Γιατί ένα παιδί από τη μακρινή Περσία θέλει να φύγει από την πατρίδα του; Πώς είναι να ακούς πάνω από το κεφάλι σου τους τρομακτικούς ήχους από αεροπλάνα που σκορπούν τον θάνατο με τις δολοφονικές τους βόμβες; Κι όταν το ταξίδι της φυγής είναι αναπόφευκτο, ποιος έχει το δικαίωμα να ορίζει τα όνειρα και τις επιλογές εκείνου που αναζητεί μιαν άλλη πατρίδα;

Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Γρηγόρης Χαλιακόπουλος στο βιβλίο του «Το ταξίδι του Φερεϋντούν», που εικονογράφησε η Φιρουζέ Αχλαγί (εκδ. Καλειδοσκόπιο), με ιδιαίτερη ευαισθησία και συναίσθημα αφηγείται την ιστορία του Φερεϊντούν από το Χαραμσάρ, που ήθελε να μάθει γράμματα και να γυρίσει όλον τον κόσμο μ’ ένα ποδήλατο. Κι όταν το σπίτι του βομβαρδίστηκε στον πόλεμο, το μόνο που του απέμεινε ήταν ο πολύχρωμος χαρταετός του. Τον πέταξε όσο πιο ψηλά μπορούσε, πέρασε τα σύννεφα, πλησίασε τ’ αστέρια και η πανέμορφη ουρά του που λικνιζόταν καλούσε το μικρό αγόρι στο ταξίδι που επιθυμούσε.

Αυτό είναι το ταξίδι αλλά και η στάση ζωής του γνωστού ποιητή Φερεϊντούν Φαριάντ (1949-2012) ο οποίος σπούδασε στην Αθήνα Νεοελληνική Φιλολογία και Αρχαία Ελληνικά, μετέφρασε Ρίτσο, σπουδαίους Ελληνες ποιητές και στους Ελληνες τους Πέρσες, βραβεύτηκε με Αντερσεν. Κυνηγήθηκε από τους ρατσιστές, αλλά δεν πτοήθηκε, αντιθέτως έδειξε πως μπορούμε να συνυπάρξουμε μέσα από την κατανόηση της διαφορετικότητας. «Στην Ελλάδα, τον Φερεϋντούν αγάπησαν και υπερασπίστηκαν οι ποιητές. Γιατί γνώριζαν και κείνοι πως η ζωή είναι το πιο όμορφο ποίημα, το πιο όμορφο ταξίδι…», σημειώνει ο Γρ. Χαλιακόπουλος. «Αφορμή γι’ αυτό το παραμύθι στάθηκε η γνωριμία μου με τον Φερεϋντούν Φαριάντ, τον σπουδαίο ποιητή της Περσίας. Η τύχη το ’φερε να του πάρω την πρώτη και τελευταία συνέντευξη της ζωής του στην Ελλάδα. Δανείστηκα το όνομά του για να γράψω μια ιστορία για τον κάθε Φερεϋντούν που αναζητεί έναν καλύτερο κόσμο…»

Ενα βιβλίο που διαβάζεται από μικρούς και μεγάλους, για όσους ονειρεύονται, αναζητούν, ελπίζουν, επιμένουν. Πράγματα που έχουμε ανάγκη, ιδιαίτερα αυτούς τους δύσκολους καιρούς. «Ν’ αγαπώ το φως, την ομορφιά, τη γνώση», αυτές οι τρεις λέξεις κρύβουν το νόημα της ζωής για τον μικρό ήρωα.

Παρή Σπίνου