→Τα επεισόδια στο Αιγάλεω την Κυριακή ξεφεύγουν από τη λογική του αναίτιου χουλιγκανισμού και των «μπαχαλάκηδων». Ηταν αποτέλεσμα φανατισμού χωρίς όρια, που βρίσκει εξήγηση μόνο στα αντανακλαστικά τα οποία λειτουργούν σε αντίπαλους οπαδούς από την ΑΕΚ του Μελισσανίδη και στις κόντρες που καλλιεργούνται από το καλοκαίρι

Του Τάσου Τσατάλη

Αιγάλεω και ΑΕΚ αναμετρήθηκαν τρεις φορές από το 2004 ώς το 2007 σε αυτό το γήπεδο για τη Σούπερ Λίγκα, χωρίς να… ανοίξει μύτη. Ούτε για «προηγούμενα» μπορεί να μιλήσει κανείς, ούτε για «ραντεβού» ανεγκέφαλων για να παίξουν ξύλο, αν θέλει να εξηγήσει τα μεγάλης έκτασης επεισόδια.

Στο γήπεδο βρέθηκαν 7-8 χιλιάδες άνθρωποι. Τουλάχιστον οι διπλάσιοι από τον μέσο όρο που είχε παρακολουθήσει τις αναμετρήσεις Αιγάλεω – ΑΕΚ στη Σούπερ Λίγκα. Και ο υπέρμετρος φανατισμός… μύριζε ακόμη και δύο ώρες πριν ξεκινήσει το ματς.

Ακροβολισμένες ομάδες οπαδών, σχεδόν όλοι χωρίς διακριτικά, περίμεναν τους ΑΕΚτζήδες επί της Θηβών και σε στενά γύρω από το γήπεδο. Πριν από το ματς έπεσε πολύ ξύλο ανάμεσα σε αυτούς και τις αστυνομικές δυνάμεις.

Η εμφάνιση και μόνο μελών της αποστολής της ΑΕΚ στο γήπεδο προκάλεσε αντιδράσεις εντελώς ακραίες. Αλλοι επιχειρούσαν να ρίξουν τη φυσούνα, άλλοι έφταναν όσο πιο κοντά μπορούσαν για να τους φτύσουν ή να τους πετύχουν με μπουκάλια και καθίσματα, τα οποία ξήλωναν με ιδιαίτερη ευκολία, παρότι κατέστρεφαν το γήπεδο της δικής τους ομάδας. Κι έχει μεγάλη σημασία, ότι εδώ δεν μιλάμε για νεαρούς, αλλά κυρίως για άτομα μέσης ηλικίας, που ήταν στις θέσεις με τα πιο ακριβά εισιτήρια.

Κάποιοι άλλοι είχαν πάρει θέση κοντά στον πάγκο της ΑΕΚ και με το που πλησίασαν οι άνθρωποί της, επιτέθηκαν σε σημείο να ρίξουν κάτω και τον πάγκο! Επειτα από αυτό ακολούθησαν τα εκτεταμένα επεισόδια στον αγωνιστικό χώρο, που καθυστέρησαν την έναρξη του ματς για περίπου μισή ώρα.

Αυτό συγκεκριμένα το επεισόδιο με τον πάγκο, που βρισκόταν προς την πλευρά που ήταν οι οπαδοί της ΑΕΚ, προκάλεσε την επίθεση των τελευταίων σε εκείνο το σημείο, αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν συμμετοχή, ούτε είχαν αντιδράσει σε όσα ήδη συνέβαιναν.

Εννοείται ότι από τη στιγμή που ξεκίνησαν να έχουν… δραστηριότητα, διεκδίκησαν στα ίσια τη… νίκη από τους «ανταγωνιστές» τους.

Ο,τι έγινε στη διάρκεια του αγώνα ήταν φυσικό επακόλουθο πλέον. Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια του ματς είχαμε αντιδράσεις κυρίως από πλευράς του πάγκου του Αιγάλεω και προσωπικά του προπονητή του Γιώργου Σουρλή, που παρέπεμπαν στη δεκαετία του 198…

Από το πρώτο λεπτό είχε πάρει… στο κατόπι τον βοηθό που ήταν στην πλευρά του. Διαμαρτυρόταν σε κάθε σφύριγμα με πολύ έντονο τρόπο και γυρνούσε προς την εξέδρα, κάνοντας χαρακτηριστικά νοήματα στους «αφηνιασμένους» ήδη οπαδούς. Μάλιστα, στο δεύτερο ημίχρονο μπήκε στο γήπεδο για να επιτεθεί πρώτα στον Πλατέλλα και μετά στον Κορδέρο.

Οταν λοιπόν συμβαίνουν αυτά από προπονητή, τι περιμένει κανείς να γίνει από τους ανεγκέφαλους της εξέδρας… Πάντως, μετά το τέλος του ματς ζήτησε συγγνώμη, γιατί «ξέφυγε λίγο» όπως είπε…

Επαιξε ρόλο η διαιτησία στα επεισόδια προχθές; Φυσικά και όχι.

Πρώτον, σοβαρά επεισόδια είχαμε πριν καν ξεκινήσει το ματς.

Δεύτερον, η διαιτησία ήταν γενικά καλή, μέσα σε ένα κλίμα κάθε άλλο παρά ιδανικό για τον νεαρό διαιτητή Γαβρίλη.

Τρίτον, όπως φαίνεται πλέον από τα βίντεο που υπάρχουν για τις δύο «επίμαχες φάσεις», και το πέναλτι υπέρ της ΑΕΚ που έφερε την ισοφάριση και το δεύτερο γκολ από τον Μπρέσεβιτς, δεν αμφισβητούνται σοβαρά.

Υπάρχει, βέβαια, η συνηθισμένη οπτική γωνία, που αφορά τις ευθύνες και τις αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού στην πρόληψη τέτοιων καταστάσεων όπως την Κυριακή στο Αιγάλεω. Αυτή είναι δεδομένη. Εδώ έχουμε, όμως, και το ανεξήγητα ακραίο κλίμα φανατισμού από την πλευρά της εξέδρας των γηπεδούχων, που ήταν και η κινητήρια δύναμη των επεισοδίων. Κι αυτό ίσως τελικά πρέπει να ενταχθεί στο κλίμα που δημιουργεί η κόντρα που καλλιεργείται από το καλοκαίρι, ανάμεσα στην ΑΕΚ του Μελισσανίδη και τον Ολυμπιακό του Μαρινάκη.

Κακά τα ψέματα. Αν στο γήπεδο του Αιγάλεω προχθές αγωνιζόταν απλά η ΑΕΚ και όχι η «ΑΕΚ του Μελισσανίδη», είναι απίθανο να υπήρχε τόσος φανατισμός. Ούτε καν τόσοι οπαδοί της «Ενωσης», όσοι ήταν προχθές στο γήπεδο, δεν υπήρχαν σε εκείνα τα ματς. Και φυσικά ούτε κατά διάνοια τόσοι οπαδοί του Αιγάλεω. Εντός ή εκτός εισαγωγικών.

Ο ίδιος ο Μελισσανίδης έλειπε, αλλά το όνομά του ήταν στα υβριστικά συνθήματα όλων όσοι είχαν παραδοθεί στον άκρατο φανατισμό προχθές.

Οπως επίσης και στις… παραινέσεις ατόμων άγνωστης προέλευσης, που έμπαιναν ελεύθερα στα δημοσιογραφικά μπουθ και καλούσαν τους εκπροσώπους του Τύπου «να τα γράψετε για τον Μελισσανίδη» – σε όχι ιδιαίτερα ευγενικό στιλ, εννοείται…