Πολίτες συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο της ΔΕΗ στην Αριστείδου και διαδήλωσαν για τις υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια, τα χαράτσια και τις διακοπές ρεύματος στα σπίτια
Της Ντίνας Δασκαλοπούλου
Είναι περίεργο το σύνθημα. Και ηχεί ακόμα πιο παράξενα όταν βγαίνει από χιλιάδες χείλη. «Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει, ο λαός το χρέος δεν πληρώνει». Στη χθεσινή συγκέντρωση έξω από το κτίριο της ΔΕΗ στην Αριστείδου την παραλλαγή του παλιού αναρχικού συνθήματος φώναξαν μεσήλικες , παππούδες, γιαγιάδες, καλοβαλμένοι κύριοι, φοιτητές, άνεργοι.
Κατέβηκαν στο κέντρο ακόμα και με πούλμαν από κάθε γειτονιά της Αττικής για να διαμαρτυρηθούν για τα χαράτσια, τις υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια και τις διακοπές ρεύματος στα σπίτια. Από τη Γλυφάδα μέχρι το Πέραμα κι από τη Βουλιαγμένη μέχρι τον Βύρωνα, το πρόβλημα αναδείχθηκε διαταξικό. Ισως αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τα ριζοσπαστικά συνθήματα που ακούστηκαν από τόσο ετερόκλητο πλήθος: «Τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά, όχι στα κανάλια και στ' αφεντικά», «Αν δεν οργανωθούμε σ' όλες τις γειτονιές, τα σπίτια μας θα πάρουν οι ληστές».
Η πορεία – στην οποία καλούσαν λαϊκές συνελεύσεις- ανέβηκε την οδό Κολοκοτρώνη και την Ερμού, για να καταλήξει έξω από το υπουργείο Οικονομικών. Οι αστυνομικές δυνάμεις ήταν δυσανάλογα πολλές κι αυτό προκάλεσε την απορία των συγκεντρωμένων – αρκετοί ρώτησαν τους κρανοφόρους: «Δεν είστε κι εσείς παιδιά του λαού; Γιατί μπαίνετε απέναντί μας;» Παιδιά μεγαλώνουν χωρίς ρεύμα, δεν παραβιάζονται τα δικαιώματά τους; ρωτήσαμε τον επικεφαλής του τμήματος δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστα Μαρματάκη. «Οχι μόνο των παιδιών, αλλά τα δικαιώματα των ανθρώπων εν γένει. Υπάρχουν άρρωστοι που δεν μπορούν να συντηρήσουν τα φάρμακά τους και τις συσκευές οξυγόνου. Είναι το πιο βάρβαρο και βίαιο απ' όλα τα μέτρα» μας απάντησε.
Δίπλα στα πανό τής ΣΠΙΘΑ και τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στέκεται η Γιάννα. Είναι 38 χρόνων και σπούδασε νηπιαγωγός. Εχει δυο παιδιά κι εργάζεται ως καθαρίστρια για 200 ευρώ τον μήνα. «Δεν είμαι εδώ για μένα αλλά για την κόρη μου. Κάθε φορά που της λέω να διαβάσει, μου αντιγυρίζει ένα »κι εσύ που σπούδασες, τι κατάλαβες;» Δεν διαδηλώνω για τη δική μου ζωή, που καταστράφηκε, αλλά για τα όνειρα της μικρής μου που τα κλέψανε». Η Γιάννα επιβιώνει στο σκοτάδι εδώ και δυο μήνες και χρωστάει στη ΔΕΗ 1.108 ευρώ. Και φωνάζει περπατώντας δυνατά: «Μου κόψανε το ρεύμα, σιγά μη φοβηθώ, εγώ θα το συνδέσω και θα ζεσταθώ».
.………………………………………………………………………………………………………………………………
Η κοινωνική αναισθησία της ΔΕΗ
Του Βασίλη Γεώργα
Καταδικασμένοι να μένουν στο σκοτάδι είναι εκατοντάδες πολίτες που δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος.
Στη χώρα μας όπου το ρεύμα θεωρείται ακόμη «φτηνό», αλλά οι λογαριασμοί δυσβάσταχτοι καθώς έξι στα δέκα ευρώ αντιστοιχούν σε χαράτσια, τέλη και φόρους, η Πολιτεία δεν έχει θεσπίσει κανέναν μηχανισμό για να προστατεύσει τον άπορο, τον πένητα, τον άνεργο, τον ανάπηρο ώστε να διασφαλίσει ότι δεν θα μείνει ποτέ χωρίς ρεύμα, ακόμη κι αν δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει για κάποιο χρονικό διάστημα.
Το Κοινωνικό Τιμολόγιο και το τιμολόγιο πολυτέκνων προσφέρουν εκπτώσεις μόνο σε όσους έχουν να πληρώσουν. Η διά νόμου υποχρεωτική ηλεκτροδότηση είναι ένα μέτρο που περιορίζεται μόνο στους βαριά ανάπηρους που χρήζουν μηχανικής υποστήριξης. Για τα θύματα της οικονομικής κρίσης, όμως, που η επιβίωση είναι καθημερινός αγώνας, δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη.
Τα στοιχεία σε μια Ελλάδα όπου σχεδόν ένας στους τρεις είναι άνεργος και 1 εκατ. Έλληνες δηλώνουν εισόδημα κάτω από 500 ευρώ το μήνα είναι συνταρακτικά: το περασμένο 6μηνο πάνω από 210.000 νοικοκυριά σε όλη την Ελλάδα έμειναν έστω και για μερικές μέρες χωρίς ρεύμα, ενώ το 2012 οι διακανονισμοί σχεδόν διπλασιάστηκαν και έφτασαν στις 700.000.
Στελέχη της ΔΕΗ παραδέχονται πως υπάρχουν σήμερα εκατοντάδες νοικοκυριά που δεν έχουν τη οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν τα 20-30 ευρώ ενός διακανονισμού για να επανασυνδεθούν.
Η κοινωνική ευαισθησία της ΔΕΗ, παρότι παραμένει ακόμη υπό δημόσιο έλεγχο και υποτίθεται ότι προσφέρει υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, εξαντλείται μόνο στην «αποπληρωμή με δόσεις». Οχι γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, αλλά επειδή κανείς δεν την έχει εξουσιοδοτήσει να κάνει διαφορετικά.
Και το τραγικά οξύμωρο είναι ότι την ίδια στιγμή που έχει επιφορτιστεί με αρμοδιότητες φοροεισπρακτικού μηχανισμού (ΕΕΤΗΔΕ, δημοτικά τέλη, κ.ά.) δεν έχει ούτε την πρόσβαση στα στοιχεία, ούτε την ευθύνη να κρίνει και να αποφασίσει ποιος πολίτης βρίσκεται σε πραγματική οικονομική αδυναμία.
Και δεν είναι μόνο ότι το αρμόδιο υπουργείο, ή η ΔΕΗ, δεν έχουν λάβει καμία πρόνοια. Θα περίμενε κανείς τουλάχιστον από τις Περιφέρειες, τους Δήμους ή τα δημοτικά διαμερίσματα να έχουν ενεργοποιηθεί. Γνωρίζουν καλύτερα τα προβλήματα ενός εκάστου των δημοτών, έχουν πόρους, θα μπορούσαν να πιέσουν και να οργανωθούν ώστε να στηρίξουν τις περιπτώσεις που έχουν πραγματική ανάγκη.
