Ενα χρόνο μετά τον άδικο χαμό του διευθυντή του ΕΚΑΒ Κρήτης Δημ. Βουρβαχάκη και του προέδρου των εργαζομένων Βαγγ. Κελαράκη τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ούτε νέα ασθενοφόρα ήρθαν ούτε οι πιστώσεις για τη συντήρηση αυξήθηκαν ούτε το ωράριο όσων έμειναν πίσω μειώθηκε

Του Μάριου Διονέλλη

Πριν από ένα χρόνο, μετά την τραγωδία, είχα βάλει τον τίτλο: «Διασώστε τους διασώστες». Και οι ίδιοι, οι δύο αδικοχαμένοι ΕΚΑΒίτες από την Κρήτη, αυτό ζητούσαν όσο ζούσαν και το φώναζαν όσο πιο δυνατά μπορούσαν.

Σαν χθες έσβηναν στην άσφαλτο ο διευθυντής του ΕΚΑΒ Κρήτης Δημήτρης Βουρβαχάκης και ο πρόεδρος των εργαζομένων Βαγγέλης Κελαράκης. Ενας λαμπρός γιατρός και ένας πολύπειρος διασώστης, που χάθηκαν όταν το ασθενοφόρο τους ενεπλάκη σε τροχαίο και τυλίχθηκε στις φλόγες.

Στον ένα χρόνο που πέρασε ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά για τις ελλείψεις στο ΕΚΑΒ, για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται οι άνθρωποι εκεί, για την κακή συντήρηση των οχημάτων και για τα εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα που έχουν γράψει στα κοντέρ τους.

«Ρεφενέ» για λάστιχα

Μεταφέραμε κι εμείς οι δημοσιογράφοι πολλές φορές τις μαρτυρίες για τον «ρεφενέ» που κάνουν οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ βάζοντας από ένα δεκάευρο για να αλλάξουν λάστιχα. Για να μη σκοτωθούν οι ίδιοι και για να μην πάρουν και κανέναν ασθενή στον λαιμό τους.

Τα φώναζε ο Κελαράκης, ως συνδικαλιστής, και με κάθε ευκαιρία μάς έλεγε: «Μιλήστε κι εσείς για το ΕΚΑΒ». Δεν τα διέψευδε ο Βουρβαχάκης ως διευθυντής, και πίεζε κι εκείνος με τον τρόπο του προς τα πάνω. Τα φώναξαν όσο πιο δυνατά μπορούσαν και… με τον θάνατό τους πέρυσι, σαν χθες.

Και κάπου στη μέση του χρόνου αυτού ήρθαν και οι πληροφορίες από το πόρισμα. Τα «φθαρμένα ελαστικά», «το μπροστινό ψαλίδι που κόπηκε στα δύο» και «το ρεζερβουάρ που άνοιξε σε τρία σημεία». Και με το πικρό συμπέρασμα πως το είδος του τροχαίου δεν ήταν τόσο σοβαρό για να προκαλέσει δύο θανάτους και πως, εν τέλει, θα ζούσαν αν ήταν σε πιο καλοσυντηρημένο όχημα.

Μα τίποτα δεν έχει γίνει. Ούτε νέα ασθενοφόρα ήρθαν ούτε οι πιστώσεις για τη συντήρηση αυξήθηκαν ούτε το ωράριο όσων έμειναν πίσω μειώθηκε ούτε σταμάτησαν να μετακινούνται από νομό σε νομό για να βγάλουν τις βάρδιες και να μη μένει ο κόσμος χωρίς ασθενοφόρο.

Μάλιστα τώρα ετοιμάζονται να διώξουν και τους οδηγούς των νοσοκομείων, που κάνουν τις εσωτερικές διακομιδές, με αποτέλεσμα να πέφτει ακόμα μεγαλύτερη δουλειά στην πλάτη των ΕΚΑΒιτών.

Οι συνάδελφοι του Δημήτρη και του Βαγγέλη στην Κρήτη συνεχίζουν το έργο τους, εκπαιδεύοντας τους ίδιους τους πολίτες στην παροχή πρώτων βοηθειών. Μας έλεγε συνεχώς στους δημοσιογράφους ο Βουρβαχάκης πως ο πρώτος που θα κληθεί να προσφέρει βοήθεια είναι ο περαστικός και όχι ο διασώστης. Και γι’ αυτό πρέπει όλοι να μάθουμε τα βασικά.

Γι’ αυτό είχε βαλθεί να μας κάνει όλους ικανούς για μια δύσκολη στιγμή. Γι’ αυτό έτρεχαν στις ελεύθερες ώρες τους από σχολείο σε σχολείο. Γι’ αυτό χάθηκαν τελικά. Σε σεμινάριο εκπαίδευσης πήγαιναν όταν συνέβη το τροχαίο.

Χθες στο Ηράκλειο ξεκίνησε η Πανελλήνια Εβδομάδα Εκπαίδευσης και Πρόληψης, στη μνήμη τους. Μα για τους ίδιους τους εργαζόμενους δεν έχει γίνει τίποτα ακόμη. Συνεπώς, ξανά, ο τίτλος στο κείμενο θα είναι ο ίδιος. Δεν μπορεί να είναι άλλος. «Σώστε τους διασώστες», για να έχουμε κι εμείς οι υπόλοιποι κάποια ελπίδα…