Χαρισματικός κωμικός, που μέσα από την τηλεόραση μπήκε σε κάθε σπίτι. Αφοσιωμένος στη μουσική, που την υπηρέτησε σε νεανικά στέκια ή δίπλα σε μεγάλους συνθέτες. Πέθανε χθες από καρκίνο, που τον πάλευε μέχρι την τελευταία στιγμή όρθιος, στη σκηνή

Της Εφης Μαρίνου

«OΑθανάσιος Μπουλάς απεβίωσε σήμερα Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014 στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Ο χαρισματικός καλλιτέχνης καθ' όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του επέδειξε γενναιότητα και αξιοπρέπεια».

Αυτό το ιατρικό ανακοινωθέν μάς πληροφόρησε χτες το πρωί για τον θάνατο του αγαπημένου καλλιτέχνη Σάκη Μπουλά σε ηλικία 60 ετών. Πάλεψε παλικαρίσια με τον καρκίνο και έχασε τη μάχη με αξιοπρέπεια. Δίπλα του έμειναν πιστοί στις δύσκολες στιγμές φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι, άνθρωποι με τους οποίους συνεργάστηκε για πολλά χρόνια και είχαν γίνει οικογένειά του. Τις τελευταίες μέρες, μετά από επιδείνωση της υγείας του, είχε αποχωρήσει από το κέντρο όπου εμφανιζόταν – η σκηνή αποτελούσε γι’ αυτόν απόδειξη ζωής.

Γεννήθηκε στο Κιλκίς, στις 11 Μαρτίου του 1954, αλλά η καταγωγή του ήταν από τον Πειραιά όπου και μεγάλωσε. Στην καριέρα του υπήρξε πολυτάλαντος και χαρισματικός: ηθοποιός, στιχουργός, μουσικός, τραγουδιστής… Συμμετείχε σε πολλούς δίσκους («Ανεπίδοτα Γράμματα» του Μιχάλη Γρηγορίου με την Αφροδίτη Μάνου, «Καντάτα για τη Μακρόνησο» – Θ. Μικρούτσικου, «Λουκιανού διάλογοι» – Μ. Πλέσσα, «Αχαρνής» – Δ. Σαββόπουλου) αλλά είχε και προσωπική δισκογραφία: «Μπουλάς-Ελλάς» (1986), «Ali Baba» (μουσική Μιχάλης Ρακιντζής, 1987), «Ας πρόσεχες» (μουσική Μιχάλης Ρακιντζής, 1987), «Ζαμανφού», (1992), «Εκθεση ιδεών», με τον Γιάννη Ζουγανέλη (2000).

Υπήρξε για πολλά χρόνια συνεργάτης του Θάνου Μικρούτσικου και ένας από τους ιδρυτές του πρώτου μουσικού καφενείου, του «Σούσουρου», μαζί με τους Γιάννη Ζουγανέλη, Νικόλα Ασιμο, Θάνο Αδριανό και Περικλή Χαρβά, έναν χώρο όπου η μουσική συναντούσε το χάπενινγκ και το θέατρο. Και αργότερα συμμετείχε στη δημιουργία του ιστορικού «Αχ Μαρία» στα Εξάρχεια, όπου μαζί με τους Γιάννη Ζουγανέλη, Ισιδώρα Σιδέρη, Λάκη Παπαδόπουλο, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Σοφία Βόσσου, αλλά και πολλούς γκεστ, παρουσίαζαν ένα μουσικοθεατρικό πρόγραμμα με χιούμορ και εκπλήξεις.

Στην τηλεόραση ξεκίνησε από το «Graffity» με τον Γιάννη Ζουγανέλη, παρουσίασε τηλεπαιχνίδια, ενώ έπαιξε σε πολλά σίριαλ που τα περισσότερα εξ αυτών γνώρισαν μεγάλη τηλεθέαση: «Κουφώματα», «Δέκα λεπτά κήρυγμα», «Σαββατογεννημένες», «Ας πρόσεχες», «Πενήντα-πενήντα», «Επτά θανάσιμες πεθερές», «Εντιμότατοι κερατάδες», «Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας», «Φίλα το βάτραχό σου», «Μπελάς ΤV», «Εργαζόμενη γυναίκα», «Η οικογένεια βλάπτει».

Στον κινηματογράφο έπαιξε στις ταινίες: «Ο Δράκουλας των Εξαρχείων» (1983), «Ντελίριο» (1983), «Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται» (1984), «Τηλεκανίβαλοι» (1987), «Πατρίς, ληστεία, οικογένεια» (1987), «Ας περιμένουν οι γυναίκες» (1998), «Η αγάπη είναι ελέφαντας» (2000), «Λουκουμάδες με μέλι» (2004), «Ηθικόν ακμαιότατο» (2005), «Το φιλί της ζωής» (2007), «Μαφιόζοι στο Αιγαίο» (2008), «Πεθαίνω για σένα» (2009), «Μια φορά και ένα μωρό» (2011).

Ο Σάκης Μπουλάς φέτος τον χειμώνα, παρά το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπιζε με την υγεία του, δεν το έβαλε κάτω. Εμφανιζόταν μαζί με τους Γιάννη Ζουγανέλη, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και Διονύση Σαββόπουλο στην Ακτή Πειραιώς στη μουσική παράσταση «Γκαγκαντίν: Οι γενναίοι της νύχτας».

«Πολεμάω πάρα πολύ, όχι μόνο με χημειοθεραπείες, αλλά και άλλα πολλά», είχε πει σε συνέντευξή του στα «Νέα». «Υποτίθεται ότι θα κάνω κάποια λιγότερα πράγματα, έχουν πρόθεση να με προστατέψουν. Γουστάρω, όμως, που δουλεύω εδώ. Σε μια δύσκολη φάση που περνούσα πήρα ένα αισιόδοξο μήνυμα και μου έδινε τη δυνατότητα, αφού είχα τη δύναμη, να έλθω εδώ με φίλους, να κάνουμε πλάκα, να τραγουδήσουμε».

Ο Σάκης Μπουλάς, όσο κι αν έπειθε με την κωμική του φλέβα ως ηθοποιός σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές που αγαπήθηκαν πολύ, στην πραγματικότητα ήταν ένας μελαγχολικός άνθρωπος. Αυτό ομολογεί σε παλαιότερη συνέντευξή του στο «Down Town»: «Οι κωμικοί γενικά είναι οι πλέον μελαγχολικοί τύποι, δέχονται μεγάλη πίεση για να κάνουν κωμωδία. Είναι ζόρικο να ξεχνάς τα προβλήματά σου και να πρέπει να κάνεις τον άλλον να γελάσει».

Και οργιζόταν με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην ελληνική κοινωνία: «Αισθάνομαι ότι είμαστε αιχμάλωτοι, σε κατοχή, κορόιδα που μας έχουν εκμεταλλευτεί και μας λένε ψέματα. Επίσης με στεναχωρεί να βλέπω παρτάκηδες, ανθρώπους που δεν σκέφτονται τον διπλανό τους. Θλίβομαι με την αγένεια».

Και ήταν ίσως ο μόνος που, από θέση, μπορούσε να ξέρει τη δύναμη της τηλεόρασης, ικανή για το καλύτερο και για το χειρότερο: «Η τηλεόραση είναι επικίνδυνο μέσο, αφού βλάπτει το μυαλό. Δεν πρέπει να προωθεί τη σκουπιδολαγνεία. Θα έπρεπε να είναι επιμορφωτική. Να την ανοίγεις και να ξεστραβώνεσαι».