Ανάρπαστα τα εισιτήρια, και όχι μόνον από ομογενείς, για την Ελευθερία, η οποία συγκαταλέγεται στα δημοφιλή έθνικ ονόματα διεθνώς. «Είναι μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας μου» λέει η ίδια
Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Το σημειώνω κατευθείαν πρώτο πρώτο γιατί έχει τη σημασία του: την Ελευθερία Αρβανιτάκη την προσκάλεσε το ίδιο το Carnegie Hall της Νέας Υόρκης να παίξει εκεί, το Σάββατο 1η Φεβρουαρίου. Δεν το έκλεισε κάποιος ατζέντης, δεν έγιναν διαπραγματεύσεις, δεν έπεσαν… χρήματα για συμφωνίες. Απ’ ευθείας ανάθεση, χωρίς ενοίκια για αίθουσες, χωρίς προϋποθέσεις, μόνον ένα «έλα, παίξε εδώ, σε θέλουμε». Ενα ωραίο απόγευμα λοιπόν στην Αθήνα, πρωί για την Αμερική, χτύπησε το τηλέφωνο της Ελευθερίας, απάντησε η ίδια και, έκπληκτη, άκουσε τους υπευθύνους ενός από τους πιο ονομαστούς και ιστορικούς συναυλιακούς χώρους της Νέας Υόρκης να την καλούν για συναυλία. Αυτό μάλιστα, είναι πραγματικό success story.
Και θα παίξει στη μεγάλη αίθουσα, στην κεντρική σκηνή χωρητικότητας 2.804 ατόμων, στο Stern Auditorium/Perelman Stage. Κι έτσι όπως κοίταζα χθες το πρωί το site τους με τα εξαιρετικά γραφήματα για τις εναπομείνασες ελεύθερες θέσεις, ζήτημα είναι αν έχει παραμείνει απούλητο το 10 με 15% των εισιτηρίων. Πάει για sold out ξεγυρισμένο. Καλού-κακού κοίταξα και τα εισιτήρια μιας άλλης συναυλίας που γίνεται την προηγούμενη ημέρα, της American Symphony Orchestra με έργα σύγχρονων Βρετανών συνθετών στο πρόγραμμα, ώστε να κάνω τις συγκρίσεις. Διότι, ξέρετε, μερικοί χώροι έχουν τον κόσμο τους ανεξαρτήτως των παραστάσεων που φιλοξενούν. Ούτε το 1/8 των εισιτηρίων λοιπόν δεν έχει φύγει για την American Symphony Orchestra. Οι περισσότερες θέσεις παραμένουν ακόμα άδειες. Καταλυτική η σύγκριση. Για να μη νομίζουμε άλλα. Εχει ρεύμα η Ελευθερία στην Αμερική.
Το έχει αποδείξει όμως κι άλλες φορές, σε αυτό δεν έχω αμφιβολία. Τη γνωρίζουν την Αρβανιτάκη στο εξωτερικό. Συμμετέχει διαρκώς σε διάφορα φεστιβάλ στην Ισπανία, είναι από τα ethnic ονόματα που παίζουν πολύ στους αντίστοιχους κύκλους, δίνει διαρκώς συναυλίες στην Ευρώπη και, το σημαντικότερο, ανάμεσα στο κοινό ελάχιστοι είναι οι Ελληνες ακροατές. Κυρίως ξένοι την ακούν. Διότι τι νόημα έχει να παίζουν οι δικοί μας καλλιτέχνες στο εξωτερικό, όταν τους παρακολουθούν μόνον οι Ελληνες φοιτητές; Και οι Ελληνες μετανάστες πλέον. Οχι τίποτε άλλο, απλώς βλέπεις κάτι λαϊκοπόπ ονόματα να υπερηφανεύονται για επιτυχία στο εξωτερικό, όταν στις συναυλίες τους στο Λονδίνο ή στη Γερμανία ακούς να μιλούν μόνον ελληνικά ανάμεσα στον κόσμο. Δώρον-άδωρον. Να θυμηθούμε συναυλίες της Ελευθερίας στο εξωτερικό; Στο περίφημο Montreux Jazz Festival της Ελβετίας, στα Queen Elisabeth Hall, Royal Festival Hall και Barbican του Λονδίνου, στην Οπερα του Σίδνεϊ (ως η πρώτη Ελληνίδα ερμηνεύτρια που έδωσε συναυλίες εκεί τον Μάιο του 2009), στο North Sea Jazz Festival, στο Womad και αλλού.
«Αν δεν υπάρχουν πάντως Ελληνες ανάμεσα στο κοινό ο κόσμος είναι ίδιος παντού, ανεξαρτήτως χώρας και ηπείρου ακόμα», λέει στην «Εφ.Συν.» η Ελευθερία. «Η συναυλία μου στο Carnegie είναι μία από τις πιο σημαντικές στιγμές στην καριέρα μου. Και μόνο που σκέφτομαι ποιοι έχουν παίξει εκεί, με πιάνει ρίγος». Δεν έχει άδικο, εκεί έγινε και η ιστορική, πρώτη, συναυλία των Buena Vista Social Club. Και όπως έλεγαν οι σοφοί Κουβανοί γέροντες του συγκροτήματος, μόνο τότε κατάλαβαν πόσο μεγάλη αποδοχή είχαν, αμέσως μετά το live τους στη συγκεκριμένη σκηνή.
Το Carnegie Hall, λοιπόν. Στο παλμαρέ της ερμηνεύτριας κι αυτό. Σάββατο 1η Φεβρουαρίου, στις 8 το βράδυ, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, «μία από τις πιο ταλαντούχες Ελληνίδες τραγουδίστριες του σήμερα», όπως την αναφέρει χαρακτηριστικά το επίσημο πρόγραμμα του θεάτρου, θα παρουσιάσει τα τραγούδια της συνοδευόμενη από τον Ara Dinkjian (Αρά Ντινκτζιάν), τον γνωστό αρμενικής καταγωγής σολίστα και συνθέτη. Για περισσότερο από έναν αιώνα το Carnegie Hall είναι ο συναυλιακός χώρος όπου όλοι θέλουν να παίξουν. Για τη φήμη πάνω απ’ όλα, για το βιογραφικό τους, μια και είναι ένα από τα πιο σημαντικά και δημοφιλή concert halls σε ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά και για καλλιτεχνικούς λόγους. Ολοι λένε για την αίθουσα Stern Audiotorium/Perelman Stage. Για την αισθητική της αλλά και τη μοναδική ακουστική της. «Είναι από μόνη της ένα μουσικό όργανο! Παίρνει αυτό που παρουσιάζεις εσύ και το κάνει μεγαλύτερο και από την ίδια τη ζωή», έτσι την περιέγραψε ο Αϊζακ Στερν, o περίφημος Ουκρανός συνθέτης και βιολονίστας. Είναι κι ακριβά τα εισιτήρια για Νέα Υόρκη, δυστυχώς.
