Το σχέδιο γνωμοδότησης της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου αναφέρει ότι παραβιάστηκαν η Συνθήκη της Λισαβόνας και ο Κοινωνικός Χάρτης του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ το αποτέλεσμα των μέτρων έφερε τη φτωχοποίηση σημαντικού μέρους του πληθυσμού σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Κύπρο και Ιρλανδία

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ Του Κ. Μοσχονά

Νέες φωνές υψώνονται κατά των καταστροφικών επιπτώσεων που επέφερε η πολιτική της τρόικας στην αγορά εργασίας και την απασχόληση στις μνημονιακές χώρες.

Αυτή τη φορά πρόκειται για την Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία εκπόνησε σχέδιο γνωμοδότησης στο πλαίσιο της διερεύνησης για τον ρόλο της τρόικας στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Κύπρο. Η εν λόγω γνωμοδότηση, το περιεχόμενο της οποίας αποτελεί κόλαφο για την τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ, ΕΚΤ) και τα τσιράκια της, Πολ Τόμσεν, Ματίας Μορς και Κλάους Μαζούχ, θα ενσωματωθεί στο πόρισμα της διερευνητικής επιτροπής του Σώματος.

Κατηγορώ

Στη γνωμοδότηση της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων, ο Ισπανός εισηγητής Αλεχάνδρο Θέρκας κατηγορεί ευθέως την τρόικα ότι με τις περικοπές στην υγεία και τις συντάξεις που επέβαλε στην Ελλάδα και τις άλλες μνημονιακές χώρες παραβίασε τη Συνθήκη της Λισαβόνας και τον Κοινωνικό Χάρτη του Συμβουλίου της ευρωζώνης. Οπως αναφέρει, κατά τη διάρκεια της τελευταίας 4ετίας, η τρόικα «κατάφερε» με την πολιτική της να χαθούν 2 εκατομμύρια θέσεις εργασίας στις 4 χώρες, αριθμός που αντιστοιχεί με το 15% των υφιστάμενων θέσεων εργασίας. Οι κ. Μπαρόζο, Ρεν και Ντράγκι, καθώς και η κ. Λαγκάρντ μπορούν να είναι «υπερήφανοι» για το έργο τους… Κατά τον Ισπανό εισηγητή, «τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. (Ευρ. Επιτροπή, ευρωζώνη και ΕΚΤ) είναι πλήρως συνυπεύθυνα για τους όρους που επιβάλλονται στο πλαίσιο των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής και, άρα, για τις κοινωνικές τους συνέπειες»…

Τα εν λόγω προγράμματα, παρατηρεί ο Αλ. Θέρκας, σχεδιάστηκαν χωρίς καμιά εκτίμηση των συνεπειών και συντονισμό με τα διάφορα ευρωπαϊκά όργανα. Αποτέλεσμα: Τα μέτρα που επιβλήθηκαν στις 4 χώρες οδήγησαν σε δραματικά ποσοστά ανεργίας, σε ιστορικά υψηλά ποσοστά απώλειας θέσεων εργασίας και στην υποβάθμιση των συνθηκών εργασίας.

Αυτοί που πλήττονται περισσότερο είναι οι νέοι. Μάλιστα, χαρακτηρίζεται «απελπιστική» η κατάσταση στην Ελλάδα, στην οποία το ποσοστό ανεργίας των νέων υπερβαίνει το 50%, ή στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία, που έχει υπερβεί το 30%.

Επιπλέον, οι πιστωτές θέτουν ως όρο στις μνημονιακές χώρες για τη χορήγηση χρηματικής συνδρομής να περιλαμβάνουν τα προγράμματα περικοπές σε θεμελιώδεις τομείς, όπως είναι οι συντάξεις, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τα φάρμακα προς τις ευπαθείς ομάδες καθώς και μια σειρά από βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Αποτέλεσμα, η δραματική αύξηση των πολιτών που ζουν στα όρια της φτώχειας. Η γνωμοδότηση επικαλείται στοιχεία της ίδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που αφορούν το διάστημα 2008-2012, τα οποία αποδεικνύουν ότι η ανισότητα στην κατανομή του εισοδήματος αυξήθηκε σημαντικά στις 4 μνημονιακές χώρες. Αλλοι παράγοντες της αύξησης των επιπέδων της φτώχειας, όχι μόνο στους ανέργους αλλά και στους εργαζομένους: οι περικοπές των κοινωνικών παροχών και των επιδομάτων ανεργίας που επέβαλαν τα μέτρα λιτότητα και οι μειώσεις των μισθών λόγω των περίφημων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Ειδικά για τις μεταρρυθμίσεις στα συστήματα υγείας και τις περικοπές των δαπανών στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, τα προγράμματα προσαρμογής περιελάμβαναν όρους που έρχονται σε αντίθεση με το άρθρο 168 παράγραφος 7 της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Εχει καταδικάσει

Ο εισηγητής υπενθυμίζει ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει ήδη καταδικάσει τις περικοπές στο δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ελλάδας (παράβαση του άρθρου 12 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη και του άρθρου 4 του πρωτοκόλλου του). Ακόμη, επικαλείται τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ), η οποία επέκρινε σφοδρά τις ριζικές μεταρρυθμίσεις του συνταξιοδοτικού συστήματος στην Ελλάδα.

Ο εισηγητής ζητεί από την Ευρ. Επιτροπή να καταγράψει λεπτομερώς τις επιπτώσεις της πολιτικής της τρόικας στα συστήματα κοινωνικής προστασίας ώστε να αντισταθμιστούν οι απώλειες με τη συνδρομή κοινοτικών πόρων. Επίσης ζητείται η κατάργηση, σταδιακά, όλων των έκτακτων μέτρων. Αλλά ποιος τον ακούει;