Την Τετάρτη 12 Αυγούστου, σεισμός 7,2 Ρίχτερ ισοπεδώνει στην κυριολεξία Ζάκυνθο, Κεφαλονιά και Ιθάκη. Σύμφωνα με τα στοιχεία, γκρεμίζονται ολοσχερώς 27.659 οικοδομές επί συνόλου 33.000!
Τον Αύγουστο του 1953 τρία νησιά του Ιονίου, η Ζάκυνθος, η Κεφαλονιά και η Ιθάκη, θα ισοπεδωθούν στην κυριολεξία από τα επαναλαμβανόμενα χτυπήματα του Εγκέλαδου. Συνολικά 871 άνθρωποι θα χάσουν τη ζωή τους, 1.690 θα τραυματιστούν και θα μείνουν άστεγοι άλλοι 150.000.
Ο πρώτος σεισμός έγινε την Κυριακή 9 Αυγούστου με επίκεντρο τον Σταυρό της Ιθάκης. Υπολογίζεται πως ήταν 6,4 Ρίχτερ. Στις 11 Αυγούστου ακολουθεί άλλος, μεγαλύτερος, μεγέθους 6,8 Ρίχτερ, ενώ οι μετασεισμοί κυμαίνονται από 5 έως 5,3 Ρίχτερ. Τα τρία νησιά μετρούν ήδη νεκρούς, τραυματίες και ζημιές.
Η χαριστική βολή θα δοθεί την Τετάρτη 12 Αυγούστου. Ο σεισμός που έχει επίκεντρο την Κεφαλονιά είναι 7,2 Ρίχτερ, ένας από τους μεγαλύτερους και καταστροφικότερους στη σεισμική ιστορία της Ελλάδας. Τα τρία νησιά ισοπεδώνονται. Σύμφωνα με τα στοιχεία, γκρεμίζονται ολοσχερώς 27.659 οικοδομές επί συνόλου 33.000!
Στη Ζάκυνθο, η καταστροφή συμπληρώνεται και από τη μεγάλη πυρκαγιά που θα ξεσπάσει στην πρωτεύουσα του νησιού λόγω του σεισμού. Στην Κεφαλονιά θ’ ακολουθήσει άλλος ένας μεγάλος σεισμός 2 μήνες μετά, αλλά δεν είχε μείνει τίποτε όρθιο για να καταστρέψει! Υπολογίζεται ότι έως την άνοιξη του 1954 θ’ ακολουθήσουν περίπου 3.000 σεισμοί και μετασεισμοί. Το μέρος με τις λιγότερες ζημιές στο νησί θα είναι το Φισκάρδο.
Σε αυτό το τραγικό πλαίσιο ο πληθυσμός των νησιών θ’ αλλάξει δραματικά. Η χώρα έχει ακόμα νωπές τις πληγές από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο και μπροστά στον φόβο της ερήμωσης των νησιών η κυβέρνηση απαγορεύει την εγκατάλειψή τους. Παρ’ όλα αυτά, αρκετοί είναι οι κάτοικοι που όντας τρομαγμένοι θα περάσουν στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Ο Τύπος της εποχής
Ο φιλοκυβερνητικός Τύπος της εποχής θα επιχειρήσει αρχικά να υποβιβάσει τα γεγονότα και μόνον έπειτα από μερικές μέρες, όταν καταφτάνουν ορδές απελπισμένων στην Ηλεία και την Αχαΐα, θα αποκαλυφθεί η πραγματική διάσταση της καταστροφής. Την Πέμπτη 13 Αυγούστου θ’ αρχίσουν να μιλάνε οι εφημερίδες για «Κόλαση του Δάντη».
H «Αυγή» θα θέσει με οξύτητα το ζήτημα του κατά πόσον η κυβέρνηση πήρε έγκαιρα μέτρα, προληπτικά στην αρχή, περίθαλψης μετά: «215 πολιτικοί κρατούμενοι στη Ζάκυνθο ετάφησαν κάτω από τα ερείπια των φυλακών. Δεν τους είχαν βγάλει από τα μπουντρούμια μέχρι την τελευταία στιγμή… Τι έγινε και τι μπορούσε να γίνει στη Ζάκυνθο; Αντί των καθησυχαστικών διαταγών έπρεπε να διαταχθή η εκκένωσις των πόλεων. Αντί των δύο τοπικών αντλιών, έπρεπε να σταλή εγκαίρως ο στόλος με πυροσβεστικούς σχηματισμούς και τάγματα σκαπανέων».
Την επόμενη μέρα θα πάρει «απάντηση» από την «Καθημερινή»: «Το κράτος ευρίσκεται παρά τω πλευρώ των θυμάτων και αποτελούν κατωτάτης ποιότητος αντιπολίτευσιν αυτά που λέγονται περί αδρανείας και μακαριότητος της κυβερνήσεως. Το θέμα είναι άλλον. Οτι το κράτος, ενώ κάμνει εις το ακέραιον το καθήκον του, δεν θα ημπορέση να θεραπεύση εξ ολοκλήρου τας χαινούσας πληγάς».
Δ. Τερζής
