27/01/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

«Η Ευρώπη είναι ιμάντας μεταβίβασης του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού»

«Είναι ακριβώς ο κόσμος που είχε προβλέψει ο Μαρξ εδώ και 150 χρόνια, ο κόσμος της παγκόσμιας αγοράς» είπε ο Αλέν Μπαντιού.
      Pin It

«Είναι ακριβώς ο κόσμος που είχε προβλέψει ο Μαρξ εδώ και 150 χρόνια, ο κόσμος της παγκόσμιας αγοράς» είπε ο Αλέν Μπαντιού

 

Του Κώστα Ζαφειρόπουλου

 

ΑΛΕΝ ΜΠΑΝΤΙΟΥ μεταφραση ΣΑΒΒΑΣ ΜΙΧΑΗΛ«Xαιρετίζω όλους εκείνους που παλεύουν ενάντια σε αυτή τη βάρβαρη πολιτική που επιβάλλεται στον ελληνικό λαό». Με αυτή τη φράση υποδέχτηκε το κοινό, το οποίο γέμισε ασφυκτικά αίθουσα της Νομικής το Σάββατο το απόγευμα, ο Γάλλος φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού. Η διάλεξη, που καθυστέρησε μισή ώρα να ξεκινήσει λόγω της αθρόας προσέλευσης κόσμου (δεκάδες φοιτητές κάθονταν στο πάτωμα και στις σκάλες), είχε άξονα αναφοράς το μεταναστευτικό ζήτημα.

 

Την αφορμή έδωσε και η εισήγηση της Ελένης Πορτάλιου από την «Ανοιχτή Πόλη»: «Με βάση τις μαρτυρίες τους δεν ήταν ατύχημα, αλλά έγκλημα εκ προμελέτης ο θάνατος των μεταναστών στο Φαρμακονήσι». «Η Ευρώπη σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο ιμάντας μεταβίβασης του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού» πήρε τον λόγο ο Μπαντιού, σκιαγραφώντας «έναν κόσμο αδικημένων ανθρώπων και νομισματικών σημείων ελεύθερης διακίνησης εμπορευμάτων και ροών χρηματιστικού κεφαλαίου. Είναι ακριβώς ο κόσμος που είχε προβλέψει ο Μαρξ εδώ και 150 χρόνια, ο κόσμος της παγκόσμιας αγοράς. Ενας κόσμος όπου οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να κυκλοφορούν ελεύθερα όπου θέλουν».

 

«Είμαι εχθρικός σε κάθε έννοια αφομοίωσης σε ένα κλειστό κόσμο είτε είναι ελληνικός είτε γαλλικός» εξήγησε ο Μπαντιού, επαναλαμβάνοντας πως «υπάρχει μόνο ένας κόσμος νομάδων προλετάριων, οι οποίοι πρέπει να ταξιδέψουν καμιά φορά πολύ μακριά.

 

Ο Σαρκοζί είπε μια μέρα «αν οι μετανάστες θέλουν να μείνουν στη Γαλλία, θα πρέπει να αποδείξουν ότι την αγαπάνε». Τότε σκέφτηκα ότι πρέπει και εγώ να φύγω γιατί δεν αγαπώ καθόλου αυτή τη Γαλλία. Δεν πιστεύω σε αυτού του είδους την ενσωμάτωση».

 

«Χτίζουν παντού τείχη»

 

Οι έννοιες του εγκλεισμού και του αποκλεισμού επανέρχονταν συνέχεια στα λόγια του Μπαντιού: «Παντού στον κόσμο χτίζουν σήμερα τείχη: το τείχος που διαχωρίζει τους Παλαιστίνιους και τους Ισραηλινούς, ο φράχτης ανάμεσα στο Μεξικό και τις ΗΠΑ, το ηλεκτροφόρο τείχος ανάμεσα στην Αφρική και την Ισπανία. Ο δήμαρχος μιας γαλλικής πόλης προτείνει να οικοδομήσει έναν τοίχο που να χωρίζει το κέντρο της πόλης από τα εργατικά προάστια. Σήμερα υπάρχουν άνθρωποι στην Ευρώπη που θέλουν να χτίσουν έναν τοίχο ανάμεσα στη δυστυχισμένη Ελλάδα και την εύπορη Βόρεια Ευρώπη».

 

Ο 77χρονος φιλόσοφος υπογράμμισε πως «η αρχή της ύπαρξης του ενός και μόνου κόσμου δεν αντιφάσκει με το άπειρο παιχνίδι των ταυτοτήτων. Η ατομική ανάπτυξη πρέπει να ξεπερνά την αντιπαράθεση με τον άλλο. Οφείλουμε να περιορίσουμε την έννοια της καθαρότητας αλλά και να ξεμπερδεύουμε με τη δικτατορία της «ατομικής ιδιοκτησίας»».

 

Ο Μπαντιού, χαμογελαστός και ζεστός με το κοινό, στην ερώτηση αν η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει την Ευρώπη απάντησε: «Και οι δύο δρόμοι είναι πολύ δύσκολοι. Πιθανή έξοδος προϋποθέτει αναζήτηση άλλων συμμαχιών. Προσπαθήστε να οργανώσετε ένα συλλαλητήριο όπου πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι θα απαιτούν τη διαγραφή του χρέους της χώρας» προέτρεψε τον κόσμο.

 

Η διάλεξη, που συνάρπασε περισσότερο το νεανικό ακροατήριο, συνδιοργανώθηκε από το περιοδικό αληthεια, από τη δημοτική κνηση «Ανοιχτή Πόλη» και την Αριστερή Ενότητα με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς. Τη μετάφραση έκανε ο Σάββας Μιχαήλ.

 

Scroll to top