→Η σχέση εξάρτησης – πάθους των αθλητών με το αλκοόλ καλά κρατεί! Φετινά παραδείγματα και σχετικές αναφορές το επιβεβαιώνουν…
Του Σπύρου Τσάμη
«Ακόμα ένα ποτηράκι»; Αν τη διατυπώσουμε έτσι, η προσέγγιση θα είναι αθώα, αν όχι αφελής, μέχρι γραφική…
Γιατί, πώς μπορείς να σχολιάσεις με την κορύφωση ενός ανάλαφρου λαϊκού τραγουδιού τη μάστιγα του αλκοόλ που συνέχισε και φέτος ακάθεκτη να επηρεάζει αθλητές υψηλών στόχων ή να οδηγεί σε λήψη μέτρων επειδή συνιστά απειλή μελλοντικών πρωταγωνιστών σε κορυφαίες διοργανώσεις και όχι μόνο; Στο… ποτήρι, λοιπόν, δεν ταιριάζει το υποκοριστικό του τραγουδιού. Κυρίως γιατί δεν είναι ένα!
Το γνωρίζει καλά η Κίτι Τσίλερ, αρχηγός της ολυμπιακής αποστολής της Αυστραλίας για τη διοργάνωση του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Οπως και ο αναπληρωματικός διαιτητής σε πρόσφατο παιχνίδι ημιεπαγγελματικής κατηγορίας στην Αγγλία, αφού όποιος τον πλησίαζε καταλάβαινε πως… βρομούσε αλκοόλ την ώρα του παιχνιδιού. Και βέβαια αναρίθμητοι άλλοι πρωταγωνιστές των γηπέδων σε όλες τις εποχές, γνωστοί τόσο για το ταλέντο τους όσο και για τη βύθισή τους στην ίδια δίνη!
Ο φετινός απολογισμός τούς επαναφέρει στη μνήμη μας…
Ακόμη και ο προπονητής της Λίβερπουλ Μπρένταν Ρότζερς, προ ημερών και μετά την ήττα από την Τσέλσι με 2-1, απάντησε αρχικά για το… ποτό πριν αναφερθεί στην αθώα εξήγηση της αγωνιστικής ανεπάρκειας των παικτών του, του Τζο Αλεν και του Τζόρνταν Χέντερσον: «Μην νομίζετε ότι δεν παίζουν επειδή… πίνουν! Απλώς είναι ανέτοιμοι από τους πρόσφατους τραυματισμούς τους…», διευκρίνισε αστειευόμενος, αφού ειδικά στην Αγγλία, τα συχνά παραδείγματα ποδοσφαιριστών μπλεγμένων στην παγίδα του αλκοόλ, σε όλες τις εποχές, οδηγούν την υποψιασμένη κοινή λογική σε παρόμοια υπόνοια για την κάμψη στην απόδοση, ποδοσφαιριστή ειδικότερα, αθλητή γενικότερα…
Η εικόνα τού άλλοτε μεγάλου σύγχρονου σταρ Πολ Γκασκόιν να εκλιπαρεί στο πεζοδρόμιο τους περαστικούς για βοήθεια, ρακένδυτος και πνιγμένος στο μεθύσι, επανήλθε στις δημοσιογραφικές αναφορές με αφορμή και αυτά τα πρόσφατα παραδείγματα…
Στις 18 Νοεμβρίου, η Κίτι Τσίλερ έπειτα από πολύμηνη σιωπή για το ίδιο θέμα (το άλλο όνομα της σιωπηλής έρευνάς της ανάμεσα στους αθλητές της ολυμπιακής ομάδας που ήταν ύποπτοι συστηματικού αλκοολισμού τα τελευταία χρόνια…) τόνισε: «Ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016, οι αθλητές μας θα είναι ελεύθεροι να πιουν ένα ποτό μακριά από το Ολυμπιακό Χωριό μετά την ολοκλήρωση της συμμετοχής τους, αλλά οφείλουν να φερθούν υπεύθυνα! Δηλαδή, δεν θέλουμε να τους δούμε να κατρακυλούν μεθυσμένοι όταν επιστρέφουν στο χωριό και να ενοχλούν άλλους αθλητές, δικούς μας και άλλων χωρών, όσους θα είναι έτοιμοι ν’ αγωνιστούν. Ο λόγος είναι πως μπορεί να επηρεάσουν την αυτοσυγκέντρωση, την αισθητική τους και βέβαια να δυσφημούν την Αυστραλία ως ακατάλληλα δημόσια πρόσωπα. Γιατί αυτό είναι οι αθλητές πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την αθλητική προσπάθειά τους. Η εμπειρία μάς διδάσκει να σκεπτόμαστε προληπτικά»…
Οπου «εμπειρία», τα μπουκάλια με ουίσκι, βότκα και όχι μόνο που είχαν βρεθεί την τελευταία διετία, σε τακτά χρονικά διαστήματα, στις αποσκευές πολλών Αυστραλών αθλητών καθ’ οδόν προς τα στάδια της πατρίδας τους και του εξωτερικού…
Στην αρχή του ίδιου μήνα, ο Αγγλος Φρανκ Σίνκλερ, άλλοτε παίκτης της Τσέλσι και πλέον προπονητής τής Κόλγουιν Μπέι, κατηγόρησε μετά τη λήξη του παιχνιδιού για την ημιεπαγγελματική κατηγορία ότι… «Μου ήταν αδύνατον να πλησιάσω τον αναπληρωματικό διαιτητή γιατί βρομούσε αλκοόλ!»
Ο ρέφερι πέρασε στην αντεπίθεση: «Ο,τι κι αν είχα πιει, πρώτον δεν επηρέαζε τη δουλειά μου στο γήπεδο και δεύτερον δεν είμαι ο μόνος άνθρωπος των σπορ που ναι μεν του αρέσει να πίνει, αλλά ξέρει τι και πόσο να πιει», δήλωσε στη «Sun».
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Κρασί, αντί για νερό…
Εκτός του εκκεντρικού Γκασκόιν, θυμίζουμε ότι ο διεθνής αμυντικός της Αρσεναλ, Τόνι Ανταμς, ίδρυσε κλινική απεξάρτησης όταν έβαλε τελεία και παύλα στην ενεργό δράση για να βοηθήσει, όπως είπε, «άλλους παγιδευμένους από το ποτό, όπως ήμουν κάποτε κι εγώ»…
Ο Ανταμς είχε νοσηλευθεί σε κλινική απεξάρτησης την εποχή που διέπρεπε με την Αρσεναλ και την Εθνική…
Ούτως ή άλλως, οι Αγγλοι έχουν σχετική παράδοση…
Οι δύο της Λιντς, Γουντγκέιτ και Μπόγερ, τιμωρήθηκαν με αποκλεισμό από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, γιατί δύο χρόνια νωρίτερα, το 2000, μεθυσμένοι είχαν δείρει Πακιστανό φοιτητή και τους είχαν επιβληθεί 100 ώρες κοινωνικής εργασίας…
Στη χώρα τους, η αναφορά στην καταστροφική σχέση ποδοσφαίρου – αλκοόλέχει κεντρική φυσιογνωμία το ατόφιο ταλέντο του Τζορτζ Μπεστ… «Ξόδεψα το 80% των χρημάτων μου σε αλκοόλ, γυναίκες, αυτοκίνητα! Το υπόλοιπο 20%, απλά το σπατάλησα!» είχε πει λίγο πριν πληρώσει το πάθος του με τη ζωή του…
Αθώοι μοιάζουν μπροστά στους Αγγλους οι Γάλλοι διοργανωτές του μαραθώνιου «Ντι Μεντόκ». Αντί για νερό, προσφέρουν στους δρομείς… τοπικό κρασί στις περιοχές απ’ όπου περνούν καθ’ οδόν προς τον τερματισμό!
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Η επανάσταση του βιολογικού ρολογιού
Τα τελευταία τριάντα χρόνια, ο υπογράφων έχω ακούσει Ελληνες και ξένους αθλητές, εκπροσώπους διαφορετικών αθλημάτων, να μιλούν για «τη βοήθεια που παρέχει η κατάλληλη ποσότητα αλκοόλ στη μείωση της ευαισθησίας, στην ανθεκτικότητα του πόνου και στη γιγάντωση της αυτοπεποίθησης»!
Η επικοινωνία με γιατρούς προς αποσαφήνιση όσων έλεγαν οι… μερακλήδες αθλητές αποκάλυψε την επιστημονική αλήθεια-διάψευσή τους: Το αλκοόλ, λοιπόν, ή αλλιώς αιθανόλη, ή οινόπνευμα, παρέχει «αυθυποβολή ακμής»! Κι αυτό γιατί η συστηματική χρήση από αθλητές οδηγεί σε επανάσταση του βιολογικού ρολογιού και συχνότερα άδοξο, πρόωρο, τέλος της αθλητικής πορείας τους. Το 1982, το αμερικανικό Κολέγιο Αθλητικής Ιατρικής, με τη διευκρίνιση ότι οδηγήθηκε σε συμπέρασμα «κατόπιν μακροχρόνιας, διεξοδικής έρευνας», ανακοίνωσε: «Η αιθανόλη δεν βοηθά σημαντικά στην παραγωγή ενέργειας όσο διαρκεί η άσκηση, ενώ σε περιπτώσεις παρατεταμένης άσκησης αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης υπογλυκαιμίας».
Με άλλα λόγια, το οινόπνευμα και τα παράγωγα του βλάπτουν τη σωματική λειτουργία που σχετίζεται με την αερόβια άσκηση, άρα και με τη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου όσο και με τη μέγιστη καρδιακή συχνότητα, δηλαδή δυο βασικές προϋποθέσεις αθλητικών επιδόσεων υψηλού επιπέδου…
Γνώρισαν καλά την ίδια παγίδα, ο επιβλητικός Σόκρατες (φωτό πάνω) όσο και ο Μίκι Μαντλ… Ο χαρισματικός Βραζιλιάνος είχε παραδεχθεί πως έπινε συστηματικά στα χρόνια που πρωτοστατούσε στα γήπεδα. Οι γιατροί του όταν πέθανε πρόωρα στα 57 χρόνια του, το 2011, τόνισαν πως αιτία ήταν το ποτό. Οσο για τον Μαντλ, όνομα συνώνυμο του μπέιζμπολ, «έφυγε» το 1995 σε ηλικία 63 χρόνων με κατεστραμμένο συκώτι.
«Ξέρω ότι αιτία θανάτου μου θα είναι το ποτό που αγαπώ από την εποχή που έπαιζα», είχε πει ο ίδιος πέντε χρόνια νωρίτερα…
Αντίθετα, ο Μάικ Τάισον (φωτό κάτω) δεν πάνε πολλοί μήνες που είχε δηλώσει αποφασισμένος σε συνέντευξη Τύπου να δώσει… δυνατή γροθιά στην προσωπική κατάπτωση: «Θέλω να ζήσω διαφορετικά. Να ζήσω και να μην πεθάνω πνιγμένος στο αλκοόλ», ήταν τα λόγια του απόλυτου επαγγελματία πυγμάχου…
