Οι τοίχοι δεν προσφέρονται μόνο για την έκφραση πολιτικών απόψεων. Ιδιαίτερα προσφιλείς είναι και στους ερωτευμένους που θέλουν να διαλαλήσουν προς πάσα κατεύθυνση το αίσθημά τους, να εκφράσουν λιγότερο ή περισσότερο πρωτότυπα το ενδιαφέρον τους, να εκτονώσουν την απελπισία που τους προκάλεσε η απόρριψη από το πραγματικό ή επιθυμητό έτερον ήμισυ. Η στήλη παρεκκλίνει ως εκ τούτου προσωρινά από τη συνήθη θεματολογία της, για να τιμήσει με τον τρόπο της τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Εστω και τρεις μέρες πιο νωρίς, υπακούοντας στους σιδερένιους νόμους της εβδομαδιαίας διάταξης της δημοσιογραφικής ύλης.
Γραμμένα συνήθως με μαρκαδόρο, τα μηνύματα αυτής της κατηγορίας μπορεί να είναι λακωνικά και περιεκτικά (1-2) ή να ισοδυναμούν με κανονική ερωτική επιστολή (3), ακόμη και με διαδραστικό ξεκαθάρισμα μιας σχέσης που έχει πάψει να εμπνέει (4). Οπως υπάρχουν ομαδικοί γάμοι, υπάρχουν και συλλογικές δηλώσεις ζευγαρωμάτων – εδώ, με διορθωτική παρέμβαση που μπορεί να οφείλεται είτε σε μεταγενέστερο χωρισμό είτε σε κάποιον ανταγωνιστή (5). Η πολυπολιτισμικότητα της σημερινής Ελλάδας αποτυπώνεται στην πολυγλωσσία των σχετικών εγγραφών: στη Θεσσαλονίκη, ο Κόλια εκφράζει έτσι στα ρωσικά την αγάπη του για την Ντιάνα (6). Το σπρέι χρησιμοποιείται κυρίως όταν ο δημιουργός επιδιώκει να τραβήξει την προσοχή του αντικειμένου του πόθου του (7-9). Στα Εξάρχεια, έντονα είναι φυσικά τα ίχνη των προσπαθειών σύζευξης προσωπικού και πολιτικού: από αμήχανες αναζητήσεις μιας εναλλακτικής -αλλά πάντα επαναστατικής- διεξόδου (10) μέχρι εικαστικές αποτυπώσεις σύγχρονων εκδοχών επαναστατικού ρομαντισμού (11) ή και ανορθόδοξες διατυπώσεις φεμινιστικής κριτικής στον αδιέξοδο μιλιταρισμό (12). Η επίγνωση της προσωρινότητας των ανθρώπινων αισθημάτων αποτυπώθηκε πάλι με πρωτότυπο τρόπο σε δρομάκι της γειτονικής Νεάπολης το μακρινό 1988, επιβιώνοντας σε κοινή θέα για μια τριετία περίπου (13).
Εξίσου συχνά είναι τα ίχνη των χαμένων. Κάποια απ’ αυτά, αλιευμένα σε πανεπιστημιακούς χώρους, διαχειρίζονται την απόρριψη με κάποια ευρηματικότητα (14,16). Τα περισσότερα συνδυάζουν, ωστόσο, τον ψυχικό πόνο με την άχαρη προσπάθεια ανταπόδοσης της προσβολής της (αντρικής) τιμής, επιδιδόμενα σε σεξιστικές βρισιές δίχως να υπεισέρχονται σε προβληματικές λεπτομέρειες (15). Χτυπητή εξαίρεση, το σύνθημα που συναντούσες το φθινόπωρο του 2012 σε όλα τα μήκη και πλάτη της συμπρωτεύουσας να «καταγγέλλει» μιαν επώνυμη Σαλονικιά, διαφημίζοντας ταυτόχρονα τα κέρατα του δημιουργού του (17).
