Και μέσα σ΄ αυτό το διάστημα, σε ποιο σημείο έχουν φτάσει τα χρέη του (του δημάρχου και του δήμου, όχι του φίλου σου); Από τα λίγα που γνωρίζω δεν υπάρχει ούτε ένας ελληνικός δήμος που να μη χρωστά στο ελληνικό δημόσιο και ιδιωτικό κράτος. Τα χρέη αυτά δε αποτελούν την κύρια αιτία κατάρρευσης της τοπικής αυτοδιοίκησης (χα, χα) και των προεκτάσεών της. Κι επειδή δεν γουστάρω ν΄ ασχολούμαι πολύ με τους άρχοντες, μόνον μια φιλική πρόταση προς τον φίλο: εάν διαθέτει δημόσιες τουαλέτες μπορεί να θεσπίσει κυμαινόμενα τέλη ούρησης – αφόδευσης με χρέωση στον λογαριασμό της ΔΕΗ». Και συνεχίζει ο φίλος Π.Β. με μια πρόταση από το κείμενο του Σαββάτου (δική μου): «Είναι μία ευνοϊκή για όλους εποχή… να αναμετρηθούν με άλλες έννοιες, όπως την κατανόηση, τον σεβασμό, την ολιγάρκεια». Και σχολιάζει: «Ολιγάρκεια; Αναζήτησα την ερμηνεία σε όσες πηγές γνώσης διέθετα κοντά μου, αλλά τζίφος. Ωσπου ένας φίλος,που ξέρει περισσότερα, με ενημέρωσε ότι το λήμμα έχει οριστικά διαγραφεί ως λύμα… «Από πότε;» τον ρώτησα. «Πριν από περίπου 70.000 χρόνια» μού απάντησε.
Ο Π.Β. παραθέτει και μια φιλική πληροφορία, την εξής: «Το σπαρτάρισμα του ιχθύος, όταν εξέρχεται του ύδατος (ελληνιστί του χάμπιτάτ του) αποτελεί την εναγώνια αλλά μάταιη προσπάθειά του να αναπνεύσει καθαρό αέρα. Σύμφωνα με μια άλλη -παραφιλολογική, θέλω να πιστεύω- άποψη είναι η ύστατη απόπειρα (του ιχθύος) να φτύσει τον δημιουργό του (ή τον ψαρά). Παρόμοια συμπεριφορά συναντάμε και σε άλλα είδη ζώων, όπως τα πρωτεύοντα θηλαστικά».
Μάλιστα. Οι άρχοντες δεν έχουν δικαίωμα να έχουν φίλους. Αλλά και να ήθελαν δεν θα μπορούσαν αφού η εξουσία δεν το επιτρέπει, μάλλον το απαγορεύει αυστηρά. Προσωπικά, όμως, μπορώ να δω πίσω από τον άρχοντα τον άνθρωπο όσο και αν έχει μεταλλαχτεί. Δεν είναι μόνο τα χρέη της τοπικής αυτοδιοίκησης που αποτελούν την κύρια αιτία κατάρρευσής της, είναι επειδή αποτελεί θυγατρική, γέννημα-θρέμμα της κρατικής μηχανής, του καπιταλιστικού συστήματος· τα χρέη είναι το αποτέλεσμα αυτής της ταύτισης, αυτής της «συγγένειας», αιτία είναι, είπαμε, ότι έχουμε αφήσει την τύχη μας ως δημότες και πολίτες σ΄ ένα νόθο, διεφθαρμένο, ανεπαρκές αντιπροσωπευτικό εκλογικό σύστημα. Δεν είναι οι δήμαρχοι που φταίνε (όχι ότι είναι αθώοι!), αλλά εκείνο το σύστημα που στρωματώνει έτσι την κοινωνία ώστε να διοικείται από δημάρχους και λοιπούς δημοτικούς άρχοντες που μόνο τους μέλημα είναι, ναι, ο πλουτισμός. Να καταργηθεί ο καπιταλισμός, ναι, όχι η φιλία.
