→Εκδήλωση για το πώς στήθηκαν οι μηχανισμοί πρόνοιας από την αντίσταση στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πραγματοποιείται την ερχόμενη Τετάρτη στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Είναι δυνατόν να αντλήσει κάποιος δύναμη από την κρίση; Οι άγνωστες πρακτικές που χρησιμοποίησε το ΕΑΜ για να «στήσει» τους μηχανισμούς πρόνοιας κατά τη διάρκεια του κατοχικού λιμού και οι τρόποι με τους οποίους ένας επισιτιστικός αγώνας «γέννησε» ένα μαζικό διεκδικητικό κίνημα που στο τέλος της Κατοχής έφτασε να απειλεί το αστικό πολιτικό σύστημα, αποτελούν πτυχές που θα αναδειχθούν στην εκδήλωση με θέμα «Κοινωνίες σε κρίση. Από τους προνοιακούς μηχανισμούς του ΕΑΜ στις σημερινές δομές αλληλεγγύης» που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου, στις 7 μ.μ. στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος).

Οπως προδίδει και ο τίτλος της συζήτησης πέρα από τις ιστορικές διαστάσεις θα αναζητηθούν και τυχόν ομοιότητες με τη σημερινή κρίση που πλήττει την ελληνική κοινωνία. Στην εκδήλωση που διοργανώνει ο ραδιοφωνικός σταθμός 105,5 Στο Κόκκινο με αφορμή το βιβλίο του ιστορικού Μενέλαου Χαραλαμπίδη «Η εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα» εκδόσεις Αλεξάνδρεια, θα μιλήσουν εκτός από τον συγγραφέα οι ιστορικοί Πολυμέρης Βόγλης (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας) και Τασούλα Βερβενιώτη καθώς και ο καρδιολόγος, εθελοντής στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού Γιώργος Βήχος.

Αξίζει να επισημάνουμε ότι το βιβλίο αναδεικνύει με επίκεντρο την κατοχική Αθήνα το πώς αντιδρά μια κοινωνία σε περιόδους κρίσης. Ωστόσο επειδή την ιστορία την αφηγούνται εν πολλοίς οι άνθρωποι που τη βίωσαν, καταθέτοντας την εμπειρία τους, αποτελεί ένα πολύτιμο τεκμήριο κοινωνικής ιστορίας.

Καταγράφοντας τις συνέπειες της Κατοχής, όπως την κατάρρευση της οικονομίας, την τρομοκρατία των κατακτητών, τον λιμό και τον αντίκτυπο που είχαν στις ζωές τους, αυτό που συγκλονίζει είναι πως μέσα από τις μαρτυρίες των ίδιων των «πρωταγωνιστών», των απλών ανθρώπων που συμμετείχαν, εμβαθύνει στους λόγους για τους οποίους έλαβαν την απόφαση να ενταχθούν στην Αντίσταση. Και μπορεί να λείπει το στοιχείο της ηρωοποίησης αφού ήταν η ανάγκη της επιβίωσης εκείνη που υπαγόρευσε την πορεία, ωστόσο είναι θαυμαστό το πώς οι καθημερινοί άνθρωποι κατάφεραν να μεγαλουργήσουν χωρίς ποτέ να θεωρούν ότι έπρατταν κάτι περισσότερο από αυτό που γι’ αυτούς φάνταζε το αυτονόητο για να ζήσουν.

Σε αυτή τη βάση, η έρευνα παρακολουθεί τους τρόπους ριζοσπαστικοποίησης ολόκληρων κοινωνικών ομάδων, τη μετατροπή του αγώνα για επιβίωση σε αντιστασιακό, και διερευνά τους λόγους κλιμάκωσης της πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στο ΕΑΜ, τις γερμανικές αρχές κατοχής και τις διορισμένες από αυτές κατοχικές κυβερνήσεις.

ΙΩ.Σ.