Ξεκινά αύριο στο Εφετείο, έπειτα από συνεχείς αναβολές, η δίκη 48 Ρουμάνων που κατηγορούνται για μικροκλοπές με πειστήρια καταθέσεις αστυνομικών και φωτογραφίες που δεν ταυτοποιήθηκαν

Tου Δημήτρη Αγγελίδη

Κοντεύουν να αποφυλακιστούν -κάποιοι έχουν ήδη αποφυλακιστεί-, αλλά η εκδίκαση της έφεσής τους, στην οποία δεν είχε δοθεί ανασταλτικός χαρακτήρας, δεν έχει ολοκληρωθεί λόγω συνεχών αναβολών και διακοπών. Μπορούμε να μιλάμε για δικαιοσύνη; Μπορούμε να μιλάμε για δικαιοσύνη, όταν η εκδίκαση της έφεσης αναβάλλεται συνεχώς και το δικαστήριο αρνείται να αποφασίσει αναστολή της ποινής, ακόμη και για κρατούμενο που έχει υποστεί εγκεφαλικό και για την υπόθεσή του έχει ζητήσει εξηγήσεις το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου; Μιλάμε για δικαιοσύνη όταν το κατηγορητήριο βασίζεται σε μαρτυρίες αστυνομικών, ενώ δεν έχει χρησιμοποιηθεί διαθέσιμο οπτικοακουστικό υλικό από κάμερες που θα μπορούσε να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει αποφασιστικά το κατηγορητήριο; Είναι δικαιοσύνη όταν δικαστής παραδέχεται στην ακροαματική διαδικασία ότι έχει πέσει θύμα των αδικημάτων που δικάζει και παρ΄ όλα αυτά παραμένει στην έδρα; Αυτά τα ζητήματα αναδεικνύει η δίκη 48 Ρουμάνων που ξεκινά αύριο στο Εφετείο.

Στην πλατεία Βικτωρίας

Συνελήφθησαν μαζί με άλλους συμπατριώτες τους, και επιπλέον δύο Βούλγαρους και δύο Ελληνες, περισσότερα από 65 άτομα συνολικά, στις 25 Οκτωβρίου 2010 στην πλατεία Βικτωρίας, σε επιχείρηση του Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα, έπειτα από καταγγελίες για μικροκλοπές στην πλατεία και στους συρμούς και τις αποβάθρες των ΗΣΑΠ. Προφυλακίστηκαν και παραπέμφθηκαν σε δίκη κατηγορούμενοι για συγκρότηση και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης με σκοπό τις διακεκριμένες κλοπές.

Η δίκη, που κράτησε από τον Απρίλιο ώς τον Μάιο του 2011, βασίστηκε κυρίως στις μαρτυρίες αστυνομικών που παρακολουθούσαν την πλατεία πριν από τη σύλληψη.

Τριακόσιες τριάντα φωτογραφίες παρουσίασαν οι αστυνομικοί από ανθρώπους που βρίσκονταν στους υπό έρευνα χώρους (χώρους δημόσιας χρήσης που χρησιμοποιεί ο καθένας) και άλλες 74 που απεικονίζουν τους κατηγορούμενους μετά τη σύλληψη. Τα πρόσωπα όμως των εικονιζόμενων δεν ταυτοποιήθηκαν στο δικαστήριο με τα πρόσωπα των κατηγορουμένων ούτε αναγνωρίστηκαν από μάρτυρες– οι αστυνομικοί ισχυρίστηκαν ότι δεν ήταν δυνατό να τους αναγνωρίσουν λόγω αλλαγής των χαρακτηριστικών τους με την πάροδο του χρόνου.

Ανάμεσα στους κατηγορούμενους, υπήρχαν άνθρωποι που για το διάστημα που κατηγορούνται για σειρά κλοπών βρίσκονταν κρατούμενοι για απέλαση (!) ή βρίσκονταν στην εργασία τους (!).

Στις φωτογραφίες περιλαμβάνονται κάδοι απορριμμάτων (!), όπου οι κατηγορούμενοι φέρονται να ξεφορτώνονται τα άδεια πορτοφόλια που είχαν αφαιρέσει από τα θύματά τους. Υπάρχουν μάλιστα καταθέσεις αστυνομικών πως είδαν δέκα – δεκαπέντε ανθρώπους να πετούν ομαδικά (!) ένα πορτοφόλι σε κάδο ή να ξεφορτώνονται τα ξυραφάκια που φέρονται πως είχαν χρησιμοποιήσει για να ανοίξουν τσάντες.

Για κάποιο λόγο, η αστυνομία δεν φρόντισε να πάρει αποτυπώματα από τα πορτοφόλια. Ακόμη χειρότερα, ενώ υπήρχε εισαγγελική παραγγελία να αρθεί το απόρρητο και να καταγραφεί οπτικοακουστικό υλικό, ενώ επίσης οι ΗΣΑΠ είχαν ζητήσει την ενεργοποίηση της αστυνομίας και η αστυνομία τη συνδρομή των ΗΣΑΠ, δεν ζητήθηκε εγκαίρως το υλικό από τις κάμερες των ΗΣΑΠ, ούτε ελέγχθηκαν τα κινητά τηλέφωνα των κατηγορουμένων για κλήσεις μεταξύ των μελών της φερόμενης εγκληματικής οργάνωσης.

«Καθίσταται ανυπέρβλητης σπουδαιότητας για την υπεράσπισή μου το να φτάσουν αυτές οι καταγραφές σε γνώση του Δικαστηρίου Σας, αφού είναι ο πλέον σίγουρος τρόπος για να διαπιστώσετε, ιδίοις όμμασι, ότι δεν έχω καμία σχέση με τα διωκόμενα και σε βάρος μου ποινικά αδικήματα», ζητούσαν πολλοί κατηγορούμενοι από το δικαστήριο. Μάταια.

Κατήγγειλαν βασανισμούς

Σε κάθε ευκαιρία, κάποιοι κατηγορούμενοι ανέφεραν τραυματισμούς και βασανισμούς κατά τη σύλληψη, γνωστή άλλωστε πρακτική της αστυνομίας, αλλά οι δικαστικές αρχές τους απαντούσαν ότι «αυτά δεν ενδιαφέρουν την παρούσα διαδικασία».

Φαίνεται πως τουλάχιστον ένα τμήμα της έδρας είχε βγάλει ήδη απόφαση. Στις 12 Μαΐου 2011, κατά τη διάρκεια της απολογίας ενός κατηγορούμενου, δικαστής τον διέκοψε και του είπε: «Λίγο μετά το Πάσχα πήρα εγώ ο ίδιος τον συρμό των ΗΣΑΠ από Ομόνοια για Ολυμπιακό Στάδιο και μάλιστα έπεσα κι εγώ θύμα ακριβώς της ίδιας πράξης.

Δηλαδή, όπως ήμουν μέσα στο τρένο, μου δημιούργησαν τεχνητό συνωστισμό και μου έκλεψαν το κινητό. Εγώ ο ίδιος σάς λέω έχω πέσει θύμα έτσι ακριβώς όπως ακούμε εδώ». Σε άλλο σημείο, ο ίδιος δικαστής επιχείρησε να εκμαιεύσει από απολογούμενο την παραδοχή για την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης, με το εξής ατράνταχτο επιχείρημα: «Τότε τι κάνουμε τόσο καιρό εδώ πέρα; Τσάμπα, έτσι απασχολούμε τη Δικαιοσύνη δηλαδή; Πώς μας λέτε ότι δεν ξέρετε;». Το αίτημα να εξαιρεθεί ο συγκεκριμένος δικαστής, καθώς ήταν αμφισβητούμενη η αμεροληψία του ως θύμα των αδικημάτων, δεν κατατέθηκε λόγω φόβου από κανένα κατηγορούμενο, κάτι που οδήγησε στην παραίτηση συνηγόρου υπεράσπισης.

«Δεδομένου ότι λόγω “φόβου” η εντολέας μου δεν επιθυμούσε τελικώς να καταθέσει την εν λόγω αίτηση (εκτίμησε όπως και πολλοί συγκατηγορούμενοί της ότι θα επηρέαζε αρνητικά το δικαστήριό σας) και δεδομένου ότι κατά την επιστημονική μου κρίση δεν είναι πλέον Δίκαιη αυτή η Δίκη, δηλώνω την αδυναμία μου να εξακολουθήσω να αποτελώ μέρος της, τιμώντας τον ρόλο μου ως συλλειτουργού της Δικαιοσύνης και αναγκάζομαι να παραιτηθώ από την υπεράσπιση, καταθέτοντας το παρόν αυτοτελές αίτημα εξαίρεσης δικαστικού προσώπου, ανυπόγραφο, ως σχετικό έγγραφο που δικαιολογεί την παραίτησή μου», κατέθεσε στα πρακτικά η συνήγορος. Παρά το εξόφθαλμο του πράγματος, που αποτελεί άλλωστε αδίκημα (αποσιώπηση λόγου εξαίρεσης), ο δικαστής, που σύμφωνα με ορισμένους νομικούς θα όφειλε να είχε αυτοεξαιρεθεί, παρέμεινε στη θέση του. Το δικαστήριο καταδίκασε τους περισσότερους κατηγορούμενους σε δεκαετή κάθειρξη χωρίς αναστολή.

Σαράντα οκτώ άσκησαν έφεση. Με το «καλημέρα σας» στο Εφετείο, στις 7 του περασμένου Ιουνίου, φάνηκε ότι η διαδικασία θα ήταν το μαρτύριο της σταγόνας για τους κατηγορούμενους.

Επειτα από τρία χρόνια

Η εισαγγελία είχε κάνει λάθος στην κλήτευση δύο κατηγορουμένων και λόγω αυτού αποφάσισε να αναβάλει τη δίκη για όλους, παρ΄ όλες τις σφοδρές διαμαρτυρίες και τα κλάματα των υπολοίπων. Τον Σεπτέμβριο, σχεδόν τρία χρόνια από τη σύλληψή τους, 14 κατηγορούμενοι ζήτησαν αναστολή της εκτέλεσης της ποινής. Ανάμεσά τους, ένας που είχε πάθει εγκεφαλικό. Είχε ζητήσει την προστασία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, και αυτό είχε ζητήσει κατεπειγόντως εξηγήσεις από το ελληνικό κράτος. Το αίτημα απορρίφθηκε. Η δίκη είχε προγραμματιστεί να αρχίσει εξ αναβολής την 1η Νοεμβρίου, όπου και πάλι η έδρα αποφάσισε να την αναβάλει, λόγω μιας επίθεσης με μαχαίρι στη γραμματεία των δικαστηρίων της Ευελπίδων.

Στις διαμαρτυρίες κατηγορουμένων και συνηγόρων, η έδρα, απευθυνόμενη σε συνήγορο, ρώτησε: «Δεν έχετε συγκινηθεί εσείς; Να θυμάστε ότι είστε Ελληνίδα». Μάλιστα, η εισαγγελέας αναφώνησε: «Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου να πάει στη χώρα της»(!). Το αίτημα να καταγραφεί στα πρακτικά αυτή η δήλωση από τη συνήγορο της οποίας αμφισβητήθηκε η ελληνικότητα πέρασε απαρατήρητο.

Η δίκη προσδιορίστηκε για τις 14 Ιανουαρίου. Διακόπηκε και αναμένεται να ξεκινήσει αύριο, ενώ οι προξενικές αρχές της Ρουμανίας, σύμφωνα με πληροφορίες της «Εφ.Συν.», έχουν ζητήσει επανειλημμένα εδώ και δύο χρόνια να εκδικαστεί επιτέλους η υπόθεση ώστε να μην παραμένουν στη φυλακή τόσο χρόνο άνθρωποι χωρίς να έχει τελεσιδικήσει η υπόθεσή τους.