Του Μπάμπη Μιχάλη
Τραπεζική ένωση σε καμιά… δεκαριά χρόνια και βλέπουμε οραματίζονται απ’ ό,τι φαίνεται οι ισχυροί της Ε.Ε. και οι δορυφόροι τους. Τρανή απόδειξη, η πρόταση που αναμένεται να καταθέσει σήμερα στην έκτακτη συνεδρίαση αξιωματούχων της Ε.Ε. η προεδρεύουσα της Ενωσης στο τρέχον εξάμηνο Λιθουανία για τη διαδικασία η οποία θα πρέπει να ακολουθείται όταν μια τράπεζα της ευρωζώνης καταρρέει.
Η εκκαθάριση μιας χρεοκοπημένης τράπεζας αποτελεί έναν από τους πυλώνες αλλά και κορυφαίο σημείο τριβής στη διαδικασία της τραπεζικής ενοποίησης της Ε.Ε. αφού οι εταίροι έδειξαν απρόθυμοι να μοιραστούν τα σχετικά κόστη.
Η πρόταση της Λιθουανίας
Οπως αποκαλύπτει σχετικό δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters, η λιθουανική πρόταση προβλέπει ότι αρχικά το κόστος για το κλείσιμο μιας τράπεζας της ευρωζώνης θα βαραίνει σχεδόν εξ ολοκλήρου τη χώρα προέλευσής της. Συγκεκριμένα, το κόστος τον πρώτο χρόνο θα καλύπτεται πλήρως από ένα ταμείο που θα συσταθεί στη χώρα όπου εδρεύει η τράπεζα.
Τέτοια ταμεία θα δημιουργηθούν -από εισφορές που θα καταβάλλουν οι τράπεζες και οι οποίες θα ισούνται με το 0,1% των ασφαλισμένων καταθέσεών τους- σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης. Τα ταμεία αυτά θα προσεγγίσουν το πλήρες μέγεθός τους –δηλαδή το 1% των ασφαλισμένων καταθέσεων- μετά από 10 χρόνια.
Ετσι, κατά τον πρώτο χρόνο το καθένα εκ των ταμείων θα έχει μόνο το 0,1% των ασφαλισμένων καταθέσεων της χώρας της ευρωζώνης, τον δεύτερο χρόνο το 0,2%, τον τρίτο χρόνο το 0,3% κ.λπ. Εάν τα κεφάλαια που θα συγκεντρωθούν δεν επαρκoύν για να χρηματοδοτήσουν το κλείσιμο μιας τράπεζας, τότε άλλα ταμεία της ευρωζώνης θα συνεισφέρουν έως και 10% των συνολικών κεφαλαίων τους.
Στον δεύτερο χρόνο όμως το ταμείο της χώρας θα είναι υποχρεωμένο να χρησιμοποιήσει έως το 90% των συνολικών του κεφαλαίων προτού ζητήσει συνεισφορά από τους Ευρωπαίους εταίρους, από τους οποίους θα ζητηθεί να συνεισφέρουν έως και το 20% των κεφαλαίων τους.
Η υποχρέωση της χώρας προτού ζητήσει βοήθεια από τους εταίρους θα μειώνεται κατά 10% κάθε χρόνο και η πιθανή υποχρέωση για άλλες χώρες της ευρωζώνης θα αυξάνεται κατά 10%.
Ετσι, τον δέκατο χρόνο το ταμείο της κάθε χώρας θα χρειάζεται να συνεισφέρει μόνο το 10% των πόρων του, προτού ζητήσει βοήθεια από τους Ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι θα είναι με τη σειρά τους υποχρεωμένοι να συνεισφέρουν ό,τι τους ζητηθεί –έως και το 100% των συνολικών κεφαλαίων τους- για το κλείσιμο της τράπεζας.
Αν το κόστος του κλεισίματος μιας τράπεζας σε οποιαδήποτε από τα 10 μεταβατικά χρόνια καταλήξει να είναι μεγαλύτερο από τη συνδυασμένη συνεισφορά της χώρας και των ταμείων των άλλων χωρών, τότε το ταμείο της εν λόγω χώρας θα μπορεί να επιβάλει πρόσθετη εισφορά από τον δικό του τραπεζικό του τομέα.
Εάν και αυτό το ποσό δεν φτάνει, η κυβέρνηση της χώρας όπου εδρεύει η χρεοκοπημένη τράπεζα θα μπορούσε να παρέχει ενδιάμεση χρηματοδότηση-γέφυρα, που θα αποπληρωθεί αργότερα από εισφορές των εγχώριων τραπεζών ή αν δεν διαθέτει ρευστότητα, θα μπορεί να ζητήσει βοήθεια από τον μηχανισμό διάσωσης της ευρωζώνης.
Το Ενιαίο Ταμείο
Ολα τα παραπάνω ταμεία των χωρών της ευρωζώνης θα πρέπει να συγχωνευτούν σε ένα Ενιαίο Ταμείο Εκκαθάρισης μετά από 10 χρόνια. Το ταμείο αυτό θα χρηματοδοτεί τα μελλοντικά λουκέτα, αμοιβαιοποιώντας οριστικά πια τους κινδύνους.
Η χρήση του Ενιαίου Ταμείου Εκκαθάρισης θα αποφασιστεί από το Συμβούλιο της Ενιαίας Αρχής Εκκαθάρισης, που θα αποτελείται από εκπροσώπους των χωρών της ευρωζώνης.
