Η συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ Δημ. Δασκαλόπουλο σε εκδήλωση την Πέμπτη για την παραγωγική ανασυγκρότηση είναι απόδειξη ότι οι παλιές αγκυλώσεις των βιομηχάνων ξεπερνιούνται λόγω των νέων συνθηκών
Του Φώτη Παπούλια
Τι κοινό έχουν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας και ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος; Για λόγους ιστορικότητας η απάντηση θα ήταν: «Καμία». Εξάλλου σε τι θα μπορούσε να συμφωνεί ο εκφραστής των αρχών της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς με τον εκπρόσωπο του μεγάλου κεφαλαίου;
Ομως η ιστορία δεν εξελίσσεται γραμμικά και η οικονομία ως μέγεθος συνήθως εκδικείται όσους επιμένουν να την ερμηνεύουν εργαλειακά και να την τοποθετούν απέναντι στις πολιτικές αλλαγές, αγνοώντας ότι αυτή κινεί τις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές.
Στο Πολεμικό Μουσείο
Την Πέμπτη το απόγευμα στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου, αν δεν προκύψει σοβαρό απρόοπτο, ο Αλ. Τσίπρας και ο Δ. Δασκαλόπουλος θα παρέμβουν στη συζήτηση με θέμα «Παραγωγική ανασυγκρότηση, η πρόκληση της επόμενης μέρας».
Νέοι καιροί, νέα ήθη, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος. Ομως δεν είναι η πρώτη φορά που οι δύο άνδρες θα βρεθούν στο ίδιο βήμα. Τον Μάιο του 2013 ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε μιλήσει από το βήμα της ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ, σπάζοντας το «άβατο» για πολιτικό της Αριστεράς και εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο στις σχέσεις Αριστεράς – ΣΕΒ.
«Οι όποιες αγκυλώσεις ανήκουν στο παρελθόν, η οικονομία μπορεί να έχει πρόσημο αλλά η πολιτική οφείλει να συζητά» είχαν δηλώσει τότε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν διακρίνονται από καχυποψία απέναντι στο τι εκπροσωπεί ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών.
Σήμερα, με τη χώρα να βιώνει τη μεγαλύτερη μετά τον πόλεμο ανθρωπιστική κρίση, τα περιθώρια για «σκληρές γραμμές και αποκλεισμούς» έχουν στενέψει δραματικά.
«Δεν μας συμφέρει να δαιμονοποιήσουμε τον Αλ. Τσίπρα. Με τον τρόπο αυτόν προκαλούμε τα αντανακλαστικά της κοινωνίας και από την άλλη πλευρά υπάρχει ο κίνδυνος να τον ηρωοποιήσουμε» λένε στελέχη του ΣΕΒ, τα οποία δεν διακρίνονται από φοβικά σύνδρομα του παρελθόντος. Αναγνωρίζουν ότι η στροφή προς τον ρεαλισμό που επιδεικνύει η Κουμουνδούρου, όπως και τα πρόσωπα που την εκφράζουν (έμμεση αναφορά στο οικονομικό επιτελείο του κόμματος), επιτρέπουν τουλάχιστον να ανοίξει η συζήτηση για την επόμενη μέρα στον τόπο.
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν στις συζητήσεις τους ότι «απέναντι στην παλαιά γενιά που είχε αναπτυγμένο τον φόβο απέναντι στην Αριστερά, την τελευταία εξαετία διακρίνουμε μια διαφορετική προσέγγιση προς την Αριστερά αλλά μια νέα αντίληψη για την οικονομία».
Πίσω βέβαια από τις θεωρητικού τύπου προσεγγίσεις, το αμείλικτον της οικονομίας δείχνει ότι πλέον ο ΣΕΒ δεν μπορεί να αγνοεί από τους συνομιλητές του την Αριστερά, αφού οι μέχρι χθες βεβαιότητες δεν ισχύουν, «η πίτα ξαναμοιράζεται, ο πάνδημος κρατισμός που στήριζε αλλήλους έχει τελειώσει, αναζητούνται νέοι δρόμοι» και η προοπτική εξουσίας καθιστά τον ΣΥΡΙΖΑ εκ των πραγμάτων τουλάχιστον σοβαρό συνομιλητή.
Προκλητικό πείραμα
Οπως σχεδόν πάντα συμβαίνει, στα «κλειστά συστήματα», αντιδράσεις καταγράφονται, όμως η ανάγκη να υπάρξει μια ώσμωση της υγιούς επιχειρηματικότητας με ένα κόμμα που επιδιώκει να επανασχεδιάσει την οικονομία, μιλώντας με όρους πολιτικής οικονομίας, είναι ένα προκλητικό πείραμα, από τη στιγμή που οι κατ’ εξακολούθηση σωτήρες απέτυχαν να σώσουν το ίδιο τους το οικοδόμημα.
Για τους συνομιλητές των κ. Τσίπρα και Δασκαλόπουλου το ερώτημα είναι «πώς ένας φιλελεύθερος μάνατζερ, με σπουδές στη διοίκηση επιχειρήσεων, μπορεί να συζητήσει με πρόεδρο του οποίου το μεταπτυχιακό αναφερόταν στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης και στην έντασή τους στην Ε.Ε και στην Ελλάδα, με εστίαση στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος;»
«Μα η ίδια η πραγματικότητα επιβάλλει αυτές τις προσεγγίσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι μεν γίνανε αριστεροί και οι δε φιλελεύθεροι» απαντούν όσοι συνομιλούν και με τους δύο.
Εξάλλου, όπως δήλωσε στη συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» (8/2/2014) ο πρόεδρος του ΣΕΒ, «ο επιχειρηματικός κόσμος συζητά χωρίς προκατάληψη με κάθε δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση» και, όπως είχε πει τον Μάιο του 2013 ο Αλ. Τσίπρας, «η υγιής επιχειρηματικότητα μπορεί να ευδοκιμήσει μόνο σε περιβάλλον κοινωνικής δικαιοσύνης και οικονομικής ανάπτυξης. Θα σταθούμε αρωγοί στην υγιή επιχειρηματικότητα».
