Η στιγμή που το μυαλό συλλαμβάνει την ιδέα, η φωτογραφική μηχανή συλλαμβάνει την εικόνα, μια στιγμή κορύφωσης του ιδεατού χρόνου όπου όλα παύουν και συνάμα ρέουν μέσα σε μια έκσταση
Απόψε στις 20.30 στο Νεώριο Μόρο στα Χανιά θα γίνει η παρουσίαση του λευκώματος «To όνειρο της Καλυψώς» του φωτογράφου των «νησίδων» Βασίλη Μαθιουδάκη, εικόνες του οποίου δημοσιεύουμε σήμερα. Πρόκειται για νυχτερινές λήψεις από τη Γαύδο που έχουν σε πρώτο πλάνο τη φύση ή κτίρια του νησιού και φόντο τον αυγουστιάτικο έναστρο ουρανό. Με την ευκαιρία, ο Βασίλης Μαθιουδάκης γράφει για τη δουλειά του.
Του Βασίλη Μαθιουδάκη
«Ζούμε σε μια εποχή που ακούγεται εγκληματικό να συζητάμε για ένα δέντρο». Ο Μπρεχτ σε μια πρόταση συμπυκνώνει όλο το ανελεύθερο αυταρχικό έργο του καπιταλισμού, δομημένο πάνω στον φόβο. Είναι χρέος μας να το αντικρούσουμε με τη δημιουργικότητα, τον πολιτισμό αλλά ακόμα και αν χρειαστεί με τη βία. «Κάποιος ονειρεύεται τη δυνατότητα να μετρήσει τον φόβο σαν έναν από τους ρύπους που συνθέτουν το χνώτο της πόλης» εύστοχα διαπιστώνει ο Φραγκιάς.
Τ’ όνειρο της Καλυψώς είναι ένα συλλογικό ταξίδι ελευθερίας στον κόσμο της φαντασίας μέσα από τη σιωπή της φύσης και τη μυσταγωγία της νύχτας. Εναν κόσμο όπου η φύση δεν συναντά την πόλη της καταστολής, της κρίσης και του φόβου. Ο φόβος που μας τρώει τα σωθικά πρέπει ν’ αρχίσει να σκιάζεται την επινόηση της απόδρασης. Οι αλυσίδες της φαντασίας θα σπάσουν και το δημιουργικό παράθυρο θ' ανοίξει διάπλατα, χτυπώντας δυνατά ώσπου να γκρεμιστεί η φυλακή της ουσίας μας. Η σιδηροδέσμια δημιουργικότητα με ψυχή βαθιά θα σηκώσει το κεφάλι ψηλά και θα διεκδικήσει το δικαίωμα να κοιτάμε τ’ άστρα. Να παρατηρούμε αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που ενορχηστρώνουν το όλο, να θυμηθούμε όλα αυτά που ξεχάσαμε στο κατώφλι της παιδικής αθωότητας. Να διεκδικήσουμε έναν κόσμο χωρίς συρματοπλέγματα όπου ο καπιταλισμός δεν θα δικαιούται πια να κυβερνά τη ζωή μας, να δημιουργεί τη φύση και την κοινωνία σύμφωνα με το δικό του είδωλο. «Πώς θα γίνει το πέρασμα στην εξέγερση αν δεν αλλάξουμε πρώτα αυτό στο οποίο μας έχει μεταμορφώσει η ίδια η κοινωνία;» ριζοσπαστικά διαπιστώνει ο Μαρκούζε. Η λησμονιά δεν αρμόζει σε όλους αυτούς που τολμούν να ονειρεύονται, να γεύονται τον έρωτα και το παιχνίδι. Η τέχνη είναι εξέγερση, ερωτική κορύφωση με τη φύση, μα η γέννα επώδυνη.
Η δουλειά αυτή είναι μια περιπλάνηση στη δημιουργική μέθη της διαλεκτικής, όπου η έμπνευση δεν είναι θείο δώρο αλλά αποκύημα σκέψης, προσπάθειας και εναρμόνισης με τη φύση. Η στιγμή που το μυαλό συλλαμβάνει την ιδέα, η φωτογραφική μηχανή συλλαμβάνει την εικόνα, μια στιγμή κορύφωσης του ιδεατού χρόνου όπου όλα παύουν και συνάμα ρέουν μέσα σε μια έκσταση. Ισως επειδή ο τόπος αυτός είναι το θερινό σπίτι της καρδιάς, μια στάλα ψυχικής δροσιάς, τα κέδρα, η πέτρα και τ’ αστέρια έγιναν κοινωνοί της σύνθεσης αυτών των εικόνων.
Στο νησί της Καλυψώς το παρόν δραπέτευσε από το παρελθόν με μάρτυρες τα γέρικα κέδρα και την πέτρα που χάραξε η ίδια τα ίχνη της εξορίας. Η ενότητα των αντιθέτων δεν υφίσταται γιατί το ερωτικό παιχνίδι των κυμάτων δεν συναντά τις ανθηρές βιομηχανίες θανάτου στις αμμουδιές της, ο χρυσός δεν κόβει τα δάση της όπως στις Σκουριές και η ησυχία της νύχτας δεν ξυπνά από τις μοτοσικλέτες.
Η φαντασία επινοεί την απόδραση στην ελευθερία μεταμορφώνοντας την ατομική συνείδηση σε συλλογική για να αντισταθεί στον αυταρχισμό και την αδιαφορία.
«Μισώ τους αδιάφορους, γιατί η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας» έγραφε ο Γκράμσι στη φυλακή.
Η παρουσίαση του λευκώματος στην Κρήτη
21/12: Χανιά στο Νεώριο Μόρο στις 8.30 μ.μ.
23/12: Ρέθυμνο στο Figarosocial στις 8.00. μ.μ
29/12: Hράκλειο στο Grotesque bar στις 8.00 μ.μ. .
