Ο βραβευμένος φωτογράφος παρουσιάζει λιτά, υποβλητικά τοπία που συχνά παραπέμπουν στη ματιά του Βιμ Βέντερς αλλά και του Εντουαρντ Χόπερ
H φωτογραφία και τα ταξίδια είναι το πάθος του Γιώργου Κορδάκη. Ετσι, πριν από τέσσερα χρόνια άρχισε την περιπλάνησή του στις ΗΠΑ, έχοντας στο μυαλό τις χολιγουντιανές ταινίες με τον Κλιντ Ιστγουντ και τον Στιβ ΜακΚουίν, το ροκ εν ρολ, τα μεγάλα αυτοκίνητα με τα καλογυαλισμένα «φτερά» αλλά και τα μυθιστορήματα «δρόμου». Εικόνες από το «αμερικάνικο όνειρο», όπως το είχε πλάσει με τη φαντασία του, παιδί ακόμα. Οι εικόνες που έπλασε με τον φακό του, ενήλικος πια, στα αμερικανικά εδάφη, έχουν μια ξεχωριστή σκηνοθετική ματιά και κινηματογραφική ποιότητα. Δεν πέρασαν απαρατήρητες. Ο 40χρονος Κορδάκης τον περασμένο Φεβρουάριο διακρίθηκε με το πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό 6th Photography Masters Cup Awards στη Νέα Υόρκη, ξεχωρίζοντας ανάμεσα σε 8.500 φωτογράφους. Τώρα, ετοιμάζει την έκθεση «10.000 Αμερικάνικες Ταινίες» στην Αθήνα, στην γκαλερί AΔ (από 21/2).
Ο φωτογράφος ξεκίνησε να δουλεύει αυτή τη σειρά το 2009, όταν αποφάσισε να διερευνήσει κατά πόσον η περιπλάνησή του σε άγνωστες γι' αυτόν περιοχές των ΗΠΑ θα μπορούσε να ανανεώσει, ακόμα και να επαναπροσδιορίσει, τη σκέψη του. Και προς μεγάλη του έκπληξη βρήκε πολλές από τις αμερικανικές εικόνες, αναγνωρίσιμες σε όλο τον κόσμο, ακόμα ζωντανές κι ανέγγιχτες πλάι στα κουρασμένα κλισέ.
«Φτάνοντας στην Αμερική άρχισα να οδηγώ και να φωτογραφίζω χωρίς συγκεκριμένο στόχο, χωρίς συγκεκριμένο όραμα», αναφέρει ο Κορδάκης στο «σημείωμα του καλλιτέχνη» που συνόδευε τη συμμετοχή του στον φωτογραφικό διαγωνισμό. «Τα ρετρό αυτοκίνητα, τα κτίρια, τα τοπία έκαναν την καρδιά μου να χτυπάει γρηγορότερα καθώς ανακάλυπτα συνεχώς εικόνες κινηματογραφικών λήψεων, που είχαν εισχωρήσει στο μυαλό μου από την παιδική ηλικία. Γρήγορα αντιλήφθηκα ότι διερευνούσα τις παιδικές μνήμες κατασκευάζοντας νέες πάνω στις παλιές. Μικρές πόλεις στο Κάνσας, τη βόρεια Ντακότα ή το Λας Βέγκας με έκαναν να σκέφτομαι τους σκηνοθέτες που πέρασαν από εκεί, εμπνεύσθηκαν και είπαν: “Ας γυρίσουμε αυτήν τη σκηνή εδώ!”».
Παραδόξως ένιωσε «σπίτι του» σε έναν ξένο τόπο, ψάχνοντας να τεκμηριώσει στο παρόν τις νοητικές εικόνες του παρελθόντος. Αναζήτησε τοπία με εγγενείς κινηματογραφικές ποιότητες, με κινηματογραφικό φόντο. Οι φωτογραφίες-«ταινίες» του λένε κάτι για την ισχυρή αίσθηση ότι υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα που αγαπάμε και λαχταρούμε, τα οποία δεν έχουν ακόμη ένα πρόσωπο ή ένα όνομα. Η κριτική αναφέρει πως η ματιά του στο αμερικανικό τοπίο έχει αρκετά κοινά σημεία με τη ματιά του Βιμ Βέντερς στην ταινία «Παρίσι-Τέξας». Και οι δύο αναζητούν τοπία όπου δεν εγγράφονται ιστορίες κοινωνικής επιτυχίας και φανταχτερής καταξίωσης, αλλά μάλλον ιστορίες αινιγματικών αουτσάιντερ.
«Οταν ξεκίνησα ένιωθα σαν ηθοποιός σε μια ταινία που δεν τελείωνε ποτέ, αλλά όπως δούλευα αντιλήφθηκα ότι ήμουν μάλλον ένας σκηνοθέτης που αναζητούσε μια πραγματικότητα στην αντεστραμμένη εικόνα του καθρέφτη που δημιουργούν οι κινηματογραφικές ταινίες», συνεχίζει ο ίδιος. «Ηθελα να κρατηθώ όσο μακριά γινόταν από την τελική εικόνα, από την οποία ήθελα να απουσιάζει τόσο η κάμερα, όσο και κάθε ανθρώπινη παρουσία, ώστε τίποτα να μη σε αποσπά από τη λειτουργία της μνήμης». Ετσι δημιούργησε μια λιτή αφήγηση, απογυμνωμένη από περιττά στοιχεία. Πλέον εξελίσσεται κι άλλο, απλοποιώντας το χρώμα στην τελική επεξεργασία και εντείνει τη σχέση εικόνας-μνήμης, σε σημείο που οι φωτογραφίες του να θυμίζoυν τους υποβλητικούς πίνακες του Εντουαρντ Χόπερ.
* INFO: AlphaΔelta Gallery, Παλλάδος 3, Ψυρρή, τηλ. 210-3228785. Από 21 Φεβρουαρίου έως 5 Απριλίου. Τρίτη-Παρασκευή: 12.00-21.00 και Σάββατο: 12.00-16.00.
Παρή Σπίνου
