Του Πέτρου Μανταίου

«Μισές αλήθειες» γράφει η Χαρά Τζαναβάρα («Εφ.Συν.» 12/2) ότι είπε, σε ραδιοφωνική εκπομπή, ο υπουργός Υποδομών Μιχάλης Χρυσοχοΐδης για τις «αυξήσεις-φωτιά» στις τιμές των διοδίων∙ ότι δηλαδή, οι αυξήσεις αυτές περιλαμβάνονταν σε υπογεγραμμένες το 2007 συμβάσεις μεταξύ Δημοσίου (τότε κυβέρνησης) και εργολάβων, άρα, κατά τον υπουργό, δεν ήταν δυνατόν, καθ’ ότι ήταν παράνομο, να μην ισχύσουν. Μάλιστα! Με άλλα λόγια, και τα μονά δικά τους και τα ζυγά δικά τους. Των εργολάβων και του υπουργού. Που πάντως, όντως είπε μισές αλήθειες. Διότι δεν είπε πως «οι επίμαχες συμβάσεις αναθεωρήθηκαν, στο μεγαλύτερο μέρος τους, τον Δεκέμβριο, αλλά κατά… τύχη διατηρήθηκαν οι προβλεπόμενες αναθεωρήσεις στις τιμές των διοδίων, παρ’ όλο που είχε τιναχτεί στον αέρα το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των έργων».

Εύλογος άρα και ο τίτλος του δημοσιεύματος: «Χρυσοχοΐδης, ο ξεχασιάρης». Ομως από πού κι ώς πού ξεχασιάρης; Διότι, ξεχασιάρης που δεν λέει ότι με τα μεγάλα έργα, ιδίως τους μεγάλους αυτοκινητοδρόμους, οι μόνοι που δεν έχασαν είναι οι εργολάβοι και οι μόνοι που χάνουν διαρκώς είναι οι πολίτες που πληρώνουν διόδια-φωτιά και το Δημόσιο που απεμπολεί συμφέροντά του (στη συγκεκριμένη περίπτωση, το μαλλί-απεμπόληση πήγε 7,5 δισ. ευρώ!), δεν είναι ξεχασιάρης, απλώς διαθέτει μνήμη… επιλεκτική.

Να το πω και πιο απλά; Οταν γράφω επί χρόνια για εργολαβιστάν (κράτος των εργολάβων) και γράφουν κι άλλοι για διαπλοκές μεταξύ εργολάβων και κυβερνήσεων, που κάποιες φορές δεν ξεχωρίζεις ποιος έχει το πάνω χέρι: οι εργολάβοι ή η κυβέρνηση; αυτό ακριβώς εννοούμε: ότι στη σχέση κυβέρνησης-εργολάβων… παραδόξως η κυβέρνηση (διά των αρμοδίων υπουργών∙ αν πάρετε έναν-έναν τους προκατόχους του κ. Χρυσοχοΐδη θα εννοήσετε τι εννοώ…) αναπτύσσει… επιλεκτική μνήμη, και έως ότου την αναπτύξει, οι εργολάβοι δεν κάνουν ρούπι από τις… αρχικές συμβάσεις. Γνωστόν, από εποχής Τρικούπη. Τι να λέμε τώρα…