Του Πέτρου Μανταίου

Στο ξεκαθάρισμα του αρχείου μου που κάνω –ή υποτίθεται ότι κάνω– κάθε Δεκέμβριο, έπεσα πάνω σε τίτλο και υπότιτλο θέματος περί μακροζωίας, χωρίς άλλες ενδείξεις σημειωμένες από εμένα, τόσο που απορώ γιατί το φύλαξα∙ υποθέτω από «Βήμα» του περασμένου Δεκεμβρίου. Τίτλος: «17 απλά βήματα ώς τα… 100!». Υπότιτλος: «Διαλέξτε σπίτι σε λόφο και καβγαδίστε χωρίς τύψεις – όχι όμως με τους γονείς σας! Μη φοβηθείτε τις ευθύνες και μην ντραπείτε το κουτσομπολιό. Χορτάστε ύπνο και σεξ. Πετάξτε τη ζυγαριά και την τηλεόραση. Απλές κινήσεις για χρόνια πολλά!». Εάν ακολουθήσει κανείς αυτά τα «απλά βήματα», τότε, μπορεί να φτάσει, βάσει του τίτλου, «ώς τα… 100!».

Είμαστε, εν τέλει, πλεονέκτες οι άνθρωποι: θέλουμε και χρήμα και δόξα και καλοπέραση και μακροημέρευση και, στα γεράματα, να έχουμε σοφία πρεσβύτη και σφρίγος έφηβου. Διότι ποιος κατοστάρης (στην ηλικία, όχι στα σπριντ!) διαλέγει σπίτι σε… λόφο και αποφεύγει τους καβγάδες με τους… γονείς του. Ή θυμάται πού ξέχασε τις ευθύνες και ποιους λόγους έχει να ντρέπεται τα κουτσομπολιά. Οσο για την παρότρυνση: «Χορτάστε ύπνο και σεξ», μάλλον ο παροτρύνων είναι στην ηλικία που μπορεί και το ξενυχτάει εκτός κλίνης και δεν υποψιάζεται ακόμα ότι έρχονται και ηλικίες όπου το σεξ τελεί εν υπνώσει.

Εν ολίγοις, οι συγκεκριμένες «απλές κινήσεις για χρόνια πολλά», ούτε απλές είναι ούτε για χρόνια πολλά. Το πολύ μέχρι τα εξήντα-εξήντα πέντε. Τι γίνεται με τα υπόλοιπα μέχρι τα εκατό! Τι νόημα έχει, επομένως, να εύχεσαι σε κάποιον να τα εκατοστίσει. Αντί να ευχηθείς να έχει υγεία και να ζει όσο πιο καλά μπορεί κοντά στους ανθρώπους που αγαπά και τον αγαπούν ανεξαρτήτως συνταγών μακροζωίας! Ετσι, για να ξεχνιόμαστε και λίγο, παραμονή Πρωτοχρονιάς, από Κάντηδες και Λιάπηδες και Τομπούλογλου, που μόλυναν την ήδη βεβαρημένη εορταστική ατμόσφαιρα. Καλή χρονιά!