Ευτυχές το νέο έτος. Φύσει αισιόδοξος ελπίζω να σας συντροφεύουν καθ' όλη τη διάρκειά του οι θερμότερες ευχές μου. Ποιο έτος άραγε; Δεδομένου ότι οι μνημονιακές πολιτικές γυρίζουν τη χώρα δεκαετίες πίσω, σίγουρα όχι το 2014. Να κρατήσουμε τον λήγοντα και να πούμε το 2004; Οχι και πάλι όχι, καθώς η εν λόγω χρονιά ήταν δίσεκτη όνομα και πράμα. Κομπορρημονούσα η μπουρζουαζία θέλησε να κάνει επίδειξη χλιδής διοργανώνοντας Ολυμπιακούς Αγώνες, τρομάρα μας.
Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι μας ωφέλησαν στο παραμικρό; Ο κοσμάκης πάντως, ναρκωμένος απ’ την επίπλαστη ευμάρεια, κατάπιε αμάσητο το δόλωμα μαζί με μερικά ντοπαρισμένα μετάλλια. Τι απέμεινε από τούτα τα μεγαλεία; Επιτήδειοι επιχειρηματίες έκαναν γερές μπάζες, χοντρές κονόμες πά’ να πει, υποθηκεύοντας το μέλλον μας μέχρι τρισέγγονου. Στους δυο-τρεις δρόμους, που περιορίζεται το κοινό κέρδος, δεν έχουμε μπικικίνια για βενζίνη να κυκλοφορήσουμε κι αν παρ’ ελπίδα καβαντζώσουμε τα καύσιμα, δεν βγαίνουν τα ψιλά για τα διόδια που έχουν σπείρει παντού οι εργολάβοι.
Χάος. Να ευχηθούμε τότε για το 1994! Απαπαπαπά. Εκμεταλλευόμενα την ασθένεια του αρχηγού τους τα λαμόγια του εκσυγχρονιστικού μπλοκ έστησαν το τρελό τους πάρτι φορτώνοντας τη λυπητερή στις πλάτες των γνωστών υποζυγίων. Το 1984 μήπως; Προς θεού όχι, αφού οι μαθητευόμενοι μάγοι και μεσσίες της Αλλαγής εγκατέλειψαν διά παντός τα κεϊνσιανά μοντέλα, τα οποία πρόσφεραν ψιχία στο πόπολο, επιμένοντας στην πολιτική σκληρής λιτότητας που διαρκεί ίσαμε σήμερα και πού ’σαι ακόμα.
Επεσε η χούντα το 1974. Αναντίρρητα πρόκειται για αίσιο έτος. Δεν λέω, αλλά σκεφτείτε ότι μεσολάβησε η εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο και ακολούθησε η Μεταπολίτευση. Εθνικές τραγωδίες και τα δύο. Το 1964 εξυφάνθηκε η Αποστασία και η δικτατορία που έβαλε τη χώρα στον γύψο. Το 1954 βιώναμε τα πέτρινα χρόνια και το 1944 βγαίναμε από την Κατοχή για να μπούμε στον Εμφύλιο, ενώ το 1934 μαυρίλα σκέπαζε ολόκληρη την Ευρώπη.
Στα 1924 εφαρμόστηκε η Συνθήκη της Λωζάννης και ενάμισι εκατομμύριο Ελληνες της Μικρασίας –σε έξι συνολικού πληθυσμού– αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες όπου μεγαλούργησαν επί χιλιετίες. Το ’14 πόλεμοι και λιμοί, το ’04 φτώχεια και δυστυχία και στα 1894 οδύνη, θλίψη και στεναγμός. Υστερα απ’ την πτώχευση του ’93 εγκαθίσταται στην Αθήνα ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος –ένα είδος μνημονίου– για 81 συναπτά έτη. Πόσο πίσω να πάμε πια; Στα 1204 όταν οι Φράγκοι κατέλαβαν την Πόλη Τρίτη και 13 Απριλίου ή στα 414 π.Χ. που μαίνονταν ο Πελοποννησιακός Πόλεμος; Ακόμα και η Ιστορία μάς την έχει στημένη από παντού. Γι’ αυτό τα μάτια μας δεκατέσσερα. Εσχατο καταφύγιο τα μετέωρα. Αλλά κι αυτά υποδέχονται συννεφιασμένα τον καινούργιο χρόνο, με νερά σήμερα στις Κυκλάδες, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα. Ετη πολλά.
Μετέωρος [email protected]
