Της Γεωργίας Τριανταφυλλίδου*
Mέσα στη στενόχωρη πραγματικότητα που ζούμε, η διάκριση των περιττών από τα απαραίτητα καθίσταται επιτακτική. Συνήθως, σε εποχές κρίσης, το καθημερινό φαγητό δεσπόζει πάνω στο τραπέζι με το συντριπτικό βάρος της αναγκαιότητάς του. Από το ίδιο τραπέζι απομακρύνονται σιγά σιγά τα βιβλία και οι μουσικές. Ο κόσμος δυσκολεύεται να αγοράσει κι εκεί ακριβώς πατούν οι επιβλέποντες τη μηχανή της λογοτεχνίας. Αυτό που αποφασίζουν να εκδώσουν πρέπει να είναι τόσο δελεαστικό ώστε να αίρει κάθε αγοραστική επιφύλαξη. Πεζογραφία και ποίηση ανταλλάσσουν κρυφές ματιές «πάνω από τα τείχη της Τροίας». Ο δυναμισμός, η πολύμορφη ευφυΐα, η σύγχρονη αγωνία του μυθιστορήματος, του δίνουν σταθερά το προβάδισμα στην εκδοτική και αναγνωστική προτίμηση.
Η ποίηση δεν πουλάει. Πολύ δύσκολα μπορεί να υποχρεωθεί να υποδυθεί την εποχή της ή καθ’ υπόδειξιν να εμπνευστεί απ’ αυτήν. Ο πεζός λόγος βλέπουμε μια χαρά να εκφράζει (και) την οικονομική ανέχεια και την έλλειψη αξιών αντλώντας από τους φωσφορισμούς τους τα εντυπωσιακότερα εφέ. Τα ποιήματα που κατέχουν την τεχνική τους δεν εννοούν να έχουν άλλους νόμους «από το κέφι, την ειλικρίνεια και το πάθος τους». Τότε η ποίηση, λένε, μοιάζει ανίκανη να χειριστεί τις γενικές ιδέες, τη θεματολογία του προσκήνιου. Οταν ιδιωτεύει, λένε, όταν επιμένει στην ηδονική αίσθηση της ατομικής αποκάλυψης σ’ έναν χώρο ολοκάθαρης κοινωνικής σύγκρουσης φαντάζει σαν ένα είδος καθυστερημένου ειδωλολάτρη μέσα στον ανήσυχο χριστιανικό κόσμο.
Σε καμιά περίπτωση δεν κλείνει η κουβέντα με παρόμοιους αφορισμούς. Ομως, ακόμη δεν έχω πειστεί αν είναι λιγότερο ναρκισσιστικό «να γλιστράμε στην αναγνώριση του εαυτού μας μέσα στους άλλους ελέω των κοινών προκαθορισμών που μας επιβλήθηκαν έξωθεν», χάνοντας σταδιακά την ικανότητα να γινόμαστε καίριοι τόσο για κείνους όσο και -ιδίως- για τον εαυτό μας. Ή, αν δεν συμβαίνει αυτό που έγραψε ο Ρέιμοντ Τσάντλερ σε μια επιστολή του: «Mια εποχή που είναι ανίκανη για ποίηση είναι ανίκανη και για οποιοδήποτε είδος λογοτεχνίας εκτός από την καπατσοσύνη του εκφυλισμού».
…………………………………………………………………
* Η Γ. Τριανταφυλλίδου είναι ποιήτρια
