Του Πέτρου Μανταίου

Δεν ξέρω αν υπάρχει και στα κινέζικα η παροιμία «ο βήχας και το χρήμα δεν κρύβονται». Πάντως η «Σύμπραξη των Ερευνητών Δημοσιογράφων» («Εφ. Συν.» 23/1) «αποκάλυψε ότι αρκετοί συγγενείς της ανώτατης πολιτικής και στρατιωτικής ελίτ της πολυπληθέστερης χώρας του πλανήτη συγκεντρώνουν τον πλούτο τους στους φορολογικούς παραδείσους των Βρετανικών Παρθένων Νησιών». Στο σχετικό δημοσίευμα του Δημ. Φαναριώτη αναφέρονται, ενδεικτικά, ονόματα όπως: του γαμπρού του σημερινού προέδρου της Κίνας, Σι Τζινγκπίνγκ, ο οποίος Τζινγκπίνγκ (κινέζικα είναι, τι να κάνουμε!) έχει «σημαία» του την πάταξη της διαφθοράς. Η κόρη του πρώην πρωθυπουργού Λι Πενγκ, πρόεδρος ιδιωτικής εταιρείας ενέργειας, από τις μεγαλύτερες της Κίνας. Ο γαμπρός τού, πρώτου διδάξαντος τον σύγχρονο κινεζικό… καπιταλισμό, Ντενγκ Χσιάο Πινγκ. Ο ξάδελφος του πρώην προέδρου Χου Τζιντάο, ο γαμπρός, αλλά και ο γιος, του πρώην πρωθυπουργού Γουέν Τζιαμπάο, ο γιος του πρώην δημάρχου του Πεκίνου Πενγκ Ζεν (όσα ονόματα ξεχάσατε, σας πληροφορώ ότι τα έχουν ξεχάσει και οι Κινέζοι…) κ.λπ. κ.λπ.

Πάντως, «όλοι οι εμπλεκόμενοι στην έρευνα αρνήθηκαν πεισματικά να μιλήσουν στους δημοσιογράφους». Γεγονός που μου θύμισε άλλη μία παροιμία –αν θέλετε, γνωμικό– ότι «σε δύο χώρες απέτυχε η ρουφιανιά: στην Ελλάδα, που μιλάνε όλοι, και στην Κίνα, που δεν μιλάει κανένας». Είχα έναν φιλόλογο στο Γυμνάσιο (σπουδαίο, τον έκανα και παρέα μετά που γέρασε, αλλά δυσάρεστο στους περισσότερους συμμαθητές μου, γιατί ήταν είρων!). Στα αρκετά δικά του που θυμάμαι, ήταν και η αντίκρουσή του στο περίφημο «λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν». «Ποιο λακωνίζειν, φιλοσοφείν και κουραφέξαλα…» έλεγε. «Η Σπάρτη μόνο φιλοσοφείν δεν είχε. Ετσι και τολμούσες να μην… λακωνίζειν και φιλοσοφούσες, σ’ έπαιρνε ο διάολος!».

Στο θέμα μας τώρα. Δεν νομίζω να πιστεύουν πολλοί, Κίνα-ξεΚίνα, ότι η κινεζική ελίτ που συσσωρεύει πλούτο, θα τον… αναδιένεμε σε… πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην. Μην τρελαθούμε!