Στιγμές που έγραψαν ιστορία από την πολιτική διαδρομή του ΒΥΡΩΝΑ ΠΟΛΥΔΩΡΑ
Του Φώτη Παπούλια
Από το βιβλίο «Μπουσίντο – Ο Κώδικας των Σαμουράι» του Ιναζό Νιτόμπε, στο οποίο περιγράφεται ο άγραφος κώδικας της ηθικής και της εκπαίδευσης των πολεμιστών και το οποίο είχε μεταφράσει ο Βύρωνας Πολύδωρας, ο διαγραφείς βουλευτής της Ν.Δ. μάλλον είχε επιλέξει να κρατήσει ως υποθήκη δύο βασικές αρχές: τη δικαιοσύνη και την ανάπτυξη διαισθητικής κρίσης και ικανότητας για τα πάντα. Κυρίως όμως το αξίωμα: δεν έχω ισχύ, η τιμή μου είναι η μόνη ισχύς μου˙ δεν έχω στήριγμα, ο νους μου είναι το μόνο στήριγμά μου.
Ο διαγραφείς βουλευτής της Ν.Δ., καταγόμενος από την ορεινή Ολυμπία, την περιοχή της Ανδρίτσαινας, την Παύλιανη, γόνος φτωχής οικογένειας, «καλό παιδί, αλλά λίγο αλαφροΐσκιωτος» λένε όσοι τον ξέρουν από τα παιδικά του χρόνια, βρέθηκε στην εκτελεστική επιτροπή της ΟΝΝΕΔ (1976-1978) μαζί με τους Αντ. Σαμαρά, Π. Μακρή, Α. Βασιλείου, βάζοντας τα θεμέλια μιας ανελλιπούς κοινοβουλευτικής παρουσίας από το 1981 μέχρι και σήμερα.
Εκφραστής της «λαϊκής Δεξιάς», παιδί της Β’ Αθήνας, «sui generis πολιτικός» λένε όσοι τον γνωρίζουν από κοντά, «με την ίδια ευκολία που μιλάει για την αρχαία Αθήνα μπορεί να μιλήσει και για τον Ι. Μεταξά», θυμούνται όσοι έχουν απολαύσει τις «πολυδώρειες αναλύσεις του». Δεν είχε διστάσει το 1997 να διεκδικήσει την ηγεσία της Ν.Δ. απέναντι στον Κ. Καραμανλή, έχασε, αντιμετώπισε όμως την ήττα με τον δικό του αφορισμό: «Σας είπα ότι ήθελα την καρδιά σας και όχι την ψήφο σας, κι εσείς το πήρατε τοις μετρητοίς». Πίκρα, «αλλά έτσι είναι ο Βύρωνας» έλεγαν τότε πολιτικοί φίλοι του.
Γλωσσοπλάστης, επιρρεπής στους νεολογισμούς, οι προσπάθειές του να συνδυάσει την «κλασική παιδεία» με τον «αγοραίο λόγο» έχουν σημαδέψει την κοινοβουλευτική παρουσία του.
Στην κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη ήταν κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν απολύθηκαν 8.000 εργαζόμενοι της ΕΑΣ, και μετά ακολούθησαν τα… ωραία. Από την υπόθεση της ζαρντινιέρας στη Θεσσαλονίκη, όταν είχε ξεσπάσει «μετά από κάθε επιτυχία της Αστυνομίας έρχεται ένα γεγονός που την αμαυρώνει», είχε πει και το αμίμητο απευθυνόμενος στην ηγεσία της Αστυνομίας: «Εσείς είστε οι πραίτορες» και είχε ενοχοποιήσει ως υπεύθυνο(!) τον «στρατηγό άνεμο» για τις καταστροφικές πυρκαγιές της Ηλείας.
«Αγγαρεία κάνω, ποινήν εκτίω» είχε πει από το βήμα της Βουλής όντας υπουργός, ενώ είχε «ανακαλύψει» ένα νέο παιχνίδι: εκείνο στο οποίο «οι Πακιστανοί απάγουν ο ένας τον άλλον».
Η Γράνα…
Η ποίηση ήταν το… φόρτε του, γι’ αυτό και η «Γράνα» θα μείνει ως τα σύγχρονα «Γαργάλατα, γαργάλατα…» Απήγγειλε από τη Βουλή: «Ποιος θα δει την κομμένη γράνα / γράνα που σημαίνει υδραγωγός/ που καταστρέφει το νερό/ και ύστερα κόβει.. γλύφει την άσφαλτο» και είχε συμπληρώσει «και θα ’ρθουμε εμείς ύστερα, οι συβαρίτες πολιτικοί, της μαλθακότητας και της τρυφηλότητας και των σχεδιασμάτων… έχασαν από τον Κρότωνα».
Ως αναβάτης Harley Davinson δεν απέκτησε την ελευθερία των αμερικάνικων δρόμων, και στο 3ο γράμμα που είχε στείλει στους ψηφοφόρους του στις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 προέβαινε σε μια ακραία ερμηνεία της μεταπολίτευσης. Εγραφε τότε: «…τα παιδιά του Πολυτεχνείου συνταξιοδοτήθηκαν, άλλα είναι στη φυλακή, άλλα κρυμμένα στις βίλες τους να τρώνε τα κλοπιμαία, άλλα αυτοεπαινούνται στα παραμύθια τους… Οι περισσότεροι, είναι πάλι αλήθεια, πετάχθηκαν στη “γράνα” και λησμονήθηκαν εκεί».
Βέβαια, ο για μία μέρα πρόεδρος της Βουλής, που μονιμοποίησε την κόρη του στο Κοινοβούλιο, έγραφε για τα παιδιά όσων ανήκαν σε εκείνη τη γενιά που «τα παιδιά τους από μειράκια τα εξεπαίδευσαν στις καταλήψεις, στα συλλαλητήρια, στις μολοτοφορίψεις, και στην ιδεολογία της ανυπακοής, της βίας και του αντάρτικου, και τώρα γίνονται οι νέοι διάδοχοι, οι νέοι αναθεωρητές, οι ψευδοπροφήτες πάντα της νέας αλλαγής».
Ηθος που προφανώς δεν συνάδει με εκείνο των σαμουράι…
Για τον εαυτό του διατηρούσε το δικαίωμα να γράφει «δεν υπήρξα συνωμότης, ούτε προδότης ούτε ρίψασπις και λιποτάκτης, άλλοι υπήρξαν τέτοιοι, αυτοί που με κτυπούν σήμερα».
Πρόσφατα απηύθυνε ένα μάλλον ρητορικό ερώτημα προς τους Ευρωπαίους εταίρους: «Πού είναι εκείνο το ταμείο να έρθω να σας ζητήσω την εξόφληση ή την επιστροφή των πνευματικών δανείων;» Προφανώς δεν περίμενε ότι θα έπαιρνε την απάντηση από τον παλιό του «συναγωνιστή» στην ΟΝΝΕΔ…
