Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού
Εξω φρενών έγιναν οι «Βρυξέλλες», η Ευρωπαϊκή Ενωση δηλαδή, με τα αποτελέσματα του ελβετικού δημοψηφίσματος που είπε «όχι» στους μετανάστες από τις χώρες της Ευρώπης. Οσο αβρά και αν το έθεσαν οι Ελβετοί, μιλώντας για ποσοστώσεις και χωρίς να απαγορεύουν εντελώς τις προσλήψεις αλλοδαπών, η κεντρική τους ιδέα ήταν ότι παραγέμισε η Ελβετία με ξένους, αλλοιώνοντας το εθνικό προφίλ, καθώς μόνο τα τρία τέταρτα των κατοίκων είναι πια Ελβετοί γέννημα και θρέμμα. Ο στόχος του δημοψηφίσματος, το οποίο άλλωστε προτάθηκε και υποστηρίχτηκε από το εθνικιστικό (άντε, από το ακροδεξιό) Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα, ήταν η διαφύλαξη της ελβετικότητας της Ελβετίας. Ετσι, στο πλαίσιο της εφαρμογής της «απόφασης του λαού», θα επιτρέπονται περιορισμένες προσλήψεις ξένων (εφόσον δεν υπάρχουν Ελβετοί με αντίστοιχα προσόντα, που θα πρέπει να προτιμώνται), αλλά οι ξένοι αυτοί δεν θα μπορούν να φέρουν μαζί την οικογένειά τους. Επειδή οι Ελβετοί δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι, ιδιαίτερα σε τεχνικά και τεχνολογικά θέματα, θα δέχονται την πρόσληψη Γερμανών ή Ιταλών με την κατάλληλη τεχνογνωσία – αλλά όχι και να γεμίσουν τα πάρκα και τα σχολεία τους με γερμανάκια και ιταλάκια.
Ηγκρίνια του επιχειρηματικού κόσμου στην Ελβετία για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος μας λέει ότι οι μετανάστες όχι μόνο δεν «κλέβουν» τις δουλειές των Ελβετών, αλλά είναι και απαραίτητοι για την εύρυθμη λειτουργία των ελβετικών επιχειρήσεων. Οσοι ήταν υπέρ της διατήρησης των συμφωνιών με την Ε.Ε. για την ελεύθερη μετακίνηση των εργαζομένων μιλούν τώρα για τη μεγάλη οικονομική καθίζηση που θα υποστεί η Ελβετία διώχνοντας τους ξένους. Πολύ περισσότερο μάλιστα που οι θυμωμένες Βρυξέλλες απείλησαν ότι θα επαναδιαπραγματευτούν όλες τις διμερείς συμφωνίες με την Ελβετία – για αντίποινα. Ολα αυτά ήταν γνωστά στους ψηφοφόρους της περασμένης Κυριακής, που όμως δεν δίστασαν να πουν “όχι” στους αλλόφυλους, προτιμώντας να διακινδυνεύσουν την ισορροπία της οικονομίας τους μάλλον παρά τον εθνικό τους χαρακτήρα.
Τα περί εθνικού χαρακτήρα που μπαίνει σε κίνδυνο θα ήταν γραφικά, αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνα και τόσο πολύ διαδεδομένα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η οποία έχει ξεχάσει από καιρό τις παλιές της ιδέες για την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων και την ελεύθερη διακίνηση των αγαθών – άσχετα αν τις ανέσυρε τώρα στην επιφάνεια γιατί της κακοφάνηκε η απόφαση του ελβετικού λαού. Μα τι παραπάνω έκαναν οι Ελβετοί από τους Βρετανούς, για παράδειγμα, που από φέτος περιορίζουν τα δικαιώματα των Ευρωπαίων που εργάζονται στη Βρετανία –ιδιαίτερα τα δικαιώματα επιδότησης του ενοικίου και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης– και επαναφέρουν το καθεστώς του μόνιμου κατοίκου, που προϋποθέτει τρία χρόνια σταθερής δουλειάς στη χώρα. Τι παραπάνω έκαναν από τους Γάλλους, που οργανώνουν διωγμούς Γάλλων πολιτών (αραβικής συνήθως καταγωγής) που είναι μετανάστες δεύτερης ή και τρίτης γενιάς, από τους οποίους οι περισσότεροι δεν έχουν άλλη γλώσσα από τη γαλλική ούτε άλλη πατρίδα από τη Γαλλία. Τι χειρότερο έκαναν οι Ελβετοί από τους Γερμανούς; Πριν από λίγες μέρες στο Αμβούργο πήρε φωτιά ένα άσυλο μεταναστών μετά από εμπρησμό. Αποτέλεσμα, τρεις νεκροί, πέντε βαριά τραυματισμένοι και πολλοί άνθρωποι στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα. Γιατί ανατριχιάζουμε με τους Ελβετούς, ενώ εμείς εδώ καταργούμε το δικαίωμα των ομογενών και νόμιμων μεταναστών να ψηφίζουν στις δημοτικές εκλογές της πόλης τους;
Η Ευρώπη θύμωσε με την Ελβετία –και καλώς. Θύμωσε όμως χωρίς να διαβάσει το χρώμα κάτω από το γράμμα του ελβετικού δημοψηφίσματος. Ενα χρώμα που εξαπλώνεται με ραγδαία ταχύτητα σε όλη την Ευρώπη και που θα πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις τρεις μόνο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές.
